عکاسی که آدم‌های سوژه‌های عکاسی دهه‌های پیشش را دوباره پیدا کرد و در ژست‌های مشابهی دوباره از آنها عکس گرفت!
مجلات قدیمی، اخبار قدیمی و برنامه‌های قدیمی ضبط شده از دهه‌های قبل، همان طور که قبلا هم در «یک پزشک» اشاره کرده بودم، ارزشی بسیار فراتر از چیزی که تصور می‌کنیم پیدا می‌کنند.
مثلا شاید تصور کنیم که مجله‌های کیهان بچه‌های قدیمی که آنچنان آرشیو گرانبهایی از فرهنگ و تاریخ نباید باشند. اما وقتی که همین مجله‌ها را بعد چند دهه دوباره بررسی می‌کنیم، می‌بینیم که تغییر فرهنگ، سیاست و ایدئولوژی قالب در آنها به خوبی پیدا هستند.
به صورت مشابهی وقتی می‌بینیم که برخی مشکلات اصلا مختص دولت خاصی نبوده‌اند و هم قبل از انقلاب و هم بعد از آن وجود داشته‌اند یا وقتی می‌بینیم که در گذشته چه رؤیاهایی وجود داشته و بعد از چند دهه دیگر به کلی پرپر شده‌اند و هیچ امیدی برای باروری مجدد آنها نیست، می‌فهمیم که سرک کشیدن دوباره به آرشیو‌های گذشته، چقدر مهم هستند.
عکاسی به نام کریس پورسز همین کار را با مجموعه عکس‌های خیابانی دهه‌های پیش خود کرد. او تصمیم گرفت تا جایی که می‌تواند آدم‌های سوژه‌های عکس خود را پیدا کند و دوباره با همان ژست‌ها از آنها عکس بگیرد! او اسم این پروژه را گذاشت: Reunions. برای این کار تلاش زیاد و یک سری عملیات شبیه کارآگاه‌بازی لازم بود!
او یک کتاب عکاسی شامل همین عکس‌های مقایسه‌ای با همین عنوان منتشر کرده است.
