فکر می‌کنید نرون و دیگر امپراتورهای رومی چه قیافه‌ای داشتند؟ ترسیم پرتره ۵۴ امپراتور روم باستان با هوش مصنوعی
احتمالا درباره نرون، پادشاه مستبد قرن یکم روم چیزهایی شنیده‌اید. امپراتوری که ۱۴ سال بر روم باستان حکم‌رانی کرد و مرتکب قتل‌ها و ترورهای سیاسی بزرگی شد و مسیحیان را تحت تعقیب قرار می‌داد تا سرانجام با شورش مردم دست به خودکشی زد.
در این مطلب نمی‌خواهیم درباره این شخصیت دیکتاتور معروف تاریخ روم بنویسیم؛ بلکه دنبال چهره و پرتره او هستیم. با توصیفاتی که از نرون شنیده‌اید؛ تصور می‌کنید چه شکلی بوده است؟ عکس‌ها و مجسمه‌هایی از این امپراتور ساخته شده ولی چقدر به واقعیت نزدیک است؟
طراح تورنتویی به نام دانیل ووشارت (Daniel Voshart) به دنبال یافتن پرتره نرون و دیگر امپراتورهای روم قدیم رفته است و ظاهرا موفق شده تصویر آنها را طراحی و عکاسی کند.
دانیل ووشارت با بخشی از اطلاعات و مجسمه‌های در دسترس به همراه پرتره خودش، توانسته پرتره‌هایی رنگی و عکاسی مانندی از نرون و ۵۳ امپراتور دیگر روم را ترسیم کند. البته، در این مسیر از هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی به همراه هنرهای طراحی و ترکیب چهره کمک گرفته است.
این طراحی برای این کار از ابزاری به نام Artbreeder استفاده می‌کند که یک اپلیکیشن و فریم‌ورک یادگیری ماشینی برای تولید شبکه‌های عصبی GAN است. با اپلیکیشن Artbreeder می‌توان تصاویری کامپوزیت مبتنی بر هوش مصنوعی ساخت.
تبدیل مجسمه‌های خشک و بی‌روح به پرتره‌های زنده
برای مردم عادی، استفاده از این برنامه بسیار ساده است. دو تصویر آپلود کرده و این برنامه با مقایسه آنها و ترکیب‌شان یک عکس نهایی می‌سازد که با عکس‌های کامپوزیتی استاندارد و پایه کمترین شباهت را دارد.
اما پروسه استفاده دانیل ووشارت از ابزار Artbreeder کمی متفاوت و سخت‌تر بوده است و نیاز به کمی نوآوری بیشتری دارد. او برای هر پرتره، ده‌ها عکس از مجسمه‌های باقیمانده یا فرضی مطرح و مرتبط با هر امپراتور را یافته و روی نرم‌افزار آپلود می‌کند.
ابتدا سعی کرده در فتوشاپ این عکس‌ها را بازسازی کند؛ نقاط شکسته شده مجسمه یا ترک برداشته شده را ترمیم و به یک پرتره و چهره سالم و کامل تبدیل کند و بعد به شبکه عصبی Artbreeder بدهد. برخی اوقات مجبور شده بافت‌های صورت، رنگ چشم و پوست و … را نیز تغییر دهد تا به عکس واقعی مجسمه نزدیک‌تر شوند.
برخی پرتره‌ها نیاز به تحقیقات وسیعی داشتند و گاهی کار به حدس و گمان کشیده شده است. اطلاعاتی براساس نوع زندگی، زادگاه، خانواده و نوع حکومت آنها جمع‌آوری و براساس آنها به پرتره‌ها جان داده است تا مجسمه‌های سنگی تبدیل به عکس‌هایی باورپذیر شوند.
هنر این طراح، تبدیل چهره‌های سرد و خشک و بی‌روح مجسمه‌های تاریخی به پرتره‌هایی زنده و دارای گوشت و خون است.
دانیل ووشارت در پروژه‌های قبلی خود سعی کرده پرتره‌هایی از مومیایی‌های مصری تهیه کند یا مجسمه‌های خشتی ساخته شده توسط دانشجویان آکادهی هنر نیویورک را به چهره‌هایی واقعیت‌گرایانه تبدیل کند. در تمام این پروژه‌ها هم از یادگیری ماشینی بهره گرفته و خلاقیت‌ها و تصورات خود را با اطلاعات موجود ترکیب کرده است.
