در آستانه سال 2020 و اتمام یک دهه شگفتی‌آور – 8 درسی که از دنیای فناوری در دهه پیش آموختم- قسمت اول: مهم نیست که چطوری، اما در هر حال در گوشه‌ای از اینترنت، صدایی برای خود داشته باشید!
تا چشم بر هم زدیم، یک دهه گذشت. در سال 2010، آی‌فون تنها سه سالش شده بود. یادش به خیر، زمانی که در این پست در «یک پزشک» خبر از آمدن آی‌فون داده بودیم.
در سال 2010، خبری از تاکسی‌های اینترنتی اوبر و لیفت نبود. سیستم‌های عامل موبایلی دوران طفولیت خود را طی می‌کردند و هنوز دستیارهای صوتی هوشمند مانند الکسا و سیری رونمایی نشده بودند. ایستاگرامی نبود و پخش جاری ویدئو برای کاربران عادی، چیزی غیرممکن بود.
تصور کنید که در ایران و در سطح دنیا، چقدر چهره فناوری عوض شد.
تصمیم دارم که در رشته پست‌هایی در مورد چیزهای بنیادینی که از فناوری در دهه میلادی رو به اتمام آموختم، برایتان بنویسم.
در اولین قسمت یکی از درس‌ها و تجاربم را با شما در میان می‌گذارم:
سعی کنید که در اینترنت صدای مستقلی برای خودتان پیدا کنید!
داشتن رسانه‌ای مستقل و شخصی، زمانی برای شهروندان در حکم خواب و رؤیا بود. به تدریج اما وبلاگ‌ها، این داستان را تغییر دادند، به سرعت اوج گرفتند و با بعد با خودنمایی شبکه‌هایی اجتماعی، تا حدودی رنگ باختند، اما هنوز هم تاثیرگذارند.
یوتیوب، توییتر، اینستاگرام و تلگرام و دیگر سرویس‌های پیامرسانی بی‌درنگ، کار انتشار عقاید و نظرات را بسیار سهل کردند. اما همزمان به خاطر شتاب و کم‌عمقی رایج در آنها، راه انتشار و پررنگ شدن خبرها و تحلیل‌های ژرف را تا حدودی سد کردند.
به دهه گذشته بنگرید، ببینید که چطور بحران‌های سیاسی و اجتماعی در غالب هشتگ‌های مختلف در شبکه‌های اجتماعی رخ نمودند و تشدید شدند، بهار عرب را به یاد بیاورید یا جریان #MeToo یا قضیه اسنودن یا اعتراض‌های نژادی را.
هشتگ‌ها و کاربرانی که به صورت خستگی‌ناپذیر خبر فوروارد می‌کنند و می‌پراکنند، باعث کمک به انتشار آزاد اخبار شده‌اند، اما در عین حال کار روزنامه‌نگاران سنتی و سایبرژرونالیست‌ها در این میان دشوار شده است.
یک عکس یا ویدئو با کپشن سطحی و عوامانه این روزها، بسیار بیشتر یک مقاله تحلیل خواهان و هوادار دارد.
در این میان آیا این آشفتگی و غوغا باید باعث شود که انگشتانمان بی‌اراده روی صفحه موبایل‌هایمان اسکرول کنند و خودمان به معنی واقعی کلمه، چیزی نیافرینیم؟
نه! سعی کنید متناسب با استعداد و سلیقه و ترجیحات خود در گوشه‌ای از وب برای خود یادگاری پویا پابرجا بگذارید. این می‌تواند ویکی‌نویسی باشد یا وبلاگ‌نویسی، ساختن پادکست یا داشتن یک کانال خوب تلگرامی یا یک صفهح اینستاگرام.
اما در هر صورت ، حتی در صورت داشتن چندده مخاطب ظاهرا ناقابل، سعی کنید که زایشگر محتوا باشید و این را مرتب تمرین کنید.
لزومی ندارد که همه شما مهارت بسیار بالا داشته باشید. اما از یک جایی شروع کنید.
صدای و بلندگوی خود را پیدا کنید و غریب و مظلوم نمانید!
