Fotomat: یادآوری غرفه‌های پردازش عکس دهه 1980 آمریکا که با خودرو از کنار آنها می‌گذشتند و فیلم عکاسی برای ظهور تحویل می‌دادند
در دوران قبل از عکاسی دیجیتال و آپلود آسان عکس‌ها (در این دومی شک دارم که فعلا در ایران ساده باشد!)، یک راه حل جذاب و نوآورانه برای ظاهر کردن فیلم‌های آنالوگ وجود داشت: Fotomat.
در طول دهه 1980، این غرفه‌های پردازش عکس در سراسر آمریکا، جلوه‌گری می‌کرد و راهی سریع و راحت را برای مردم فراهم کردند تا رول‌های فیلم خود را به چاپ کنند.
تصاویر قدیمی این پست ما را به سفری نوستالژیک به گذشته می‌برد و تاریخ و اهمیت Fotomat، نماد واقعی عصر خود را بررسی می‌کند. احتمالا به علت دگرگونی‌های اجتماعی و جنگ ایران و عراق در ایران هیچگاه فرصت تقلید از آنها پیش نیامد. ولی یادآوری خاطرات و نوستالژی‌های دیگر ملت‌ها هم می‌تواند جالب باشد.
Fotomat در اواخر دهه 1960 ظهور کرد و صاحبان آن بر روی محبوبیت روزافزون عکاسی آماتور و افزایش تقاضا برای خدمات پردازش عکس حساب باز کرده بودند.
این ابتکار، مفهومی ساده و در عین حال انقلابی بود : یک کیوسک جمع و جور که مشتریان می‌توانستند به راحتی فیلم‌های خود برای ظاهر شدن؛ در آنجا تحویل بدهند.
با این نوآوری دیگر نیاز به ورود به یک آزمایشگاه عکس سنتی یا انتظار در صف‌های طولانی را از بین رفت و راحتی بی نظیری را در صنعت پردازش عکس فراهم شد.
در دوران اوج، در حدود سال 1980، بیش از 4000 فوتومات در سراسر ایالات متحده وجود داشت، عمدتاً در مناطق حومه شهر. فوتومات‌ها به خاطر سقف‌های هرمی شکل طلایی و تابلو‌هایی با حروف آبی و قرمز متمایز بودند.
کلبه‌های فوتومات که معمولاً در یک پارکینگ بزرگ مانند سوپرمارکت یا مرکز خرید قرار می‌گرفتند، به حداقل زمین نیاز داشتند.
مشتریانی که رول‌های فیلم خود را تحویل می‌دادند، یک رسید دریافت می‌کردند و به آنها اجازه می‌داد بعداً برای دریافت عکس‌های چاپ شده خود بازگردند.
تکنسین‌های عکس، که اغلب در هنر پردازش فیلم ماهر بودند و اطمینان حاصل می‌کردند که هر عکس مورد توجه و مراقبت مناسب قرار می‌گیرد.
بسیاری از مردم تصور می‌کردند که Fotomat متعلق به کداک است، زیرا سقف‌های زرد رنگ و فونت مشابه بسته‌بندی کداک است.
Fotomat یک سرویس اضافی برای ایجاد نوار – فیلم برای مدارس ارائه کرد. هنگامی که معلمان به نوار‌های فیلم سفارشی یا صوتی نیاز داشتند، می‌توانند از سرویس توسعه نوار فیلم Fotomat استفاده کنند. آموزگاران باید صاویر را روی فیلم خالی 35 میلی‌متری تک فریم می‌گرفتند و موسیقی متن را روی نوار کاست ضبط می‌کردند. سپس فیلم و نوار کاست را به غرفه فوتومات می‌آوردند و در آنجا برای تولید به آزمایشگاه فوتومات می‌فرستادند.
Fotomat در دهه 1980 به بخشی جدایی ناپذیر از فرهنگ آمریکایی تبدیل شد. این فقط یک غرفه پردازش عکس نبود. این نماد روح دورانی بود که با عکاسی شخصی و میل به ثبت و حفظ خاطرات تعریف می‌شد.
کنار آنها با خانواده‌ها در ماشین‌هایشان پر می‌شد و آنها مشتاقانه عکس‌های تعطیلات یا عکس‌های فوری مناسبت‌های خاص را تحویل می‌دادند و بی‌صبرانه منتظر لحظه‌ای بودند که می‌توانستند آن لحظات را از طریق عکس‌های چاپ شده دوباره زنده کنند.
مینی‌لب که ظهور یک ساعته را فراهم می‌کرد و می‌توانست بدون سرمایه‌گذاری کلان در هر محلی نصب شود دیگر کار کاسبی آنها را کساد کرد.
با نزدیک شدن به دهه 1990، ظهور عکاسی دیجیتال شروع به تغییر شکل این صنعت کرد. پس از معرفی دوربین‌های دیجیتال، این سرویس خیلی زود منسوخ شد و غرفه‌های آن یکی یکی ناپدید شدند.
امروزه، Fotomat به عنوان یادآوری نوستالژیک از جذابیت و سادگی زمانی است که چاپ‌های فیزیکی یادگاری ارزشمند بودند.
