رویایت را دنبال کن – کسی می‌دونه این آهنگ مال کیه؟

یک روز صبح «پال مک کارتنی» با آهنگی که در سرش می‌چرخید بیدار شد. فکر می‌کرد این یک آهنگ جَز است، مثل آهنگ‌هایی که پدرش گوش می‌کرد. آن را برای دوستانش زمزمه کرد به این امید که بتوانند به یادش بیاورند آن را کجا شنیده است.

او ترانه‌ای بی‌معنی برروی آهنگ گذاشت تا بتواند آن را برای دیگران بخواند. «نیمروی همزده، اوه عزیزم چقدر پاهات خوشگله» به نظر نمی‌آمد که کسی بداند این آهنگ ساختهٔ کیست. بعد از چند هفته ادامه دادن همین روند، او به این نتیجه رسید که این آهنگ باید متعلق به خودش باشد. مک کارتنی گفت: «مانند یک مکتشف، سرانجام مالکیتم را اثبات کردم، یک پرچم کوچک در آن فروکردم و گفتم خب، این مال منه!»

او برای قطعه ترانه‌ای نوشت و ضبطش را شروع کرد. اما به نظر هم گروهی‌هایش، این اهنگ شباهتی به آهنگ‌های بیتلر نداشت. «رینگو» سعی کرد که بر روی آن آهنگ درامز بنوازد ولی حس خوبی ایجاد نشد. «جان لنون» اضافه کردن ارگ را امتحان کرد ولی این کار هم نتیجه نداد. در نهایت مک کارتنی به تنهایی دو برداشت از این آهنگ را ضبط کرد و گیتار را نیز خودش نواخت و «جورج مارتین» تهیه‌کنندهٔ آلبوم، چهارساز زهی به آن اضافه کرد.

این آهنگ راک اندرول نبود ولی فوق العاده بود.

آهنگی که در خواب عمیق به ذهن پال مک کارتنی الهام شد «گذشته» نام دارد. این اهنگ از آن زمان تا به امروز بیشترین تعداد ضبط را در تاریخ موسیقی داشته و همچنین در رأی‌گیری‌های متعددی، پرطرفدارترین آهنگ تاریخ پاپ شناخته شده است.

رویاها بهتر از این به واقعیت تبدیل نمی‌شوند.

“می‌خواستم به دنیا نشون بدم میتونم از پس معلولیتم بربیام. می‌خواستم سری تو سرا دربیارم.”