پنومونی یا ناراحتی ریه ناشی از افزایش حساسیت چیست و راه‌های تشخیص و درمان آن، کدام‌ها هستند؟

نوشته: علیرضا مجیدی به روز رسانی شده در اسفند ۱۱, ۱۳۹۷

التهاب وابسته به ایمنی پارانشیم، دیواره آلوئول‌ها و راه‌های هوایی انتهایی، در اثر تماس مکرر فیبروز مزمن ایجاد می‌شود.
با نام آلوئولیت آلرژیک برون زاد هم خوانده می‌شود، واکنش غیرآتوپیک، غیرآسمی و وابسته به ایمنی نسبت به آلرژن‌های استنشاقی.

پروتئینهای حیوانی/ گیاهی: اکتینومایست‌ها (یونجه، غله، سیستم‌های تهویه)، آسپرژیلوس (یونجه، غله) غبار چوب، کارگران پنیرسازی، پستاندارن و پرندگان.
ترکیبات شیمیایی با وزن مولکولی کم (تولوئن، ایزوسیانیت‌ها)
داروها (طلا، آمیودارون، NSAID، نیتروفورانتوئین

آسم
آسم شغلی
CHF
پنومونی
COPD
پنومونی ائوزینوفیلی
سایر بیماری‌های بینابینی ریه، داروها، پنوموکونیوز، IPF، سارکوئیدوز، بیماری‌های کلاژن واسکولر.
برونشیت صنعتی: برونشیت مزمن در اثر تماس شغلی
استنشاق گاز محرک

تماس معمولاً شغلی یا در اثر کارهای تفریحی است.
ریهٔ کشاورزان، ریهٔ نگهدارندگان پرنده و ریه کارگران مراکز شیمیایی شایع‌ترین علل در آمریکاست.
سیگار خطر بیماری را کم می‌کند.
به علت عدم گزارش بیماری‌های شغلی شیوع بیماری شناخته شده نیست.
ریه کشاورزان (Farmers Lung): در ۱% افراد در معرض مواد رخ می‌دهد، ۲ میلیون تماس در سال

نیازمند علائم بالینی (ریوی یا گوارشی) همراه با تست کلر عرق می‌باشد (بالغین> meq/lit 80)
آنالیز DNA: برای تشخیص اولیه بکار نمی‌رود (کمتر از ۲۰% جهش‌ها را تشخیص می‌دهد): در ارزش تعیین پیش آگهی پس از تشخیص ارزشمند است و در مواردی که در تشخیص بیماری شک وجود دارد مفید است.
PFTs: الگوی انسدادی (FVC کاهش، حجم‌های ریوی افزایش یافته است)
CXR: پرهوایی، ضخامت نواری دور برنش‌ها، برونشکتازی، درگیری بیشتر در لوب فوقانی، لنفادنوپاتی ناف ریه.
کشت و حساسیت خلط
ABG: هیپوکسمی، الکالوز متابولیک
الکترولیت‌ها: الکالوز متابولیک هیپوکلرمیک هیپوناترمیک هایپرگلیسمی در صورت وجود دیابت.

آنتی‌بیوتیک‌ها
مزمن: توبرامایسین استنشاقی که عملکرد ریه را افزایش داده و تشدید بیماری را کم می‌کند.
تشدید و عود: درمان ضد سودوموناس ۲ دارویی عود بیماری را درمان کرده و از مقاومت دارویی پیشگیری می‌کند.
متحرک‌سازی ترشحات: فیزیوتراپی سینه، برونکودیلاتور استنشاقی، rh DN Aase (پولموزایم)- ترشحات را رقیق و متحرک ساخته و تا ۳/۱ از شدت علائم می‌کاهد.
تغذیه درمانی: افزایش رژیم چربی، مکمل‌های ویتامین، افزایش پیش نیازهای انرژی‌زا برای کار تنفسی
کنترل التهاب راه هوایی: واکسیناسیون و استروئیدها (استروئید استنشاقی بطور مزمن بعنوان پروفیلاکسی، استروئید سیستمیک در مواقع تشدید علائم.
ممکن است ژن درمانی، درمان قطعی باشد.
پیوند ریه در موارد اختلال عملکرد شدید (FEV_۱ کمتر از ۳۰%) نتایج نسبتاً خوبی داشته است (بقای ۲ ساله ۶۰%).