زیباترین ساعت‌های اروپا را ببینید – گالری عکس

چگونه ساخت ساعت دیواری زندگی انسان قرون وسطایی را متحول می کند و نقشی انکارناپذیر در پیشرفتهای علمی دارد؟ نخستین بار در ارتباط با زندگی صومعه ای و ایجاد نظمی همگانی در آن، مورد استفاده عمومی قرار گرفت. تعیین اختصاص وقت برای امور دینی و منظم کردن کار روزانه، به معیاری برای زندگی اجتماعی یا اوقات فراغت تبدیل شد شامل طبیعت و محیط آدمی نیز می گردد. می توان گفت، که با اختراع ساعت، ما دیگر زمان را از طریق فناوری ادراک می کنیم

نخستین صفحه های دایره ای شکل فقط بر حسب اون نشانه گذاری شده بودند و فقط یک عقربه داشتند. اما همگام با پیشرفت در ساخت ساعتهای مکانیکی، زمان هم به واحدهای کوچک تر و کوچک تر تقسیم شد، عقربه دیگری اضافه شد تا دقیقه را نشان دهد و سپس عقربه سومی اضافه شد تا ثانیه را نشان دهد ساعت، قبل از پیدایش علم نوین، جزئی از تجربه روزانه بشر قرون وسطی را تشکیل می داد و جزء متعارفی از زندگی جهان قرون وسطایی به شمار می آمد که واسطه ای تکنولوژیک برای مفهوم و ادراک زمان بود.

در زمان های قدیم مردم برای تشخیص زمان از ساعت آفتابی استفاده می کردند. ساعت آفتابی صفحه صاف وگردی است که حاشیه آن درجه بندی شده است یک عقربه فلزی به نام «شاخص» که به سمت قطب شمال تنظیم شده روی یکی از درجات می افتد. وقتی که زمین می چرخد محل سایه شاخص هم تغییر می کند و بر روی درجه دیگری قرار می گیرد و به این ترتیب می توان گفت ساعت چند است. ساعت های آفتابی برای تشخیص زمان وسایل مفیدی بودند ولی یک عیب داشتند و آن این بود که در روزهای ابری و شب ها قابل استفاده نبود زیرا دیگر آفتابی نبود که سایه بیندازد.

مردم همچنین از ساعت های شیشه ای هم استفاده می کردند. ساعت های شیشه ای شکل جالبی دارند. شن از سوراخی پایین می ریزد. این کار یک ساعت طول می کشد سپس ساعت شیشه ای را دوباره سروته می کنند. امروزه برای تعیین زمان ساعت های گوناگون دیواری و مچی داریم و استفاده از آنها راحت است ودر هر آب و هوایی هم می توانند کار کنند.

در سال ۱۹۵۶ باستان شناسان وسیله‌ای را از زیر خاک بیرون کشیدند که گذر زمان را نشان می داد که حروف چینی روی آن حک شده بود. در آزمایشات اولیه این وسیله را به قرن سوم میلادی نسبت دادند که هیچ شکی در آن نبود. اما نکته‌ای که باعث تعجب شد این بود که وسیله نشان دادن زمان و ساعتهای اولیه را سوئیسی ها تنها سه قرن پیش به صورت مکانیکی اختراع کرده بودند اما این وسیله ثابت می‌کرد که چینی ها حداقل ده سال در ساخت ساعت دیواری از سوئیسی ها جلوتر بوده اند. اما نکته عجیب‌تر این بود که این وسیله از آلومینیوم ساخته شده است. در صورتی که می دانیم آلومینیوم به صورت آلیاژ و جسم مرکب وجود داشته و در قرن نوزدهم برای اولین بار و آن هم به کمک نیروی برق به صورت مستقل و مجزا به دست آمده است حال این سوال مطرح می شود که چگونه چینی ها شانزده قرن پیش تر از طرفی مکانیزم ساخت ساعت مکانیکی دست یافته بودند، و از طرف دیگر چگونه از آلومینیوم استفاده کرده اند؟ و سرانجام اینکه چگونه نیروی برق را در اختیار داشته اند که بتوانند ساخت آلومینیوم بپردازند؟ واقعا گاهی وقتها شنیدن و خواندن برخی مطالب انسان رو به تفکر وا می دارد.

در اینجا به چند نمونه از انواع ساعت ها اشاره می کنیم

ساعت آبی :در این نوع ساعت، از جریان یک نواخت آب استفاده میشده، باین ترتیب که داخل ظرف مدرج سوراخ دار را با آب پر میکردند ک آب قطره قطره از سوراخ کوچک می چکیده، و با توجه بمقدار آب خروجی، زمان تا حدودی معلوم میشده است .

ساعت شنی: یا ماسه ای از دو حباب شیشه ای چسبیده به هم تشکیل میشده که میان آن، سوراخ باریکی برای رد شدن شن یا ماسه تعبیه میکردند، تا شنها بتدریج از حباب بالا به حباب پایین جمع شود . بعد ظرف را وارونه میکردند و همان عمل تکرار میشد . با معلوم شدن تعداد دفعات جابجا شده شن ها در حبابها، حدود تقریبی زمان مشخص میگردید .

ساعت شمعی: در این نوع ساعت، بدنه شمع مدرج می شد و با سوختن شمع و کوتاه شدن آن زمان را محاسبه می کردند

با پیشرفت علم و دانش بشری، بتدریج ساعتهای دقیق تر مکانیکی، وزنه ای، فنردار، برقی، باطری دار و کامپیوتری جای ساعتهای آبی، آفتابی و ماسه ای را گرفتند مخصوصا” از زمان استفاده انسان از فنر جهت راه انداختن چرخ های دندانه دار، که به ساعت شمار و دقیقه و حتی ثانیه شمار متصل هستند، سنجش دقیق زمان برای همه بطور ساده امکان پذیر گردید.

ساعت بیگ بن، بزرگترین و معرف‌ترین برج ساعت جهان و اروپا است که در شهر لندن و در ضلع شرقی ساختمان پارلمان بریتانیا قرار گرفته. گرچه نام اصلی برج “الیزابت” است، اما بخاطر ناقوس‌های بزرگ آن که ساعتی یک بار بر آن نواخته می‌شود “بیگ بن” نامیده می‌شود. این ساعت که قطعات آن پنج تن وزن دارد فعلا برای تعمیرات اساسی به مدت چهار سال خاموش شده است.

ساعت ساختمان شهرداری پراگ که در سال ۱۴۱۰ میلادی ساخته شده یکی از شاهکارهای بی‌نظیر آرشیتکت گوتیک است. گفته می‌شود پس از پایان ساخت ساعت، چشم‌های سازنده آن را درآورده‌اند و او را کور کردند تا نتواند ساعتی دیگر و مشابه این ساعت بسازد. تعمیرات ساعت در ماه اکتبر سال ۲۰۱۸ به پایان می‌رسد.

ساعت جهانی “اورانیا” در میدان آلکساندر برلین در دوران تقسیم آلمان توسط یک طراح صنعتی به نام اریش جان در سال ۱۹۶۹ ساخته شد. در قسمت بالای ساعت نمایی ساده از منظومه شمسی قرار گرفته است. در قسمت پائین ساعت، ۲۴ محدوده زمانی در مناطق مختلف جهان دیده می‌شود.

برج ساعت برن، پایتخت سوئیس در سال ۱۵۳۰ ساخته شده و به نماد این شهر تبدیل شده است. بازدیدکنندگان می‌توانند راس هر ساعت شاهد حرکات مجسمه‌ها بخصوص خدای زمان، “کرونوس” باشند و همچنین با سه بار صدای خروس ساعت جدیدی را آغاز کنند.

یکی از ساعت‌های زیبای اروپا که زیاد شناخته شده نیست در برلین واقع شده است. این ساعت در سال ۱۹۸۲ ساخته شده که زمان به صورت مایعی سبز رنگ در کره‌های بزرگ آن به عنوان ساعت و در کره‌های کوچکتر به عنوان دقیقه “جریان” دارد. این ساعت ۱۳ متر طول دارد که در بیش از سه طبقه ساختمان امتداد یافته است.

یکی از زیباترین شاهکارهای عهد رنسانس در کلیسای مرکزی شهر استراسبورگ قرار گرفته است. ساخت این ساعت نجومی توسط استادکاران سوئیسی در سال ۱۵۷۴ میلادی به پایان رسیده است. طرح اولیه آن را سه ریاضیدان در سال ۱۵۶۷ ریختند که بعدا توسط پرفسور کنراد داسی‌پودیوس تکمیل و برادران اسحاق و یوزیاس هابرشت ساخت آن را انجام دادند.

ساعت‌های کوکو به عنوان یکی از نمادهای منطقه جنگل‌های سیاه در جنوب آلمان شناخته می‌شوند و طبیعی است که بزرگترین ساعت کوکوی جهان هم در همین منطقه و در “تری‌برگ” ساخته شود. موتور این ساعت شش تن وزن دارد. راس هر ساعت پنجره ساحتمان ساعت باز می‌شود و پرنده چوبین “کوکو” ۴ و نیم متری به بیرون می‌آید.

دو یا سه بار در طول روز مجسمه‌های ساعت شهرداری مونیخ به حرکت در می‌آیند و دو اتفاق تاریخی را یادآوری می‌کنند: نخست مراسم عروسی ویلهلم پنجم در سال ۱۵۶۸ میلادی و همچنین رقص بشکه‌سازان به مناسبت پایان اپیدمی طاعون. این ساعت البته مدرنیزه شده و با انرژی خورشیدی کار می‌کند.

ساعت “آنکر” بر روی پل ارتباطی بین دو ساختمان شرکت بیمه “آنکر” در وین قرار گرفته و طراحی آن توسط فرانس ماچ، نقاش اتریشی صورت گرفته است. در طول ۱۲ ساعت، ۱۲ مجسمه از جنس مس که مربوط به شخصیت‌های وین می‌شوند از روی پل عبور می‌کنند. راس ساعت ۱۲ ظهر همه مجسمه‌ها که در میان آن‌ها آهنگ‌ساز معروف، ژوزف هایدن نیز دیده می‌شود با صدای موزیک از پل می‌گذرند.

یکی دیگر از برج‌ساعت‌های زیبای اروپا در شهر گراتس اتریش قرار گرفته است. احتمالا در قرن سیزدهم ساخته شده و در سال ۱۵۶۰ به فرم امروزین آن درآمده است. جالب اینکه بخاطر بهتر دیده شدن زمان از دور دست‌ها، عقربه ساعت‌شمار این ساعت از عقربه دقیقه شمار آن بزرگتر است.

ساعت نجومی در میدان سان مارکو ونیز در کنار ساعت، برج‌های دوازده‌گانه فلکی و همچنین فازهای ماه و خورشید را نیز نمایش می‌دهد. تا قبل از آخرین تعمیرات این ساعت که در سال ۱۹۹۸ صورت گرفته نگهبان برج و ساعت به همراه خانواده‌اش در آنجا زندگی می‌کرد.

گرچه اژد‌هاهای خانه جادو در شهر بلوا (Blois) فرانسه را نمی‌توان ساعت به حساب آورد، اما آن‌ها کاملا وقت شناس هستند. آن‌ها هر نیم ساعت یکبار خود را با صداهایی ترس‌آور نشان می‌دهند. در پشت دیوارهای این ساختمان موزه “تاریخ شعبده‌بازی” قرار دارد. شهر بلوای فرانسه زادگاه ژان روبرت هودین، پدر شعبده‌بازی مدرن است.

منبع: دویچه وله