داروهای ضد جنون ( آنتی سایکوتیک) قدیمی، به عنوان دارویی برای درمان دیابت!
محققانی که در حال مطالعه روش‌های جدید برای بهبود کنترل قند خون در دیابت نوع 2 هستند، کشف کرده‌اند که یک دسته قدیمی از داروهای ضد روان‌پریشی (جنون) ممکن است سرنخ‌هایی برای نوع جدیدی از درمان دیابت یا ازدیاد قند خون ( هیپرگلیسمی) باشند.
گرچه شاید تصور کنید که به اندازه کافی دارو از دسته‌های مختلف برای درمان دیابت داریم، اما گستره عوارض دیابت آنقدر زیاد است که همیشه دانشمندان در پی کشف داروهای جدیدتر برای آن هستند.
چند سال پیش، تیمی از محققان دانشگاه آلبرتا یک شیوه درمانی جدید بالقوه برای دیابت نوع 2 کشف کردند. مطالعات حیوانی نشان داد که سطوح بالای آنزیمی به نام سوکسینیل CoA: 3-کتواسید CoA ترانسفراز (SCOT) با هیپرگلیسمی مرتبط است و هنگامی که سطح SCOT در موش‌های چاق کاهش یافت، علائم قند خون به طور قابل توجهی بهبود یافت.
بنابراین، به جای تلاش برای توسعه یک داروی کاملاً جدید برای مهار SCOT، محققان به مدل‌سازی رایانه‌ای روی آوردند تا دریابند آیا دارویی از قبل وجود دارد که می‌تواند با آنزیم SCOT تعامل داشته باشد یا خیر. به گفته جان اوشر، محقق اصلی این تحقیق جدید، این نوع استفاده مجدد از دارو می تواند روند توسعه بالینی را تسریع کند و امکان پرش سریع به آزمایشات بالینی انسانی در مراحل اولیه را فراهم کند.
با این کار از آنجایی که قبلاً داده های ایمنی را دارید، تا حدودی روند را تسریع می کن و از نقطه نظر اقتصادی، اغلب به دلیل اینکه بسیاری از این داروهایی که برای استفاده مجدد دنبال می شوند قدیمی‌تر هستند، ثبت اختراع آسان‌تر و ارزان‌تر می‌شود.
در سال 2020، آشر و همکارانش برای اولین بار متوجه شدند که یک داروی قدیمی ضد روان پریشی به نام پیموزیاد، فعالیت SCOT را در موش های چاق مهار می‌کند. این دارو همچنین با موفقیت هیپرگلیسمی ناشی از چاقی را در حیوانات بهتر می‌کرد
اکنون، نظر می‌رسد چندین داروی دیگر در همان دسته از داروهای ضد روان پریشی به‌عنوان مهارکننده‌های SCOT به طور موثر در این موضوع عمل می‌کنند. دسته ای از داروها که به نام دی فنیل بوتیل پیپریدین ها (DPBPs) شناخته می شوند، در دهه 1960 ساخته شدند و هنوز هم استفاده می شوند.
همه آنها با این آنزیم تداخل دارند. همه آنها با جلوگیری از سوزاندن کتون ها به عنوان منبع سوخت، کنترل قند خون را بهبود می بخشند. ما معتقدیم که این مهار SCOT دلیلی است که این داروهای ضد روان پریشی ممکن است زندگی دومی برای استفاده مجدد به عنوان یک عامل ضد دیابت داشته باشند.
از آنجایی که داروهای DPBP قبلاً داروهای تأیید شده هستند، محققان امیدوارند که به سرعت مشخص شود که این دارو برای دیابت در انسان بدون عوارض قابل استفاده هستند یا خیر.
احتمالاً این داروها به نوعی اصلاح نیاز دارند تا به عنوان داروهای هدفمندتری برای دیابت نوع 2 عمل کنند. از آنجا که DPBP ها از سد خونی مغزی عبور می کنند، می توانند عوارض جانبی مانند خستگی یا سرگیجه ایجاد کنند. پس باید طوری تغییر داده شوند قادر به عبور از مغز نباشند و صرفاً بر مهار SCOT در سایر قسمت های بدن تمرکز کنند.
مطالعه جدید در مجله Diabetes منتشر شده است.
منبع: دانشگاه آلبرتا
