برندگان مسابقه لوگوی سونی در سال ۱۹۸۱

“طراحی لوگوی یک برند به گمان من یک کار خلاقانه سطح بالا است. طراح باید روح برند مورد نظر را به خوبی درک کند، باهوش باشد و بتواند با پیچ و تاپ دادن به حروف یا طراحی یک نماد چیزی طراحی کند که متمایز، فراموش‌نشدنی، چشم‌نواز، ابتکاری و نمایانگر عصاره مفهومی یک برند باشد.”

کاملا با شما موافقم. اما متاسفانه طراح همیشه در این اتفاق مقصر نیست. صرفا رنگ و “لعاب داشتن و شیک بودن” برای صاحبان برندها مهم شده و متاسفانه “بعضی” طراح ها هم به این سمت کشیده شدند. و این یعنی یک اثر زیبا اما بدون روح . تفکر و مفهوم پشت هر طراحی به روح یک طراحی معنا میده.

./

اگه بتونیم بین لوگوها تو زمان خودشون نگاه کنیم می شه گفت که خیلی هم خوب هستند و شاید اون موقع از نظر خیلیا بهتر از لوگوی خود سونی؛ ولی حتی الان هم که دارم لوگوی سونی رو نگاه می کنم فکر نمی کنم که هیچ کدوم از اونها می تونستند انقدر ماندگار باشند.
-همونطور که دوستان هم اشاره کردند- صد البته رفتار خود سونی و کیفیت اجناسی که تولید می کنه تو برداشت و ذهنیتی که ما از اسمش داریم، موثره. ولی به نظر من نکته قشنگ ماجرا اینه که تصمیم گیرندگان سونی اون موقع تونستند جلوتر از زمان خودشون فکر کنند. نه فقط جلوتر از مردم عادی، بلکه حتی جلوتر از طراح ها و گرافیست های اون موقع.
در حالت کلی تر، خودم همیشه به سادگی، و اصالتی که تو سادگی هست معتقد بودم. چیزی که هیچوقت کهنه نمیشه.

و متاسفانه لوگوی ۱ پزشک هم خیلی زشت می باشد آقای مجیدی
طرح ۱ بد نیست
اما پزشکش افتضاحه!