یک مشکل عمومی دار و دسته فعلی گوشی‌های تاشو: مربعی بودن در حالت باز!
ما در حال انتقال به عصر گوشی‌های تاشو هستیم.
خلأ بین گوشی‌های هوشمند و تبلت‌ها همچنان پر نشده است. خیلی‌ها که کاربر حرفه‌ای‌تری هستند، مجبور هستند که در سفرها یا به هنگام کار، هر دو وسیله را همراه داشته باشند.
فبلت‌ها زمانی چاره این درد محسوب می‌شدند. زمانی به وسیله رایانشی که حدودا صفحه نمایش بزرگ‌تر از ۵.۵ تا ۶ اینچ تا حدود ۸ اینچ داشت، فبلت می‌گفتیم. آنها آمده بودند که این خلا را پر کنند.
اما حالا هم که انبوهی از گوشی‌های با صفحه نمایش ۶ اینچ یا بالاتر از ۶ اینچ داریم، باز هم مشکل ما رفع نشده است.
تصور کنید که نیاز داشته باشید که سر کار یا به هنگام سفر، کتاب بخوانید یا صفحات طولانی وب را مطالعه کنید یا مطلب طولانی‌ای بنگارید. در این صورت گوشی به صورت تمام‌عیار کارتان را راه نمی‌اندازد و نیاز به تبلت دارید.
اینجا هست که هسته اصلی نیاز به گوشی/تبلت به شدت احساس می‌شود. به عبارتی ما نیاز به گجت‌هایی داریم که قابل تبدیل بین حالت معمول گوشی و تبلت باشند.
یک زمانی کلا از نظر فناوری گوشی‌های تاشوی قابل تبدیل به حالت تبلت مشکل داشتیم. حالا مدتی است که این مشکل تقریبا حل شده است.
اما به گمان من یک مشکل همچنان در گوشی‌های تاشو یا گوشی/تبلت‌ها باقی مانده است. فرقی نمی‌کند شما گلکسی فولد را در نظر بگیرید یا هوآی میت ایکس را.
مشکل این است که گوشی‌ها در حالت باز، حالت تقریبا مربعی دارند. وقتی نسبت عرض به طول نزدیک به یک باشد، ناگزیر برخی از مصارف محدود می‌شوند.
مثلا تصور کنید که بخواهید یک ویدئو را ببینید. از آنجا که بیشتر ویدئوها نسبت طول به عرض ۱۶ به ۹ دارند، عملا در بالا و پایین ویدئوی شما یک فضای خالی بزرگ خواهید داشت. به عبارتی در حالت باز یا تبلت هم عملا ما از بیشتر مساحت صفحه نمایش نمی‌توانیم استفاده کنیم.
به صورت مشابهی در هنگام وب‌گردی یا خواندن کتاب هم بیشتر مساحت گوشی تاشو یا بازشو، بدون استفاده می‌ماند.
بنابراین گرچه داشتن یک گجت که باز می‌شود هیجان‌انگیز است، اما از نقطه نظر کاربردی چنین وسیله‌ای نمی‌تواند کار راه‌انداز، به معنی واقعی کلمه باشد.
بله! الان اگر بودجه‌اش را داشته باشید، خیلی هیجان‌انگیز که که یک گوشی تاشو نسل اول را به صورت نوبرانه داشته باشید و آزمایشش کنید و با باز و بسته کردن آن جلوی دوستان خود فخر بفروشید! اما وقتی در خلوت به کاربردی بودن این گجت گران فکر می‌کنید، به نتیجه دیگری می‌رسید. به دیگر بیان، هنوز ما با حالتی که یک گوشی/تبلت بی‌نقص داشته باشیم، فاصله داریم.
حالا اینکه عملا کدام شرکت متوجه این نقص کاربردی می‌شود و با چه ترفندی می‌تواند این مشکل را رفع کند، چیزی است که باید منتظر بمانیم.
اگر اپل، همان شرکت خلاق قبلی بود، می‌توانستیم انتظار داشته باشیم که اپل بیاید و با یک طراحی جالب این مشکل را رفع کند. اما شرکت اپل کنونی به نظر می‌رسد که در رده گوشی‌های تاشو، بیشتر دنباله‌رو باشد. درست است که اپل مستقلا و حتی زودتر از سامسونگ یا هوآوی پتنت‌هایی در مورد گوشی‌های تاشو ثبت کرده است، اما با بررسی این پتنت‌ها ما شاهد یک طراحی انقلابی نیستیم.
به هر حال چیزی که می‌توان مطمئن باشیم این است که ظرف دو تا سه سال، گوشی‌های تاشو از حالت گجت‌های گرانی که داشتنشان چندان واجب نیست، به حالت گجت‌های ضروری که نمی‌توان در مقابل خریدشان مقاومت کرد، دربیایند.
به امید آن روز!
کاملاً درست فرمودید. این معضل بزرگی با نسبت‌هاست. یا مثل تغییرات گوشی‌های تلفن که نسبت ۱۶ به ۹ را جا انداختند و سپس به نسبت‌های دیگر مثل ۱۸.۵ به، ۱۹ به ۹ و … رسیدیم، اینبار این نسبت‌ها هستند که خود را با صفحات مربعی وفق می‌دهند و تولید محتوا برای آنها صورت می‌گیرد (که البته احتمالش را کم می‌دانم) یا گوشی‌ها خواهند بود که مثلا به جای دو بخش تاشوی فعلی، از سه بخش استفاده می‌کنند تا فرمی مستطیلی به هنگام باز شدن ایجاد شود و احتماً با نسبت‌های نزدیک به ۲ به ۳ یا ۳ به ۴ مواجه خواهیم شد. یعنی مشابه تبلت‌های فعلی.