سکته مغزی بدون علت یا کریپتوژنیک چیست؟

چه بیماری‌های دیگری شبیه سکته مغزی کریپتوژنیک هستند؟

• میگرن
• تشنج
• خون‌ریزی مغزی
• واسکولیت‌ها
• نئوپلاسم
• فراموشی گذرای فراگیر
• فلج بل
• واکنش‌های تبدیلی هیستریک

چگونگی ایجاد و علت‌های بیماری سکته مغزی کریپتوژنیک

• بیشتر در افراد جوان رخ می‌دهد.
• 25 تا 35 درصد سکته‌ها را شامل می‌شود.
• در بیماران جوان‌تری که هیچ عامل خطر مشخصی برای استروک ندارند اتفاق می‌افتد.
• همراهی آن با سندرم‌های میگرنی، بازماندن سوراخ بیضی (PFO)، مشکلات دریچه‌ای، اندوکاردیت غیرباکتریایی، استفاده از عوامل سمپاتومیمتیک (مقلد سمپاتیک) و افزایش انعقادپذیری، مشخص شده است.
• علت‌های احتمالی شامل آمبولی شریانی – شریانی از یک پلاک که رگ را مسدود نکرده است، فیبریلاسیون دهلیزی موقتی، حالت انعقادپذیری نامشخص، مشکلات قلبی با علّت نامشخص و PFO است.
• تذکر: PFO در 35 تا 50% بیماران دچار استروک کریپتوژنیک شده‌اند، دیده می‌شود و در حضور PFO شانس استروک کریپتوژنیک 3 برابر می‌شود و اگر با آنوریسم دیوارهٔ دهلیز همراه باشد احتمال وقوع آن بیشتر می‌شود.

علایم و نشانه‌های بالینی سکته مغزی کریپتوژنیک

• شروع حاد یک نقص نورولوژیک سندرم‌هایی که اتفاق می‌افتد معمولاً بیانگر یک حالت آمبولیک است و نقص‌هایی که ایجاد می‌کنند با بسته شدن شریان یا بسته شدن شاخه‌های شریانی هم‌خوانی دارد.
• علایم کورتیکال (مثل نقص میدان بینایی، آفازی، نادیده‌انگاری، آنوزوگنوزی، همی‌چارزی، نقص همی‌سنسوری).
• سندروم‌های ساقه مغزی ناشایع‌ترند.

چگونه بیماری سکته مغزی کریپتوژنیک را تشخیص بدهیم؟ روند و شیوه بررسی

• MRI و MRA برای ارزیابی آسیب بافتی و بسته‌شدن عروق
• TEE برای بررسی از نظر PFO و علل قلبی آمبولی
• افزایش انعقادپذیری مثل آنتی‌بادی ضدکاردیولیپین، لوپوس آنتی‌کوآگولانت، جهش در فاکتور V لیدن و واریان ژن پروترومبین

راه‌های درمان سکته مغزی کریپتوژنیک

• برای پیشگیری از وقوع سکته‌های بعدی، داروهای ضدپلاکتی استفاده می‌شود.
• برای بعضی از موارد، به‌خصوص آنهایی که دچار فیبریلاسیون دهلیزی به صورت گه‌گاهی می‌شوند آنتی کوآگولانت استفاده می‌شود.
• درمان استروک ناشی از سندرم آنتی‌فسفولیپید مشخص نشده است؛ شواهد اخیر نشان می‌دهد که کومادین بر آسپیرین ارجحیت ندارد.
• درمان بیمار استروک کریپتوژنیک همراه با PFO مشخص نیست؛ راه‌های موجود شامل ضدپلاکت‌ها، آنتی‌کوآگولانت‌ها و بستن PFO از طریق اندوواسکولار است.

پیش‌آگهی/ عوارض

• تا 20% بیماران در عرض دو سال دچار استروک مجدد می‌شوند.
• PFO شانس وقوع مجدد استروک را 1 تا 2% در سال بیشتر می‌کند و اگر با آنوریسم دیوارهٔ دهلیز همراه باشد تا 4% شانس استروک را بیشتر می‌کند.

در درمان استروک ناشی از آنتی‌بادی فسفولیپید، آنتی‌کوآگولانت‌ها به آنتی‌پلاکت‌ها ارجحیت واضحی ندارند.