پردرآمدترین هنرپیشه‌ها در سال 2020 چه کسانی بودند؟ تاریخچه دستمزد هنرپیشه‌ها
مطابق برآورد نشریه فوربس، در سال 2020، این هنرپیشه‌های مرد بیشترین دریافتی را داشته‌اند:
دواین جانسون: 87.5 میلیون دلار – البته بیشتر این درآمد حاصل سود برندهای لباس و کفش و هدفون او بوده. اما دستمزد مستقیم او از فیلم Red Notice حدود 23.5 میلیون دلار تخمین زده می‌شود.
رایان رینولدز: 71.5 میلیون دلار
مارک والبرگ: 58 میلیون دلار
بن افلک: 55 میلیون دلار
ون دیسل: 54 میلیون دلار
آکشی کومار: 48.5 میلیون دلار
لین-منوئل میرندا: 45.5 میلیون دلار
ویل اسمیت: 44.5 میلیون دلار
آدام سندلر: 41 میلیون دلار
جکی چان: 40 میلیون دلار
جالب است که سال 2019 هم دواین جانسون 89.4 میلیون دلار از آن خود کرده بود و در صدر فهرست بود.
باز طبق برآورد فوربس،سوفیا ورگارا، در سال 2020، پردرآمدترین هنرپیشه زن بوده و توانسته 43 میلیون دلار درآمد داشته باشد. البته بخشی از این درآمد حاصل تبلیغ مجموعه شلوارهای جین او در والمارت بوده است.
بعد او آنجلینا جولی قرار دارد که 35.5 میلیون دلار به دست آورده که عمده آن دستمزد فیلم The Eternals مارول بوده است.
گل گدوت (هنرپیشه فیلم زن شگفت‌انگیز) 31.5 میلیون دلار درآمد داشته.
بعد این 3، نفرات بعدی اینها هستند:
ملیسا مک‌کارتی: 25 میلیون دلار
مریل استریپ: 24 میلیون دلار
امیلی بلانت: 22.5 میلیون دلار
نیکول کیدمن: 22 میلیون دلار
الن پامپئو: 19 میلیون دلار
الیزابت موس: 16 میلیون دلار
ویولا دیویس: 15.5 میلیون دلار
دستمزد بازیگران سینما که این روزها به این اعداد و ارقام باورنکردنی رسیده، روزگاری در دهه پایانی قرن نوزدهم در حد ۴ دلار و 30 سنت در ازای هر روز کار بود.
جین گانتیر در ازای ۲ دلار وارد پروژه‌ای سینمایی شد. داستان فیلم طوری بود که خانم گانتیر باید توسط شخصیت منفی فیلم داخل رود نزدیک به آسیاب می‌افتاد. اما خانم بازیگر خجالت کشید که به عوامل ساخت فیلم بگوید شنا بلد نیست. تهیه‌کنندگان از این کار بازیگرشان آن قدر خوششان آمد که دستمزد او را به ۵ دلار افزایش دادند!
دو عامل عمده در افزایش دستمزدها موثر بود؛ یکی استفاده از بازیگران نامی عالم تئاتر، که باید دستمزد بالایی به آن‌ها داده می‌شد تا در فیلم‌های سینمایی بازی کنند و دیگری شکل‌گیری سیستم ستاره‌سازی از سال ۱۹۱۰ به این طرف.
اولین دستمزد سوپراستاری به یک بازیگر آمریکایی تعلق نگرفت بلکه آستا نیلسن دانمارکی به خاطر بازی در فیلم ورطه (محصول ۱۹۱۰ دانمارک) به آن دست پیدا کرد. البته دستمزد او برای این فیلم بسیار بالا نبود و برای بازی در آن رقمی معادل ۵۳ دلار و ۶۰ سنت دریافت کرد. اما با همین فیلم بود که به شهرت رسید، به طوری که وقتی در پایان سال ۱۹۱۲ با پل دیویدسون، تهیه‌کننده اهل برلین، قرارداد بست، سالانه ۸۰ هزار دلار درآمد داشت.
در آن زمان، میانگین دستمزد هفتگی نیلسن ۱۵۰۰ دلار بود، در حالی که در آمریکا جین گانتیر هفته‌ای۲۰۰ دلار و فلورنس لارنس هفته‌ای ۲۵۹ دلار درآمد داشتند.
مری پیکفورد، که به زودی گوی سبقت را از تمامی آن‌ها ربود، در آن زمان هفته‌ای ۱۷۵ دلار درآمد داشت. پیکفورد چهار سال بعد و در روز ۲۴ ژوئن ۱۹۱۶ قراردادی بست که به واسطه آن دستمزدش با پول‌سازترین مرد آن روزگار در عالم سینما یعنی چارلی چاپلین (سالانه ۶۷۰ هزار دلار) برابری می‌کرد.
ساموئل گلدوین درباره عقد قرارداد با پیکفورد به طعنه گفته بود: «بستن قرارداد با او بیشتر از ساخت یکی از فیلمهایی که او در آن‌ها بازی می‌کند، طول می‌کشد.»
با ورود صدا به سینما و ظهور رکود اقتصادی بزرگ دستمزد بیشتر ستارگان سینما کاهش پیدا کرد. در سال ۱۹۲۷ بیش از چهل بازیگر دستمزدی معادل ۵ هزار دلار در هفته یا کمی بیشتر از آن داشتند.
در سال ۱۹۳۱ فقط ۲۳ ستاره سینما دستمزدی معادل ۳۵۰۰ دلار یا کمی بیشتر از آن داشتند. در آن زمان گرتا گاربو برای بازی در فیلم آنا کارنینا (محصول ۱۹۳۴ آمریکا) رقمی معادل ۲۵۰ هزار دلار دریافت کرد.
در دهه‌های چهل و پنجاه، دستمزد ستارگان سینما برای هر فیلم معمولا بین ۲۵۰ هزار دلار تا ۴۰۰ هزار دلار بود. اولین کسی که رقمی میلیونی دریافت کرد، ویلیام هولدن برای بازی در فیلم پل رودخانه‌ی کوای (دیوید لین، ۱۹۵۷) و اولین ستاره زن هم الیزابت تیلور برای بازی در فیلم کلئوپاتر (محصول ۱۹۶۳ آمریکا) بود.
در دهه شصت دستمزد یک میلیون دلاری برای تک فیلم رایج شد و در دهه‌ی هفتاد قراردادهای چند میلیون دلاری فراگیر شد.
در آن دوران چارلز برانسون روزانه درآمدی معادل ۲۰ تا ۳۰ هزار دلار داشت. با وجود این وقتی مارلون براندو برای ۱۲ روز فیلمبرداری سوپرمن (محصول ۱۹۷۸ انگلستان) مبلغ 3.5 میلیون دلار دریافت کرد، توانست دست کم روزانه به طور میانگین ۲۹۰ هزار دلار درآمد داشته باشد.
طبق خبرهای منتشر شده در هالیوود در سال ۱۹۷۸ پردرآمدترین ستارگان آن دوران پل نیومن، رابرت ردفورد و استیو مک کویین بودند که هر یک برای هر فیلم ۳ میلیون دلار دستمزد می‌گرفتند.
هر سه نفر آن‌ها هم پیشنهاد ۴ میلیون دلاری برای بازی در نقش سوپرمن را رد کردند. داستین هافمن برای بازی در تونسی (محصول ۱۹۸۲ آمریکا) درست همان رقم ۴ میلیون دلار را دریافت کرد. شون کانری اولین ستاره انگلیسی بود که برای بازی در فیلم هرگز نگو هرگز (محصول ۱۹۸۳ انگلستان)، از سری فیلم‌های جیمز باند، مبلغ ۵ میلیون دلار دریافت کرد
باربارا استرایسند برای فیلم احمق‌ها محصول 1988 آمریکا، پنج میلیون دلار و برای بازی در فیلم شاهزاده امواج، محصول 1991، شش میلیون دلار دریافت کرد.
شارون استون هم بعد از سال‌ها بازی در نقش‌های کوچک در فیلم‌های با نقش‌های اصلی در فیلم‌های بی‌اهمیت موفق شد با غریزه اصلی (محصول ۱۹۹۱ آمریکا) به ستاره‌ای درجه یک تبدیل و برای فیلم سیلور (محصول ۱۹۹۳ آمریکا) قراردادی ۷ میلیون دلاری امضا کند.
جولیا رابرتز دو سال بعد اولین ستاره شد که برای بازی در فیلمی ۱۰ میلیون دلار گرفت. رابرتز برای بازی در فیلم مری ریلی (محصول ۱۹۹۵ امریکا) این پول را به جیب زد.
در بهار ۱۹۹۵ هم دمی مور که با بازی در فیلمهایی مثل پیشنهاد بیشرمانه (محصول ۱۹۹۴ امریکا) و افشار ( محصول ۱۹۹۴ آمریکا) در اوج بود، برای فیلم استریپ تیز (محصول ۱۹۹۶ آمریکا) مبلغ 12.5 میلیون دلار گرفت، هر چند که فیلم تجربه ناموفقی از آب درآمد.
ستارگان زن دیگری که در آن سال‌ها دستمزدی بالای ۱۰ میلیون دلار می‌گرفتند عبارت بودند از ساندرا بولاک، جودی فاستر، مگ رایان، سیگورنی ویور و میشل فایفر.
اولین بازیگری که از مرز قرارداد ۲۰ میلیون دلاری رد شد، جیم کری بود که برای بازی در فیلم مرد کابلی (محصول ۱۹۹۶ آمریکا) چنین دستمزدی دریافت کرد. کری با این کار رکورد دیگری هم به خود اختصاص داد؛ ۴۲ درصد از کل بودجه‌ی آن فیلم (۴۸ میلیون دلار( به صورت کامل به او پرداخته شد.
بعد از آن کری به همراه تام کروز، تام هنکس، بروس ویلیس، هریسون فورد، مل گیبسون، سیلوستر استالونه و مایک مه‌یرز همگی دستمزد بیست میلیون دلاری یا بالاتر از آن دریافت می‌کردند. جولیا رابرتز هم برای بازی در ارین بروکوویچ (محصول ۲۰۰۰ آمریکا) دستمزد گرفت.
در اولین دهه‌ی قرن بیست و یکم هم آرنولد شوارتزنگر برای بازی در فیلم ترمیناتور 3 (محصول ۲۰۰۳ آمریکا، انگلیس و آلمان) رقمی معادل 29.25 میلیون دلار دریافت کرد.
طی نیم قرن گذشته پایین‌ترین میزان دستمزد در کشورهای غربی به اولیویا هاسی مربوط می‌شود که گفته بود برای ۱۱ ماه کار در فیلم رومئو و ژولیت (محصول ۱۹۶۸ آمریکا) مبلغی معادل ۱۵۰۰ پوند دریافت کرده است.
گاهی اوقات دستمزدها شباهت چندانی با موفقیت و شهرت آتی بازیگران ندارند. نمونه‌ی آن اندی مک‌داول که به نوعی ضعیف‌ترین بازی فیلم چهار عروسی و یک تشییع جنازه (محصول ۱۹۱۴ انگلستان) را ارائه داد اما دستمزدی ۳ میلیون دلاری برای فیلم گرفت و هیو گرانت -که برگ برنده فیلم بود و باعث شهرت فیلم شد – برای همین فیلم مجبور شد به ۶۰ هزار دل ناقابل اکتفا کند.
گاهی اوقات هم هستند بازیگرانی که وقتی احساس می‌کنند پروژه‌ای ارزشمند به آن‌ها پیشنهاد شده، قید دستمزد را می‌زنند. بروس ویلیس برای بازی در قصه عامه پسند (محصول ۱۹۹۴ آمریکا) در دورانی که دستمزدش ۲۵ میلیون دلار بود با قراردادی مبنی بر دستمزد هفتگی ۱۵۰۰ دلار موافقت کرد.
وقتی فیلم کوئنتین تارانتینو برنده نخل طلای جشنواره کن شد، ویلیس چک دستمزد را تحویل مسئولان هتل داد و مراسم جشنی برپا کرد. شاهدان می‌گویند او خیلی بیشتر از دستمزدی که بابت بازی در فیلم گرفت، خرج آن مراسم کرد.
اولین هنرپیشه آمریکایی که درصدی از سود فیلم را طلب و دریافت کرد، جیمز اونیل (پدر یوجین اونیل نویسنده) بود که برای بازی در فیلم کنت مونت کریستو (محصول سال 1913 امریکا) ۲۰ درصد از سود فیلم را طلب کرد، دلیل قبول چین پیشنهادی این بود که کمپانی تولیدکننده فیلم به دلیل شهرت اونیل در عالم تئاتر مطمئن بود که تماشاگران برای دیدن او به سالن سینما خواهند آمد.
منابع: + و + و شماره 201 نشریه دنیای تصویر
