چاقی و تأثیر آن بر تنفس
چاقی یک مشکل عمدهٔ سلامتی در سرتاسر جهان است که هم کودکان و هم بزرگسالان را درگیر می‌سازد. چربی بدن معمولاً ۱۵ تا ۲۰ درصد جرم بدن در مردان سالم و ۲۵ تا ۳۰ درصد جرم بدن در زنان سالم را تشکیل می‌دهد.
در چاقی ممکن است محتوای چربی بدن تا ۵۰۰ درصد در زنان و ۸۰۰ درصد در مردان افزایش یابد.
درجهٔ چاقی را می‌توان توسط شاخص جرم بدن (BMI) ارزیابی کرد که نسبت وزن بدن به کیلوگرم بر مجذور قد به متر می‌باشد. افرادی که BMI بین 18.5 و 24.9 کیلوگرم بر متر مربع دارند طبیعی هستند و آنهایی که BMI بالای ۴۰ کیلوگرم بر مترمربع دارند شدیداً چاق یا دچار چاقی مرضی محسوب می‌شوند.
کاهش ظرفیت باقی مانده عملکردی و حجم ذخیره بازدمی شایع‌ترین اختلالات عملکردی ریه در چاقی می‌باشند.
هنگامی که چاقی با کاهش تهویه همراه است به آن سندرم چاقی- کاهش تهویه (obesity-hypoventilation or pickwickian syndrome) اطلاق می‌گردد.
مهم‌ترین پیامدهای این سندرم، کاهش مزمن تهویه و پرفشاری ریوی می‌باشند. تهویهٔ غیر تهاجمی شبانه با فشار مثبت می‌تواند در رفع این ناهنجاری‌ها کمک کننده باشد. کاهش وزن درمان بهینه است اما همیشه قابل دستیابی نیست و حفظ کاهش وزن در درازمدت حتی سخت‌تر نیز می‌باشد.
باید درمان دارویی یا جراحی چاقی در افراد چاق که با درمان مرسوم (رژیم غذایی، افزایش فعالیت جسمانی و رفتار درمانی) به کنترل وزن دست پیدا نمی‌کنند مدنظر قرار داده شود.