عکاسی که دو سال وقت صرف کرد و عکس‌های بی‌نظیری از مسافران از ورای پنجره‌های بخارگرفته اتوبوس‌ها گرفت
وقتی به گردش و سفر می‌رویم، آن دسته از ما که سوژه‌شناس هستند و کم و بیش علاقه‌ای به عکاسی دارند، از گرفتن عکس غفلت نمی‌کنند. آنها حتی اگر دوربینی دم دستشان نباشد، در ذهنشان مدام در حال قاب‌گیری مناظر هستند و با خودشان فکر می‌کنند که این منظره قطعا سوژه جالبی برای یک عکس می‌شد.
اما حتی اگر مسافر نباشیم و برای بدرقه مسافری رفته باشیم، یا حتی اگر اتفاقی کنار خیابان باشیم، شاید به چهره مسافران دقت کرده باشیم. من خودم شخصا وقتی اتوبوسی از کنارم عبور می‌کند، بارها با کنجکاوی به چهره مسافران نگاه کرده‌ام، هر یک از آنها داستانی برای خود دارند. یکی ناامید و خسته است و دیگری شاد و در حال خوردن یا آشامیدن، در چهره برخی راز و رمزی وجود دارد که آدم باید بکوشد و آنها را حدس بزند.
دید زدن مسافران از ورای پنجره‌ها، اما در ماه‌های سرد سال شاید جالب‌تر باشد، چون بخار و سرما و قطرات باران باعث خلق مناظری دیدنی‌تری می‌شوند. در این حالت چهره مسافران محو می‌شود. برخی از آنها با انگشتان قسمتی از شیشه بخار گرفته را تمیز می‌کنند و قسمتی را به حال خود می‌گذارند و تباین جالبی ایجاد می‌کنند.
شاید بعضی از ماها لحظاتی به فکرمان رسیده باشد که منظره مسافران اتوبوس‌نشین، سوژه جالبی برای عکاسی است. اما چه کسی است که فرصت این کار و شهامت و وقتش را داشته باشد.
اما این دقیقا کاری است که عکاسی به نام نیک تورپین انجام داده، او فصل‌های سرد دو سال، وقت زیادی صرف کرد تا از مسافران در شهر لندن عکس‌های بسیار دیدنی بگیرد.
جالب است که محو شدن چهره‌ها و نوع پخش نور در داخل اتوبوس‌ها، به گونه‌ای است که عکس‌ها را به حالت عکس- تابلو نزدیک‌تر کند. گویی که نورپردازی شبیه تابلوهای رامبراند شده یا امپرسیونیسم به ملاقات هایپررئالیسم رفته.
با هم به تعدادی از این عکس‌های نگاه می‌کنیم:
توی چهره ی همشون یه غم و غصه ای وجود داشت.