در کسی که آریتمی یا نارسایی قلبی دارد، جراحی چه خطراتی دارد؟
آریتمی‌ها و نقایص هدایتی
از نظر تاریخی، آریتمی‌های بطنی و دهلیزی به عنوان پیش‌بینی کننده‌های عوارض قلبی حول و حوش عمل شناخته می‌شوند. به همین سبب، شناسایی آریتمی قبل از عمل ارزیابی دقیقی از نظر وجود و شدت بیماری ایسکمیک زمینه‌ای قلب، کاردیومیوپاتی، یا سایر بیماری‌هایی را که ممکن است منجر به عوارض ]قلبی[ حول و حوش عمل گردند ایجاب می‌کند. در کل، آریتمی‌ها یا نقایص هدایتی بدون علامت فقط محتاج تحت نظر گرفتن و حفظ وضعیت متابولیک بهینه هستند. با این حال، بلوک درجه‌ی ۳ دهلیزی- بطنی می‌تواند خطر جراحی را افزایش داده و ممکن است نیازمند کار گذاشتن ضربان‌ساز باشد.
نارسایی احتقانی قلب و اختلال عملکرد بطن چپ
نارسایی احتقانی قلب (CHF) عنوان شاخص مهمی از نظر خطر قلبی برای جراحی غیر قلبی شناسایی شده است. باید هرگونه تلاشی جهت شناسایی علت نارسایی احتقانی قلب و کنترل بهینه آن قبل از جراحی صورت گیرد زیرا این وضعیت یک عامل خطر شناخته شده برای عوارض قلبی پس از جراحی می‌باشد. با این حال، هیچ توصیه‌ی مبتنی بر شواهد برای تعیین راهبردهای بهینه کنترل نارسایی احتقانی قلب در دوره‌ی حول و حوش عمل برای بیماران مبتلا که قرار است تحت جراحی غیر قلبی با خطر متوسط تا بالا قرار گیرند جز حصول اطمینان از دریافت داروهایی که مشخص شده در طولانی‌مدت موجب بهبود این بیماران می‌شوند وجود ندارد. چون درمان مناسب نارسایی قلب به مقدار زیاد بستگی به علت زمینه‌ای آن دارد (به خصوص اختلال عملکرد سیستولی در مقابل اختلال عملکرد دیاستولی)، مشخص کردن آن قبل از جراحی انتخابی غیر قلبی می‌تواند در انتخاب درمان خاص هر بیمار کمک کننده باشد. پایش دقیق وضعیت حجمی بیمار جهت اجتناب از عدم جبران در حول و حوش عمل ضرورت دارد. بسته به وضعیت ممکن است استفاده از داروهای اینوتروپ وریدی، گشاد کننده‌های عروقی، یا هر دو به طور کوتاه مدت در دوره‌ی حول و حوش عمل در پیش‌گیری یا درمان نارسایی احتقانی قلب مفید باشد.
