دیوار 47

واژه «دیوار» جزو واژههای محبوب آن نیست، به شنیدن آن یاد فاصله، تبعیض و مانع میافتم، یاد دیوارها بلند با سیمهای خاردار زندانها، یاد دیوار برلین یا دیوار حائل فلسطین، یاد آن لحظاتی که از شدت غم ترانه hey you پینک فلوید را گوش میکردم و به آن قسمت میرسیدم که از بلندی «دیوار» و نبود شانس رهایی علیرغم همه کوششها شکوه میشد. اما «دیوار» میتواند کارکردهایی خوب هم داشته باشد.
با نگاهی به سایتهای فرنگی میبینیم که به مناسبتهای مختلف دهها و صدها مراسم بزرگداشت، خیریه و اقدام زیبای نمادین در آن کشورها برگزار میشود، این کارها در تقویت روحیه جامعه، بیدار کردن وجدانها و نزدیکی انسانها به هم کمک زیادی میکنند.
اما گویی ما یاد گرفتهایم که عواطف خود را سرکوب کنیم و با اینکه در درون، رقیقالقلب و با احساس هستیم، از بیم برچسب خوردن یا عدم همراهی تلاش نکنیم که آنها را ابراز کنیم.
ما کم میگوییم و کم میشنویم، کم میسراییم و کم مینویسیم.
…
اما استثناها هم کم نیستند، همه ما شواهدی را سراغ داریم و این هم یکی از آنها:
چندی پیش در رضوانشهر استلان گیلان اتفاقی افتاد که در نوع خود بینظیر بود.در این شهر بنرهایی نصب شده بود که نگاه و توجه بسیاری را به خودش جلب کرد، مخصوصا کودکان با نشانگان داون را که همگی به نوعی شبیه هم هستند.
آنها روبروی این بنرها میایستادند و با تعجب به عکس نگاه میکردند و میگفتند: «اینکه من هستم!»
در این بنرها از قول بچههای نشانگان داون نوشته شده بود:
«در همه شهرها تبلیغات محصولات شما را میبینیم. تبلیغ محصولات صنعتی، غذایی و تکنولوژی شما انسانهای 46 کروموزومی. اگر اشکالی ندارد، یک جای کوچک از شهرهایتان را به ما هم بدهید، به ما انسانهای 47 کروموزومی.
ما سه کالای ویژه برای تبلیغ داریم که در هیچ یک از تبلیغات شما جلوماندگان ذهنی ندیدیم.
1- خنده از ته دل! ما بلدیم واقعا بخندیم.
2- ما در هر شرایطی راست میگوییم. بین خودمان دروغگو نداریم.
3- ما بیچون و چرا مهربانیم. مهر داریم به همه، بیهیچ کلک.»
در آخر هم خواسته آنها مطرح شده بود:
«اگر دیدید میتوانید، یک دیوار از این همه دیوارهای شهرهایتان را به ما بدهید تا با خطها و نقاشیهایمان برایتان چیزهایی بکشیم تا باور کنید این زندگی پرسرعت و مدرن که همه چیز را سخت کرده، میتواند مثل قبل قشنگ باشد، ساده و رنگی، مثل آبنباتهای رنگی بچگی.»
آخر این بنرها نوشته شده بود: «افراد نشانگان داون همه دنیا.»
مجری این طرح «آزاده عباسزاده» بود که درباره این ایده به خبرنگار مهر گفته:
«بیشتر دیوارهای شهر ما را تبلیغات کالاهای مصرفی از چیپس و پفک پوشانده است. چرا یک دیوار به این افراد کمتوان ذهنی و دارای نشانگان داون اختصاص نیافته است که دربارهشان به مردم توضیح دهد و سطح آگاهی آنها را درباره این افراد افزایش دهد؟»
او که پزشک عمومی است با بیان اینکه بسیاری از بچههای مبتلا به این بیماری به انزوای اجباری کشانده میشوند که باعث افسردگی شدید آنها میشود، گفته بود: «میتوان با برقراری ارتباط با این بچهها و حضورشان در چنین برنامههایی، مانع بروز افسردگی در آنها شد.»
او از همکاری شهردار رضوانشهر هم تشکر و تقدیر کرده و گفته بود:
«در شرایطی که بسیاری از شهرداران شهرهای دیگر این حرکت ما به سخره گرفتند و مرگ و میر این بچهها را در قیاس با دیگر افراد سهل و ساده انگاشتند، شهردار رضوانشهر با سرعت با پیشنهاد ما موافقیت کرد و همه همکاریهای لازم را در این زمینه انجام داد. به زودی در رشت نیز این بچهها یکی از دیوارهای شهر را نقاشی خواهند کرد.»
عباسزاده گفت: «این دیوار در رضوانشهر «دیوار 47» نامگذاری خواهد شد، چون این بچهها دارای 47 کروموزوم هستند.»
سوم شهریور این دیوار افتتاح شد و این هم عکسهایی که برای «یک پزشک» از این دیوار ارسال شدهاند:
رُستنی ها کم نیست
من و تو کم بودیم…
خشک و پژمرده و تا روی زمین خم بودیم
گفتنی ها کم نیست
من و تو کم گفتیم
مثل هذیان دم مرگ، از آغاز
چنین درهم و برهم گفتیم
دیدنی ها کم نیست
من و تو کم دیدیم
بی سبب از پائیز
جای میلاد اقاقی ها را پرسیدیم
چیدنی ها کم نیست
من و تو کم چیدیم
وقت گل دادن عشق روی دار قالی
بی سبب حتی پرتاب گل سرخی را ترسیدیم
خواندنی ها کم نیست
من و تو کم خواندیم
من و توسادهترین شکل سرودن را
در معبر باد
با دهانی بسته واماندیم
من و تو کم خواندیم
من و تو واماندیم
من و تو کم دیدیم
من و تو کم چیدیم
من وتو کم گفتیم
وقت بیداری فریاد
چه سنگین خفتیم!
من و تو کم بودیم
من و تو اما
در میدان ها
آنک اندازهی ما می خوانیم
ما به اندازه ما می بینیم
ما به اندازه ما می چینیم
ما به اندازه ما می گوییم
ما به اندازه ما می روییم
من و تو
خم نه و
در هم نه و
کم هم نه
که می باید با هم باشیم
من و تو حق داریم
در شب این جنبش
نبض آدم باشیم
من وتو حق داریم که به اندازه “ما” هم شده،
با هم باشیم
گفتنی ها کم نیست…
این نوشتهها را هم بخوانید
ایده جالبیه که شاید با معرفی اون بشه تکرارش کرد.
ممنون از اینکه معرفیش کردید.
اشکم در اومد
زیبااااااااااااااااااااااااااااااا بود!
خداهمشون رو حفظ کنه در شرایطی ک هر لحظه بهتر میشن. کاش شعور دیدن به همه ما و من اضافه شه.
عالیه. احسنت و دست مریزاد به همه کسانی که در این طرح زیبا شرکت کردند و عشق رو به نمایش گذاشتند. ممنونم از اینکه این احساس قشنگ رو به ما هدیه دادید. فرهنگسازی یعنی این. چقدر این پستتون خوب بود آقای دکتر.
فوق العاده بود. ای کاش همه حداقل یه روز یه جور دیگه به دور و برشون نگاه کنند.
عالی بود
دم شهردار رضوان شهر گرم
ایشالا از این نوع کارا تو ایران بیشتر شه :)
با تشکر
فقط می توانم بگویم کارتان بی نظیر است.
با ذکر منبع استفاده شد…
http://www.sabzevarian.com/%d8%af%db%8c%d9%88%d8%a7%d8%b1-%db%b4%db%b7/
دستتون درد نکنه.
دکتر میشه یه پست درمورد ترجمهی پارسی اصطلاحات غیر پارسی بنویسی
الآن داشتم میخوندم پیش خودم گفتم نشانگان دیگه چیه؟!
بعد که عکسو نگاه کردم دیدم آهان همون سندرمه.
قضیه چیه که تا دیروز هیچکس از این اصطلاحها استفاده نمیکرد ولی یهو همه زدن تو کار حمایت از زبان پارسی؟!
خیلی خیلم زیاد شده
و چون خیلیهاشو برای اولین باره که میبینی باید اصل مطلب رو ول کنی بچسبی به اون یه کلمه تا بفهمی چیرو داره میگه
راستی چرا گزینشیه این ترجمهها؟!
هیچ کس نمیاد به تبلت بگه رایانک مالشی
یا به کروات بگه دراز آویز زینتی
آخرین نمونش «کلید قفل تبدیل» هست که قراره جای caps lock رو بگیره
خانم دکتر عباس زاده امیدوارم گام به گام زندگیتون در پناه خدای این بچه ها موفق و سلامت باشید…
عااااااااااااالی…. دمشون گرم… از ایده پردازش گرفته تا کسانی که کمکش کردند :)
کاری نو و قابل تقدیر بود دست خانم دکتر و شهردار محترم دز نکند
خداوند به خانواده داونی ها صبر عنایت کند انشا الله
امیدوارم در تهران هم اجرا بشه تا همه گیر شه و مسئولین هم بیشتر به فکر بیفتند.
در همسایگی ما یکی از این افراد داریم و واقعا مثل یک طفل معصوم هست و تمام کودکان محل عاشقش اند.
سلام
خیلی کار قشنگیه. و ممنون از شما که نشرش دادین.
دوست من در حال پیگیری هست که این کار توی قم هم انجام بشه. موافقت شهرداری گرفته شده و دیوار هم تعیین شده.
فوق العاده بود.
یکی از بی نظیرترین مطالبی بود که در فضای مجازی خواندم
خیلی خوبه گاهی بیشتر اطرافیانمون رو ببینیم
با سپاس از سرکار خانم دکتر «آزاده عباسزاده»
سلام
باید بگم بسیار فوق العاده کمک شایانی به طیف کودکان با نیازهای خاص بخصوص سندرم داون کردید
بسیار کار جالب و سازنده است . کاش در تمام شهرها مخصوصا تهران این کار جالب انجام میشود. موفق باشید.
سلام و خدا قوت
بعد از خوندن متن کلی گریه کردم. و حالا دارم این یادداشت را برایتان می نویسم. خانم دکتر عزیز نمی دانم چه بگویم. گاهی اوقات واژه ها اصلا گویای احساسات انسان نیستند و این لحظه برای من این اتفاق افتاده است.
برایتان ارزوی سلامتی و پویایی ذهن می کنم. من در میراث فرهنگی کار می کنم. در دفتر کودک و نوجوان پژوهشگاه میراث فرهنگی در تهران. می توانم برای بچه های سندرم داون بازدی رایگان از موزه هماهنگ کنم. اگر دوست داشته باشید.
برایم ایمیل بزنید.
با سلام و تشکر ویژه از خانم دکتر
انشالا همیشه موفق و موید باشید . طراحی ،اجرا و پیگیری چنین ایده هایی همت بلندی می طلبد خداوند یارایتان باد.
آفرین خانم دکتر «آزاده عباسزاده»
آفرین «افراد نشانگان داون همه دنیا»
باسلام امین باقرزاده معلم استثنایی هستم.تابستون دو تا از کتابهات رو بهم دادی.متاسفانه شمارت از گوشیم حذف شده.باهام تماس بگیر.09358598542
من در امریکا زندگی میکنم و اسم دیوار ۴۷ را در سایت تداکس نقش جهان دیدم. من فکر میکنم این زمین و اب و هوا در امریکا برای این بارور و زیبا است که مردمش در حق معلولین و حیوانات سیار مهربان و در حق همدیگر بسیار مودب هستند. بچه های سندرم داون میتوانند در مدرسه های معمولی ثبت نام کنند . تمام معلولین جامعه میتوانند از تمام رستورانها و فروشگاهها و … همه چیز استفاده کنند. اگر هر مکانی امکان دسترسی ویل چیر را در ساختمانش تعبییه نکند، اجازه کار نمیگیرد.
با عرض سلام و خسته نباشید به همه عزیزان فعال در طرح دیوار ۴۷ خصوصا خانم دکتر عباس زاده
خیلی خوشحالم از اینکه افرادی این چنین در کشور حضور دارن. واز جامعه مهربان داون حمایت میکنند.
امیدوارم به اهداف زیباتون برسید…..
خانم دکتر عباس زاده:
من امشب برنامه خندوانه رو دیدم ومیخوام اگه کمکی از دستم بر میاد بر این فرشته های نازنین انجام بدم .من دارای مدرک کارشناسی ارشد زبان و ادبیات انگلیسی و در حال حاضراستاد زبان هستم و بیش از 7 ساله که به خلبانان و دیگر جاها تدریس میکنم .در حال حاضر ساکن کرج هستم .
شماره تماس 09108459599 و ایملhoseinsedghi36@yahoo.com
سلام خانم دکتر . من از کرمانشاه در خدمتتونم . فارغ التحصیل رشته ی مشاوره ی ژنتیک هستم و اطلاعاتی در مورد این بچه ها دارم میخاستم درخاست کنم اگه میشه کمک کنین بتونم در کرمانشاه نمایندگی دیوار ۴۷ رو افتتاح کنم
با سلام خدمت خانم دکتر عباس زاده.من دانشجوی ارشد پرستاری هستم در ارتباط با پایان نامه ام که موضوع ان استرس مادران دارای کودک سندرم داون در سن 3-6 سال می باشد تقاضای راهنمایی از شما دارم .ایا من می توان در مرکز شما نمونه گیری کنم با تشکر .اگر امکان دارد ایمیل و شماره تماس خود را برای من بفرستید با تشکر فراوان
خداوند هر ثانیه از زندگیتون رو پر برکت وهر درجه از علمتون رو هر ثانیه هزاران برابر کنه خانم دکتر..
درودها …