چه بیماری‌های دیگری شبیه میلوپاتی اسپوندیلوتیک گردنی هستند؟
Cervical Spondylotic Myelopathy (CSM)
- ALS
- سیرنگومیلی
- MS
- مالفورماسیون شریانی وریدی طناب نخاعی
- میلیت عرض حاد
- میلیت ناشی از AIDS
- تومور
علت‌های بروز میلوپاتی اسپوندیلوتیک گردنی
- شایع‌ترین علت بیماری طناب نخاعی در بالغین
- به‌طور غالب ناشی از آرتریت دژنراتیو با هیپرتروفی مفاصل facet و رباط‌های حمایتی که منجر به تنگی تدریجی کانال نخاعی گردنی با فشار بر روی طناب نخاعی یا درگیری ریشه عصبی می‌شود.
- به‌طور اولیه در نتیجه فرایند طبیعی پیری با ترومای مکرر اتفاق می‌افتد؛ ممکن است به دنبال جراحی گردنی رخ دهد.
- به‌طور شایع بعد از دهه ۶ زندگی دیده می‌شود.
- درگیری عروقی همانند فشار مستقیم ممکن است رخ دهد.
- تعدادی از افراد دارای یک کانال باریک مادرزادی بوده و در خطر افزایش یافته برای بیماری علامت‌دار و میلوپاتی هستند.
علائم و نشانه‌های میلوپاتی اسپوندیلوتیک گردنی
- درد گردن و درد دوطرفه بازوها
- اختلالات راه رفتن (راه رفتن اسپاستیک – آتاکسیک)
- فنومن Lhermitte (پارستزی در پشت، باسن یا پاها در حالت فلکسیون گردنی)
- زمختی حرکات در دست‌ها
- أتروفی عضلات داخلی دست به همراه فاسیکولاسیون در موارد پیشرفته
- میلوپاتی با رفلکس‌های پاتولوژیک (هیپررفلکسی)
- کرختی یا پارستزی در اندام‌های تحتانی که می‌تواند صعود نماید.
- فقدان حس وضعیت و حس ارتعاش مختل در پاها
- فوریت در دفع ادرار ممکن است در مراحل دیررس رخ دهد.
چگونه بیماری میلوپاتی اسپوندیلوتیک گردنی را تشخیص بدهیم؟ روند و شیوه بررسی
- MRI فقرات گردنی ۹۰% موارد را شناسایی می‌کند.
- CT میلوگرام در بیمارانی که MRI را تحمل نمی‌کنند (بزرگی جثه، ترس از فضاهای بسته).
- EMG و مطالعات سرعت هدایت عصبی مفید نیستند زیرا ریشه‌های عصبی درگیر نیستند.
راه‌های درمان میلوپاتی اسپوندیلوتیک گردنی
- NSAID ها و تزریقات استروئید به داخل اپی‌دورا درمان‌های آغازین هستند.
- توان‌بخشی با traction گردنی
- داروهای ضد اسپاسم (مثل Lioresal)
- مهارکننده‌های مثانه (مثل tolterodine)
- جراحی (دکمپرسیون گردنی) ممکن است در صورت شکست درمان نگه‌دارنده طبی یا در صورت علائم نورولوژیک بارز اندیکاسیون یابد.
- تزریق اپی‌دورال استروئید، اگر قبل از جراحی شروع شود می‌تواند نتیجه را بهبود بخشد.
پیش‌آگهی / عوارض
- اغلب پیش‌رونده است.
- بیش از ۶۰% موارد با درمان طبی نگه‌دارنده بهبود علامتی خواهند داشت.
- از افرادی که متحمل جراحی می‌شوند بیش از ۸۰% بهبود بالینی کافی خواهند یافت. به‌هرحال جراحی ممکن است نقش مهمی در پیشگیری از پیشرفت بیماری یا حوادث فاجعه‌بار (مثل کوادری‌پلژی) داشته باشد.
- نقایص نورولوژیک موجود به‌ندرت با جراحی بهبود می‌یابند. به‌هرحال تصحیح جراحی به‌طور بارز شانس پیشرفت عمده را کاهش می‌دهد.
- عوارض بالقوه جراحی شامل عفونت، نشت CSF و نقایص نورولوژیک بدتر شده یا جدید (مثل کرختی، ضعف، پارالیز، درد و اختلال عملکرد مثانه / روده) است.
- کوادری‌پلژی ممکن است با آسیب‌های ناگهانی گردنی از قبیل آسیب‌های شلاقی (whiplash) رخ دهد.
