سندرم همولیتیک – اورمیک یا HUS چیست؟

توکسین شیگلایی حاصل از شیگلا دیسانتری نوع یک در کشورهای درحال توسعه و ندرتا در کشورهای صنعتی (جایی که E . coli انتروهموراژیک (EHEC) عامل اتیولوژیک اصلی این سندرم است با سندرم همولیتیک – اورمیک ارتباط داده شده است.

این عارضه به صورت زودرس و بیشتر پس از چند روز اسهال رخ می‌دهد. خصوصیات HUS در زیر آورده شده است:

1- معاینات بالینی نشان دهنده رنگ پریدگی، ضعف، تحریک پذیری، خونریزی از بینی و لثه‌ها و در برخی موارد، الیگوری و ادم می‌باشند.

۲- آنمی: شدید بوده و در همراهی با موارد زیر رخ می‌دهد: گلبول‌های قرمز قطعه قطعه شده (شیستوسیت‌ها در اسمیرمحیطی) غلظت‌های سرمی بالا از لاکتات دهیدروژناز (LDH) و هموگلوبین آزاد در گردش و رتیکولوسیت افزایش یافته.

٣- نارسایی حاد کلیوی: در ۵۵ تا ۷۰٪ موارد رخ می‌دهد، با این حال عملکرد کلیوی در بیشتر بیماران (نزدیک به ۷۰٪ در سری‌های مختلف) بهبود می‌یابد.

۴- واکنش لوکوموئید همراه با تعداد لکوسیت‌های ۵۰۰۰۰ در هر میکرولیتر، برخی اوقات در همراهی با HUS دیده می‌شود.

سندرم همولیتیک – اورمیک (HUS) یک آنمی همولیتیک غیرایمنی (تست کومبس منفی) بوده و شامل تریاد زیر است:

1- آنمی همولیتیک میکروآنژیوپاتیک: هموگلوبین کمتر از 8

2- ترومبوسیتوپنی: معمولا تعداد پلاکت کمتر از 60 هزار است.

٣- نارسایی حاد کلیه به علت ترومبوز مویرگهای گلومرولی همراه با افزایش واضح میزان کراتینین.