چه کسی DNA را کشف کرد؟
سال اکتشاف: ۱۹۵۳
این کشف چه می‌گوید؟
ساختاری ملکولی که اطلاعات ژنتیک هر موجود زنده را حمل می‌کند.
چه کسی آن را کشف کرد؟
فرانسیس کریک Francis Crick و جیمز واتسون James Watson
بیوشیمیست انگلیسی، فرانسیس کریک و همکار امریکایی او جیمز واتسون نخستین الگوی ساختار ملکولی اسید دی اکسی ریبونوکلئنید یا د. ان. آ را ساختند، که رمز اصلی ساختمان و عملکرد تمام موجودات زنده است. عده‌ای این کشف را «بزرگترین کشف قرن» نامیدند.
کشف جزئیات ملکولی د.ان.آ به دانشمندان علم طب اجازه داد تا راه معالجهٔ بسیار از بیماری‌های مرگبار را پیدا کنند. جان میلیون‌ها نفر نجات پیدا کرد. اکنون از د.ان. آ در جرم شناسی استفادهٔ فراوانی می‌شود. این کشف منجر به ترسیم نقشهٔ ژنتیکی بدن انسان و معالجه بیماری‌های سخت و نقایص مادرزادی شد.
اتاق مثل اتاقی بعد از یک میهمانی شلوغ، نامرتب، درهم ریخته بود. انگار یک مشت پسر بچهٔ دبیرستانی در آن بازی کرده باشند. همه جا پر بود از سیم، صفحات فلزی، کارت‌های مقوایی، میخ و توپ‌های چوبی که از سقف آویزان بود. همه جا قیچی و گیره به چشم می‌خورد.
روی میز پر بود از معادلات پیچیده نوشته شده بر روی کاغذ، مقاله‌های علمی، و ورقه‌های عکسبرداری با اشعه ایکس.
این اتاق در طبقهٔ دوم ساختمانی ۳۰۰ ساله در خوابگاه دانشگاه کمبریج قرار داشت و متعلق بود به دو دانشجوی فارغ التحصیل به نام فرانسیس کریک و جیمز واتسون. سال ۱۹۵۳ بود. این وسایل درهم ریخته، اسباب بازی‌های دو دانشجوی بی‌خیال و لاابالی نبود که وقت فراغت زیادی در اختیار داشته باشند. بر عکس این دو در صدد بودند که در مسابقه جهانی برای کشف رمز مولکول‌های د.ان. آ پیروز شوند.
در ۱۹۵۰ بیوشیمیست‌ها به این نتیجه رسیدند که د. ان. آ در هستهٔ سلول، حاوی اطلاعات ژنتیکی است. اما رازی هم در میان بود، چطور مولکول‌های بزرگ د. ان. آ می‌توانستند مشابه خود را تولید و اطلاعات را به سلول جدید، اندام جدید و نسل جدید منتقل کنند. برای پاسخ به این سؤال، کسی می‌بایست طرحی برای این ملکول‌های بزرگ د.ان.آ بریزد.
کریک در کمبریج همکاری خود را زیست‌شناسی امریکایی، جیمز واتسون، برای ساختن الگوی ملکول د. ان. آ آغاز کرد. تا این زمان اطلاعات پراکنده‌ای دربارهٔ د.ان.آ وجود داشت.
کریک و واتسون سعی کردند این اطلاعات پراکنده را در یک جا جمع کنند. کریک و واتسون با استفاده از سیم‌ها مهره‌های رنگی و تکه‌های مقوا، الگوی مارپیچی ساختند. آنها بدرستی زنجیره‌ای درست کردند که ستون فقرات اصلی آن از قند و فسفات تشکیل شده بود. اما این الگو با داده‌های اتمی موجود همخوانی نداشت.
در همین حال روزالیند فرانکلین بطور مستقل در کمبریج مشغول به تحقیق درباره د.ان.آ بود. او از پرتو x برای عکسبرداری از ملکول‌های د.ان.آ استفاده کرد. فیلم‌های او نشان می‌داد که ملکول‌های د.ان.آ مارپیچی هستند و شکل حرف x را دارند.
خبر به بیرون درز کرد و کریک یکی از عکس‌هایی را که روزالیند گرفته بود دزدید! این عکس دزدیده شده باعث شد کریک و واتسون در مسابقهٔ حل معمای ساختمان د.ان. آ جلو بیفتد. در نیمه‌های ماه فوریه این دو، اولین مدل فیزیکی ملکول‌های د.ان.آ را که به شکل دو رشتهٔ مارپیج و x شکل بود، ساختند.
اگر هر یک از رشته‌های د.ان.آ را که در سلول‌های بدن شما وجود دارد به هم بچسبانید رشته‌ای به طول نه میلیون کیلومتر درست می‌شود این رشته ۱۳ برابر فاصلهٔ زمین تا ماه و بالعکس است.
