داروهای پیوگلیتازون و روسیگلیتازون چگونه به درمان دیابت کمک می‌کنند؟
پیوگلیتازون و روسیگلیتازون که در درمان دیابت استفاده می‌شوند، جزو دسته تیازولیدین دیونها هستند.
مکانیسم عمل این داروها به این صورت است که مقاومت به انسولین را کم می‌کنند و از طریق بهبود مصرف قند در بافت‌های محیطی و افزایش حساسیت به انسولین، قند ناشتای پلاسما را کاهش می‌دهند.
این داروها همچنین باعث کاهش سطوح انسولین در حال گردش می‌شوند که نشان‌دهنده کاهش مقاومت به انسولین است.
در ضمن مصرف این داروها سبب القای تخمک‌گذاری در زنان سنین قبل از یائسگی و مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCO) می‌شود.
دو داروی موجود در این گروه پیوگلیتازون Pioglitazone و روسیگلیتازون Rosiglitazone هستند.
آزمایش‌های عملکرد کبدی باید قبل از شروع درمان انجام شوند.
عوارض
روزیگلیتازون LDL و HDL و تری گلیسریدها را به طور خفیف افزایش می‌دهد و Pioglitazone باعث افزایش شدیدتر HDL و افزایش خفیف‌تر LDL شده اما تری گلیسریدها را کاهش می‌دهد.
مصرف آنها افزایش کمی در وزن، در حد 2 تا 3 کیلوگرم ایجاد می کند، هماتوکریت یعنی غلظت خون را کمی کاهش و افزایش خفیفی در حجم پلاسما ایجاد می‌کند.
ادم یا ورم محیطی و نارسایی احتقانی قلب در افراد تحت درمان با این داروها شایع‌تر است.
در ضمن موارد نادری از تشدید ادم ماکولار دیابتی در بیماران تحت درمان با تیازولیدین دیون ها گزارش شده است.
در خانم های مصرف‌کننده این داروها ممکن است میزان، شکستگی افزایش یابد.
موارد منع مصرف یا کنتراندیکاسیون‌های پیوگلیتازون و روسیگلیتازون:
مصرف این داروها در اختلال کبدی یا نارسایی قلبی شدید ممنوع است.
