چرا اگر در ژاپن گوشی موبایل خود را گم کنید، نباید زیاد از بابت پیدا شدن‌اش نگران باشید
برخی اطلاعاتی که از دیگر کشورها داریم، در حد افسانه است. ما در نهان خود هنوز که هنوز است، دوست داریم باور کنیم که ایجاد آرمانشهرها، هنوز ممکن است. پس وقتی هر چند وقت یک بار، از دوستان خود می‌شنویم که در فلان کشور مثلا کسی در خانه‌اش را قفل نمی‌کند، چرا که جرمی به نام سرقت وجود ندارد، خیلی زود باور می‌کنیم.
البته مسلم است که میزان وقوع جرم و جنایت، در کشورهای مختلف متفاوت است. اما اینکه ذات ما انسان‌ها خالی از تمایل به تجاوز به حقوق دیگران و کسب برتری و امتیازات بی‌زحمت شود، به نظر نمی‌رسد که شدنی باشد.
اما به هر حال برخی از فرهنگ‌ها و سیستم‌‌های آموزشی و نظام‌های مدیریتی، در سر به راه کردن و ایجاد تدریجی فضایل اخلاقی در مردمان خود موفق‌تر بوده‌اند.
آنها با فراست دریافته‌اند که گرچه نمی‌توان به یک جامعه یکدست پاک رسید، اما می‌توان با برنامه‌های فرهنگی درازمدت و آموزش از دوران کودکی، تا حد زیادی از میزان جرم و جنایت کاست.
با این مقدمه می‌رسیم به قسمت اصلی این پست:
در مقاله‌ای که در سایت the culture trip منتشر شده، به این مطلب اشاره شده اگر کسی در ژاپن گوشی موبایل خود یا کالای دیگری را گم کند، نباید زیاد نگران پیدا شدن آن باشد!
چرا؟
چون از دوران کودکی به ژاپنی‌ها آموزش‌هایی داده می‌شود تا احترام و حس مسئولیت نسبت به اموال و دارایی‌های دیگران را درک کنند. به صورتی که حتی کودکان می‌دانند وقتی چیزی را پیدا کردند، باید چه کنند.
و جالب است که در مورد اشیای پیداشده، در ژاپن قوانینی هم وجود دارد. بر این اساس لازم است که شخصی که اموالش به او بازگردانده می‌شود، مژدگانی به اندازه درصد کوچکی از شیء پیدا شده به یابنده، اختصاص بدهد. این مطلب بیش از اینکه از نظر مادی مهم باشد، از نظر ایجاد ارزش برای چنین اقدامی مهم است. البته در عمل بیشتر مردم از پذیرش هرگونه مژدگانی خودداری می‌کنند.
اما مسلما علت موفقیت ژاپن در بازگرداندن اشیای گمشده فقط به خاطر این نیست که مردم درستکاری دارد. بلکه به خاطر این است که سیستم دقیقی هم برای این کار پیشبینی شده است.
در ژاپن در فواصل خیلی کم از هم جایگاه‌های کوچک استقرار پلیس به نام «کوبان» قرار دارند که به آنها می‌توان اشیای گمشده را هم تحویل داد. اینها از خیابان‌های خیلی شلوغ تا خیابان‌های حومه شهر وجود دارند.
هیچ تصور کرده‌اید که در مقام عمل اگر شما وسط خیابان یک کیف پیدا کنید، باید کیف را به کجا تحویل بدهید؟ پلیس؟ نزدیک‌ترین مسجد؟ کسبه محل؟
آیا می‌توانید از درستکاری اشخاصی که مال گمشده را تحویل آنها داده‌اید مطمئن باشید؟
اما در ژاپن برای تحویل اشیای گم شده لازم نیست که نگرانی زیادی بر خود تحمیل کنید.
چیز مهم‌تر این است که مدیریت خوبی هم بر روی اشیای گمشده در ژاپن وجود دارد؟
یکی از دلایل این مدیریت خوب، کم بودن نسبی میزان جرم و جنایت در ژاپن است که اجازه می‌دهد نیروی انسانی کافی برای تخصیص به این امورات جانبی وجود داشته باشد.
باز هم نکته جالب دیگر این است که اگر سه ماه از تحویل شیء گمشده گذشت و کسی مدعی آن نشد،از نظر قانونی یابنده می‌تواند صاحب آن شود! اما از آنجایی که در مورد خرده ریزهایی مثل چتر، خیلی‌ها در پی مالکیت نیستند، همه این اشیا در فواصل زمانی مشخص به مزایده و فروش گذاشته می‌شوند و سر از فروشگاه‌های فروش لوازم دست دوم می‌آورند.
به علاوه بسیاری از این اشیای فرسوده به جای اینکه دور انداخته شوند، به چرخه بازیافت وارد می‌شوند.
خب، مطلبی که من از سایت منبع عنوان کردم، ممکن است کاملا دقیق نباشد و کسانی که عملا مدتی در ژاپن زندگی کرده‌اند، حواشی و اصلاحاتی برای مطلب بالا داشته باشند. اما کلیت مسئله و یک نکته انتهایی عوض نمی‌شود:
برای ارتقای اخلاقیات مردم و ایجاد این روحیه در آنها که درستکاری ارزشمند است و می‌تواند به آنها عزت نفس بدهد، باید برنامه داشت.
و چقدر به پستهایی که محتوای آموزش اخلاقی دارند احتیاج داریم. لطفا به این مهم بیشتر بپردازید تا بستر برای اجرای دیگر امور(آگاهی،امنیت،پیشرفت،رفاه،آزادی…) راحتر و کم هزینه ترباشد.
ممنونم
با نظر قبلی بسیار موافقم، چنین پستهایی باعث می شود تلنگری به همه ی نا زده شود