آری! ما ایران هستیم و زانو نزدیم!
فرانک مجیدی: نوشتن این پست، درست دقایقی پس از بازی تاریخی تیم‌ملی فوتبال کشورمان در برابر آرژانتین، کار سختی است. اینقدر سخت، که باید پرده‌‌های پی‌درپی اشک را کنار بزنم تا بنویسم‌ش. ولی این‌بار، اشک‌هایم از سر تحقیرشدگی برای عقده‌های فروخورده‌یِ دوردستیِ آرزوهای‌مان نیست. برای این نیست که چرا آنها آن بالا هستند و ما درجا میزنیم. امروز و این‌روزها، سرم بالاست. باور آورده‌ام که خرداد ماه درد نیست. ما همه سرمان بالاست. برای ایستادن در این مکان پرافتخار، راه ساده‌ای را نپیموده‌ایم. برای تیم‌ملی والیبالی که ایتالیا و برزیل را نقره‌داغ می‌کند، برای تیم‌فوتبالی که روز قرعه‌کشی به اقبالمان می‌خندیدند و در برنامه «ورزش از نگاه دو» افتضاح پشت‌صحنه‌ای در تحقیر توانایی‌مان به بار آمد، و حالا همه می‌دانند که چقدر آرژانتین را آزار داد، کار دشواری انجام دادیم. برای این اعتبار گرفتن، از سه مرد ممنونم. اول «خولیو ولاسکو» که طعم شیرین معنای خواستن و اعتماد به نفس در کار گروهی را به ما آموخت. دیگری، مربی خوش‌استیل کنونی تیم ملی والیبال ایران، آقای کواچ، که کام‌مان را با بازی‌های خوب این‌روزهای تیم شیرین کرده. و دیگری، «کارلوس کیروش»! کار والیبالیست‌ها ابداً ساده نیست، اما مشخصاً فدراسیون منظم و به‌سامان‌تری دارند تا فدراسیون فوتبال‌مان که بارها با بی‌مبالاتی علاقمندان به فوتبال و دست‌اندرکاران این ورزش را آزار داده. چیزی که می‌بینیم، مدیون فدراسیون بی‌برنامه و گستاخ فوتبال ایران نیست. مدیون کی‌روش‌ی است که به‌رغم آزار دیدن از فدراسیون و بی‌برنامگی‌ش و حاشیه‌سازی مطبوعات ورزشی ایران، مردانه روی تصمیمات‌ش ایستاد و ریشه‌ی بازیکن‌سالاری و لابی علیه مربی را خشکاند. امروز تیم‌ملی ایران، ترسو و بی‌اعتماد به نفس نبود. سیستم یازده نفر روی خط دروازه نبود. فرصت‌های خودش را ساخت و اگر داور بازی، چنین بی‌شرمانه پنالتی مسلم ما را نفی نمی‌کرد، مسلماً نتیجه این نبود.
آری. والیبال برزیل و ایتالیا، قهرمانان جهان هستند و آرژانتینی‌ها، امتدادی از توان جادوگری مارادونا با توپ. جهانی به آنان مشتاق و مشغول‌ند و نام ایران در کنارشان، باعث پوزخند بود. آنها بزرگ هستند. امروز برادرم پستی نوشت با عنوانی که وقتی خواندم‌ش، باعث بغض‌م بود. «با این وجود، زانو نمی‌زنیم!» بله، ما زانو نزدیم. هرچند پایان تلخی بود، اما معنای جنگیدن را نشان ستارگان فوتبال دنیا دادیم. ما تسلیم نشدیم. اما هنوز بازی تمام نشده. ما کاری را انجام دادیم که اسپانیا و انگلستان قادر به انجام‌ش نشدند. هنوز بازی‌های والیبال‌مان با ایتالیا و لهستان و فوتبالی مردانه با بوسنی در راه است. ما مغرور نمی‌شویم و دیگر حالا، زانو نمی‌زنیم!
-------
علت و عوارض مشکل پزشکی از چیست؟
در این قسمت بسیار خوب است که به آنالیز دقیق بازی توجه کنیم.
کل پاس‌های رد و بدل شده دو تیم در نیمه اول:
کل پاس‌های رد و بدل شده در یک سوم دفاعی حریف:
به یک نمودار بسیار گویا توجه کنید که نشان می‌دهد که در نیمه دوم با اینکه آرژانتینی‌ها 138 پاس رد و بدل کردن، با این حال روزنه‌ای به فضاهای خطرناک ما پیدا نکرده بودند:
کل موقعیت‌های دو تیم:
کل پاس‌های دو تیم:
تلاش‌های رضا قوچان‌نژاد و مسی:
باسلام
تحلیل بسیار زیبایی نوشتید..
حقیقتاً از صمیم قلب غمگینم..
غمگین برای باختی که حقمان نبود و نامردی‌های داوری که اگر کمی با چشمانی بازتر قضاوت می‌کرد نتیجه بازی کاملا تغییر می‌کرد..
امیدواریم با بازی مقابل بوسنی بتوانیم راهی برای صعود به مرحله بعدی بیابیم..
باتشکر از مطلب بی نظیرتان
هیچگاه زانو نخواهیم زد…
بسیار عالی بود.
برام جالبه.
من همه حرفتتون رو قبول دارم و موافقم. ولى سوالم اینه که مگه خود ما ایرانى ها از روز قرعه کشى براى گروه بندى تیم ها تا همین چند ساعت پیش هزار تا جوک نساختیم و پست نکردیم توى شبکه هاى اجتماعى؟!
چرا اون موقع تیم مون رو تشویق نکردیم و روحیه ندادیم؟
چرا بعد از بازى عرق و غرور ملى همه گل کرده؟
واقعا جاى سوال داره.
واقعا باهاتون موافقم، باید دیگه قبول کنیم که ملت جوگیری هستیم!!!
سلام
به نظر من واقعا هیچ کس باور نداشت اینقدر زیبا بازی کنه ایران. باور ما همون چیزی بود که به قول شما تو شبکه های اجتماعی رد و بدل میشد، ولی به نظرم هیچ کس بازی به این زیبایی در برابر آرژانتین انتظار نداشت، درسته از اونها ضعیف تر و با هماهنگی کمتری بازی میکردیم ولی کلا عالی بود.
فکر میکنم تنها شرایط بسیار سخت هست که به ما ایرانی ها انگیزه میده و تو شرایط معمولی ما هم معمولی عمل میکنیم، و این نشان از توان بالا ولی همت بسیار بسیار پایین ما داره که ریشه در فرهنگ تایید طلبی ما داره.
شانس صعود خیلی کاهش پیدا کرد. ایران باید بازی با بوسنی رو ببره و نیجریه حداکثر یک مساوی داشته باشه و یا یک برد و یک باخت با گل خورده زیاد!
شانس زیادی نداره ایران متاسفانه. کاش کاپیتان تیم آخرین لحظه پاس میداد و توپش لو نمیرفت. اشتباه
نیازی به باخت پر گل نیجریه نیست
اگه ایران بازی رو با تفاضل 2 گل ببره و نیجریه با هر نتیجه ای حتی 1-0 ببازه، ما صعود می کنیم
به نظرم واسه تیمی که اینقدر می تونه آرژانتین رو آزار بده و فقط به لطف دروازبان حریف (واقعا خوب بازی کرد) و داور (که اصلا خوب کار نکرد) نتونسته ببره کار زیاد سختی نیست که بوسنی رو با تفاضل 2 ببره!
در هر صورت ما هنوز هم شانس صعود رو داریم و نباید نا امید بشیم
دو تا تیم ورزشی مسابقه دادن، یکی برده و یکی باخته. این جملات و اصطلاحات چیه که به کار می‌برید؟! یه عده کم ظرفیت و کم خرد احساساتی می‌شن و آبرو ریزی می‌کنن توی دنیای مجازی! زانو زدن و تعظیم کردن و… دیگه چه صفاتیه توی ورزش!!!
+
فرهاد با حرفت موافقم.
من گمان میکنم کم‌خردی، حالتی است که خود را از شادی و غرور مردم‌ت کنار بکشیم و پز روشنفکری بدانی که «خب که چی؟» راه بیاندازیم. عاقلان دانند!
به نظرم منظور دوستمون فرهاد خوب منتقل نشده بهتون، ایشون حق دارند، نباید احساساتی شد و با اصطلاحاتی مثل زانو نزدن یا تعظیم نکردن، این بازی منطقی و خوب کشورمونو تحت شعاع قرار بدیم. ما داریم از ورزش و فوتبالی حرف میزنیم که درش هر اتفاقی ممکنه، مسلما فاصله فوتبال ایران و آرژانتین تنها همین یک گل مسی نبوده اما خب بهتره که از حماسه سازی ها اجتناب کنیمو به احترام این فوتبال زیبا از طرف بروبچه های خوبمون، به قول عادل عزیز، کلاه از سر برداریم
به نظرم، برای یک منظور به ظنّ خودمان هرچقدر هم صحیح با یک ادبیات تحقیرکننده توهین امیز بیان شود، منطق و منظور و سخن‌مان فقط دو حالت می‌یابد: تحقیرکننده و توهین‌آمیز!
من در این وبلاگ از کار بزرگ تیم محبوبم وتیم کشتی فرنگی ایران نوشته‌بودم و حالا هم از کار تیمی بازیکنان فوتبال و والیبال‌مان بسیار خشنودم و رضایت‌م را با صدا و ادبیات خودم، منتشر میکنم! در ضمن، گمان نمی‌کنم «کلاه از سر برداشتن در احترام» لحنی کمتر «حماسی» از «زانو نزدن در برابر حریف» داشته‌باشدو
حامی گفت عادل عزیز یاد نیمه دوم بازی افتادم که عادل گزارشگرش بود. از عادل فردوسی پور انتظار نداشتم کم لطفی کنه. با اینکه احترام زیادی براش قائلم و اونو فرد موفقی تو سیمای ورزش می دونم، اما اونشب واقعا جملاتی از نوع تعجب بکار برد که خیلی برام ناراحت کننده بود. ازجمله: ( 67 دقیقه با تیم آرژانتین صفر صفر هستیم )، ( این توپشون که اوت میره چقدر ما خوشحال میشیم ). فکر کنم شما هم جملات دیگه رو یادتون اومده باشه. واقعا از عادل بعید بود همچین رفتاری!
خانم مجیدی تشکر از نوشته تون. به نظرم جواب انتقاد را نباید با توهین داد. حتی اگر انتقاد درستی نباشد
اتفاقاً من فقط از دایره واژگان ایشان استفاده کردم. کلمه‌‌ای که شما آن را توهین برداشت می‌کنید، عیناً در کامنت ایشان آمده. بحث از نظر من تمام‌شده است!
دلیل مقایسه ایران با اسپانیا و انگلیس رو نمی فهمم. این تیمها که تو یه گروه نیستند و هیچ جوری نمیشه با هم مقایسشون کرد.
من تلویزیونو با بی میلی روشن کردم و اماده بودم یه بازی سطح پایین از ایران ببینم مثل بازی ای که جلوی نیجریه انجام داد.یادمه وقتی ایران-نیجریه رو میدیدم میگفتم اینا چرا اینطورین 4 تا پاس پشت هم نمیتونن بدن.ولی دیشب فهمیدم که تو اون بازی استرس جام جهانی و فشار باعث شده بود اون طور بازی کنن.مقابل ارژانتین پلن دفاع و ضد حمله رو به بهترین نحو اجرا کردن.نتیجه منصفانه مساوی بود.البته کاری به اون صحنه مشکوک ندارم چون تو هر بازی از این صحنه ها پیش میاد و بحث سرشون فایده نداره.
خانم مجیدی خیلی ماهید … ماه
ممنون از پستتون .. ممنون از اینکه موفقیتهای ایرانو تو والیبال هم به رخ کشیدید … ما منتظر روزهای اوج بسکتبال هم هستیم … انگار ایرانیها تازه با هم آشتیشون شده … کارهای گروهی دارند نتیجه می دن .
بعد از مدتها اشکم برای فوتبال در اومد ، شاید تمام احساس رو همون لحظه که فردوسی پور با جان و دل گفت : ما چقدر خوبیم ” منتقل کرد … واقعا امشب ما خوب بودیم همگی خوب بودیم …به این می گن فوتبال .. دیدن قیافه کلافه مربی آرژانتین و بازیکنهاش لذت یه بازی خوب از طرف بچه ها رو به ما چشوند …. یاد لحظه هایی می افتادم در جام 1998 وقتی که برای صعود خداداد عزیزی با همکاری بچه ها مارک بوسنیچو به زمین دوخت و یاد بازی ایران آمریکا که جدا از دو گل قشنگش که یکیشون گل قرن بود عابدزاده با گرفتن یه دستی توپ چه انرژی به تیم و حتی به ما منتقل کرد …. خدایا شکرت … چه لذتی داره خوب بودن … انشا.. که خوب باشیم و خوب بمانیم
شما لطف دارید عزیزم، ممنون از محبت‌تان :)
خیلی سعی کردم گریه نکنم
هیچ وقت فکر نیم کردم برای باخت یک صفر برابر تیم بزرگی مثل آرژانتین از شدت ناراحتی بغض بکنم
دیشب همه ایرانی ها بی صدا بغض کردند و به جای شادی در خیابانها هم هبا هم اشک ریختند
اشکی نه از سر شکست و ناتوانی بلکه اشکی از سر اینکه نشان دادیم ما می توانیم و این باور را عملی اثبات کردیم ولی نتیجه چیز دیگری بود
درود بر شیر مردان سرافراز سربلند ایرانى وشرم بر چنین داورى.
یکى از اشکالات داورى فوتبال این است که تصمیمى را داور گرفت, حتى اشتباه یا غلط, به عمد یا سهو, باید تایید کرد و باعث بروز چنین مشکلاتى همانند بازى دیشب مى گردد بنظر من باید همانند بازى والیبال باید تیم داوران بازبین داشته باشد که در صورت بروز چنین اتفاقى راى درست و صحیح را اعلام نمایند
باید فدراسیون فوتبال ایران نسبت به چنین تصمیمى اعتراض کرده و مصرانه خواستار تغییر روش در داورى فوتبال شود .
کارلوس کی روش در کنار تیم ایران مانند سرداری بود که چندان حمایتی از طرف داخل نشد و حتی شایعه و بهتان و تمسخر و تحقیر به طور بی وقفه در پشت جبهه اش موج میزد. همه چیز حتی داوری بر علیه این مربی و این تیم بود. ولی آنها در بازی دیشب جواب همه دشمنان و دوستان دانا و نادان را در مستطیل سبز رنگ دادند.
»»» بزرگترین بازنده این جام، فدراسیون فوتبال بود که قرارداد کیروش را تمدید نکرد.
» واقعا برای رفتن این مربی بزرگ و باهوش متاسفم.
اگه تمدید کرده بود بعد از 1000 سال جام ملتها تو چنگمون بود. شخصیت فوتبال ایران هم عوض میشد. ولی حیف …
حیف از این روزگار…
—
ما در هر حالت زانو نمی زنیم
با بازی فوق العاده دیشب ایران خودشو نشون داد ….
شناخته شدیم …
فوق العاده بودند. این بازی همیشه تو یادها میمونه.
سربلند بودیم و خواهیم بود
بسیار عالی ممنونم.واقعا مطلب زیبایی بود
از متن تون خیلی لذت بردم ممنون
سلام
ممنون از متن زیباتون:)
به نظرم انقد حرفامون تو دلامون مونده که اگر خانم مجیدی هم احساساتشون را خیلی قشنگ بیان می کنند بازم بعضیا دلخور میشوند.
یادمه قبلا همین جا از لیو مسی و بارسلونا تعریف کرده بودین واقعا بازیکن بزرگ و با نجابتی بود دیشب بیشتر ازش خوشم اومد.
تو هیچ صحنه ای از بازی به تیم ما فخر نفروخت.
با دیدن نمودارهای بالا و اونهمه خط آبی رنگ در زمین ایران یاد بخش پایانی فیلم ماتریکس یک می افتم. لحظه ای که اونهمه گلوله به سمت نقش اول فیلم اومد. گفت: نه!
بارها فیلم ماتریکس یک رو دیدم ولی اون کلمه “نه” رو در نمودارهای بالا فهمیدم.
کاش توان نوشتن معنی این کلمه رو داشتم چرا که به میلیاردها خط نیاز هست تا روی کاغذ بیاد.
این روزها تیمهای ملی درسهای بزرگی به ما دادند.
کاش با تشکر جبران میشد
سعی میکنیم با بکار بستن در زندگیمون جبران کنیم
ما پیروز میدان بودیم.
تیمی که از بزرگترین تیم های ملی دنیا به حساب میاد و بازیکنانی داره که همه ستاره هستن و بهترین بازیکنش رکورد بهترین بازیکن دنیا رو شکونده با 4 بار انتخاب شدن به عنوان بهترین بازیکن دنیا ، باید قبول کرد که در مقابل تیم ملی ایران نتونست به نتیجه ای که در خور تیمش باشه برسه و تا دقیقه 91 ما پیروز میدان بودیم و هستیم.
بازی دیشب بخاطر معرفیت مسی توسط تمام دنیا دیده شد و همه به این نتیجه رسیدن که آرژانتین نتونست کاری در مقابل ایران بکنه.
باخت از چنین تیمی چیزی از تیم ملی ایران کم نمیکنه.
درود و درود و درود به همه بازیکنان تیم ملی خودمون.
باور آورده‌ام که خرداد ماه درد نیست. ما همه سرمان بالاست…
عاشق قلمت هستم خانم مجیدی!
منم مثل بقیه هم وطنام از تماشای بازی تیم فوتبالمون شاد شدم و لذت بردم
اما چی میشه که پیروزی یا شکست در یک بازی فوتبال ، ما رو به یاد پیروزی ها وشکست های طول تاریخ امان میندازه ؟!
چی میشه که بحث حیثیت و تاریخ و فرهنگ یک ملت به میون میاد ؟
چطور میشه که ما ناخودآگاه در مورد یک بازی فوتبال چنین واژه هایی به کارمیبریم؟ تعصب ایرانی ، غرور ملی ، فرهنگ غنی ایران ،پرچم مقدس ایران ، مردم شجاع ما و …
سایت گاردین نیز بعد از پایان بازی ایران و آرژانتین چنین اعلام کرد: “تیم آرژانتین زیاد خوب نبود ولی تیم ایران درخشید. خطراتی که قوچان‌نژاد روی دروازه آرژانتین ایجاد کرد، می‌توانست ایران را برنده بازی کند، همچنین صحنه مشکوک پنالتی هم می‌توانست شرایط ایران را در این بازی تغییر دهد.”
بسیار عالی بود