زندگینامه 28 نویسنده مشهور دنیا
الکساندر سینکیویچ (۱۹۱۶-۱۸۴۶)
هنریک آدام الکساندر پیوس سینکیویچ: در پنجم می۱۸۴۶ در روستای وولا hورزشکا در لهستان دیده به جهان گشود.
او روزنامه نگاری پرشور و نویسنده‌ای پرکار لهستانی است که به خاطر خدمت به ادبیات و شایستگی در آفرینش آثار حماسی‌اش در سال ۱۹۰۵ جایزه ادبیات نوبل را به دست آورد.
مهمترین آثار او عبارتند از: آتش و شمشیر ۱۸۸۴، طوفان ۱۸۸۶، پان میشل ۱۸۸۸، بدون تعصب ۱۸۹۱، هوس‌های امپراطور (به کجا میروی) ۱۸۹۵، تصویری از آمریکا، با آتش و آهن و ..
وی سرانجام در ۱۶ نوامبر ۱۹۱۶ در سن ۷۰ سالگی دیده از جهان فروبست.
رود یارد کیپلینگ (۱۹۳۶-۱۸۶۵)
جوزف رادیارد کیپلینگ در سی‌ام دسامبر ۱۸۶۵ در هندوستان (بمبئی) به دنیا آمد. بعد، در سال ۱۸۷۱ برای تحصیل به انگلستان برده شد. او در داستان نویسی به خصوص برای کودکان ارجی تمام دارد.
کیپلینگ یک شاعر و نویسنده بنام انگلستان است که کتاب جنگل و کتاب دوم جنگل وی شهرت به سزایی دارد. لازم است این نکته را یادآور شویم که این نویسنده آثار بسیاری را به شعر و نثر برای بزرگسالان نوشته که معروف‌ترین آنها داستان «کیم» Kim – یکی از مهمترین و با ارزش‌ترین آثار ادبی انگلیسی – است..
آثار مهم او عبارتند از:
هفت دریا، مسئولیت انسان سفید، مجموعه‌ی ۵ جلدی داستانهای کوتاه، کتاب جنگل، کتاب دوم جنگل، کیم و…
کیپلینگ در سن ۴۳ سالگی در سال ۱۹۰۷ جایزه نوبل ادبیات را از آن خود کرد و سرانجام در سال ۱۹۳۶ در سن ۷۱ سالگی بدرود زندگی گفت.
سلما لاگرلف (۱۹۴۰-۱۸۵۸)
سلما لاگرلف نویسندهی شهیر سوئدی در سال ۱۸۵۸ متولد شد.
هشتاد و دو سال زیست و در ۱۹۴۰ دیده از جهان فروبست. نخستین کتاب او به نام گوستابرلینگ» (۱۹۰۴) او را شهره‌ی آفاق ساخت. در این رمان که گویا سخن از سرگذشت شخصی نویسنده و مقتضیات موجود در کشور سوئد است، نویسنده هم با اتکای به واقعیات و هم با توسل به قوهی تخیل حوادثی را که در گذشته دیده است توصیف می‌کند. دیگر رمان‌ها، داستان‌ها و افسانه‌هایی که او به رشته تحریر کشیده است همه شواهدی است بر اینکه او از عوامل افسانه‌ای و زندگی عادی مردم، از پارسایی بسیار و اعتقاد راسخ به عدم ثبات جهان و کار جهان توانسته است به نیروی اندیشه‌ی آفریننده‌ی خود ترکیبی بدیع فراهم آورد. ایمان او به قدرت خیر و نیکی تزلزل ناپذیر است. روانی انشاء و تمایلی که در آثارش به لحن خاص کودکانه دارد در خور توجه است. سلما لاگرلف در سال ۱۹۰۹ به دریافت جایزه نوبل ادبی نایل آمد و در ۱۹۱۴ (به عنوان نخستین زن عضو فرهنگستان سوئد شد.
آثار او به بسیاری از زبان‌های جهان ترجمه شده است.
مشهورترین آثار او در خارج از سوئد عبارتند از:
ماجراهای شگرف نیلس (۱۹۰۷)، ماجراهای بعدی نیلس (۱۹۱۱)، افسانه‌های مسیح (۱۹۰۴)، خرمن (۱۹۳۳).
موریس مترلینگ [۱۹۴۹ – ۱۸۵۲]
موریس مترلینگ در سال ۱۸۵۲ در شهر کان واقع در ایالت فلا ماند متولد شد. خانواده‌اش به هر دو زبان آلمانی و فرانسه سخن میگفت. پس از آموزش رشته‌ی لاتین به دانشکده‌ی حقوق رفت و دانشنامه‌ی خود را به پایان رسانید و در بلژیک به وکالت مشغول شد. اما آنگاه به دلایل شخصی از این شغل دست کشید و به نویسندگی پرداخت. مترلینگ در سال ۱۹۴۹ در اثر سکته‌ی قلبی در سن ۹۷ سالگی درگذشت.
مترلینگ در ابتدا نمایشنامه نویس و داستانسرا بود، اما سپس به فلسفه روی آورد و آثار عمیقی از خود به جا گذاشت. او برای یافتن پاسخ مسائل پیچیده‌ای مانند علت نهایی آفرینش، مرگ و هدف زندگی آثار کم نظیری پدید آورده است و در این زمینه‌ها نوشته‌های او از نظر ژرفای معانی بیهمتا و در عین حال روان و قابل درک است.
آثار مهم وی عبارتند از: شاهزاده خانم مالینه (۱۸۸۹)، بلناس و ملیساند (۱۸۹۲)، مونا وانا (۱۹۰۲)، پرنده‌ی آبی (۱۹۰۹)،
شاعرانه ها: در گل خانه (۱۸۸۹)، پانزده شعر (۱۸۹۶)، زندگی جانداران: زندگی زنبورعسل (۱۹۰۰)، زندگی موریانه‌ها (۱۹۲۶)، زندگی مورچگان (۱۹۳۰). و آثار فلسفی‌اش عبارتند از: عقل و سرنوشت ۱۸۹۸، مرگ و زندگی، قانون بزرگ، پیش از سکوت نهایی، راز بزرگ
رابیندرانات تاگور (۱۹۴۱-۱۸۶۱)
با آنکه نام «تاگور» نابغه‌ی بزرگ هندوستان در میان ما خیلی معروف است، ولی او هم از شخصیت‌های برجسته‌ای است که متأسفانه همچنان برای گروه کثیری از مردم محیط ما ناشناس مانده است.
تاگور شاعری بلند پایه، موسیقیدانی بینظیر، نمایشنامه نویسی توانا، کارگردانی بیرقیب، داستانسرایی هنرمند، نقاشی چیرہ دستی معلمی بزرگوار و دانشمند و برتر از همهی اینها انسانی کامل و گرانبها بود که جهان ما کمتر نظیر او را به خود دیده است. ا تاگور در سال ۱۹۱۳ برنده‌ی جایزه نوبل ادبیات جهان گردید و بیش از شصت اثر منظوم و داستانهای بزرگ و نمایشنامه خلق کرده که به اکثر زبان‌های زنده‌ی دنیا ترجمه شده است.
مهمترین آثار وی عبارتند از: «سلطان قصر سیاه»، «میوه جمع کن»، «رشته‌های گسسته»، « مذهب بشر»، «نامه‌هایی به یک دوست»، « پیوند آدمی»، «هدیه عاشق» و…
سرانجام چیترا تاگور در سال ۱۹۴۱ در سن هشتاد سالگی بدرود زندگی گفت.
رومن رولان (۱۹۴۴-۱۸۶۶)
رومن رولان در سال ۱۸۶۶ در شهر کلا مسی دیده به جهان گشود. در چهارده سالگی همراه خانواده خود برای تحصیل به پاریس آمد. در پاریس با افکار اسپینوزا آشنا شد و لئو تولستوی را کشف کرد. وی پس از اخذ مدرک دکترا در رشته هنر سه سال در مدرسه عالی به تدریس تاریخ هنر پرداخت. سپس به نوشتن کتاب ژان کریستف پرداخت.
در سال ۱۹۱۴ به سوئیس رفت و مدت ۲۳ سال از عمر خود را در آنجا گذراند و در همانجا با مهاتما گاندی آشنا شد.
رومن رولان در سال ۱۹۱۰ مفتخر به دریافت نشان لژیون دونور شد و در سال ۱۹۱۳ جایزه بزرگ آکادمی فرانسه را دریافت کرد. و بعد در سال ۱۹۱۶ جایزه نوبل را از آن خود کرد.
آثار مهم وی در رمان عبارتند از: «ژان کریستف»، «جان شیفته»، سفر درونی
نمایشنامه‌ها عبارتند از: «تراژدی ایمان»، «تئاتر انقلاب» و…
زندگینامه ها: «زندگی بتهون»، «میکلانژ»، «تولستوی»، «گاندی.
رومن رولان سرانجام در سال ۱۹۴۴ در سن ۷۶ سالگی دیده از جهان فرو بست.
کنوت هامسون (۱۹۵۲-۱۸۵۹)
وی به سال ۱۸۵۹ در یک خانواده فقیر روستایی در شمال نروژ متولد شد. بیست و دو ساله بود که وطن خویش نروژ را ترک کرد و به آمریکای شمالی رفت. از سال ۱۸۸۳ به بعد حرفه اصلی خویش را نویسندگی قرار داد و به تدریج آثارش را منتشر ساخت.
با انتشار رمان روانکاوانه و نیمه‌ی خود زندگی نامه «گرسنه» در سال ۱۸۹۰ شهرت هامسون به اوج خویش رسید. برخی منتقدین فرانسیس کافکا را در نوشتن داستان کوتاه «هنرمند گرسنه» متأثر از این رمان می‌دانند. در سال ۱۹۲۰ هامسون برنده‌ی جایزه نوبل ادبیات گردید که نگارش رمان حماسی « میوه‌های زمین» نقشی اساسی در کسب این جایزه داشت. آثار دیگرش عبارتند از: «ابرار»، «پان»، «راز»، در سرزمین عجایب»، « میوه‌های زمین».
توماس‌مان او را از نسل فئودور داستایوفسکی و نیچه می‌دانست. هامسون در ادبیات روانکاوانه‌ی همراه با تکنیک‌های جریان ناخودآگاه و تک گویی در ونی که بعدها در آثار «جیمز جویس»، مارست پروست» و «ویرجینیا وولف» ظاهر شدند، پیشگام بود. وی سرانجام در سال ۱۹۵۲ در سن ۹۳ سالگی درگذشت.
آناتول فرانس (۱۹۲۴- ۱۸۴۴)
آناتول فرانس در ۱۶ آوریل ۱۸۴۴ در پاریس متولد گردید و ۱۳ اکتبر ۱۹۲۴ درگذشت. چون پدرش مغازهی کتابفروشی داشت، آناتول جوان از آغاز کار با کتاب و مطالعه مأنوس گردید و با نویسندگان و شعرایی که در مغازهی پدرش گرد می‌آمدند آشنا گردید.
آناتول فرانس در سال ۱۸۹۶ به عضویت آکادمی فرانسه در آمد و تا پایان عمرش سمت پیشوایی اعضاء آن را برعهده داشت. وی در سال ۱۹۲۱ موفق به دریافت جایزه نوبل ادبیات گردید.
آثار مهم وی عبارتند از:
زنبق سرخ، باغ اپیکور، خدایان تشنه‌اند، بریان پزی ملکه سباء، عصیان فرشتگان، تائیس، جزیرهی پنگوئن‌ها، کتاب دوست من، ماجرای خنده دار، وی سرانجام در سال ۱۸۲۴، در سن ۸۰ سالگی درگذشت.
ویلیام باترییتس (۱۹۳۹- ۱۸۶۵)
ویلیام باتلر در سیزدهم ژوئن سال ۱۸۶۵ در دو بلین متولد شد. او پسر یک حقوقدان دوبلینی بود که شغل خود را رها کرده و نقاشی را پیشه خود کرد. او در لندن و در محیط ایرلندی اسلایگر نزد پدر و مادر بزرگش رشد کرد و به تحصیل پرداخت. وی پس از سه سال تحصیلات در رشته‌ی هنر در دوبلین (۱۸۸۳۸۶) در لندن اقامت گرد و با اسکار وایلد آشنا شد و تحت تأثیر نظریات او – درباره‌ی هنر – قرار گرفت.
آزادی ایرلند از حکومت انگلستان، برای باتلر وظایف سیاسی ایجاد کرد. او از سال ۱۹۲۲ تا سال ۱۹۲۸ به عضویت سنا در آمد.
آثار مهم او عبارتند از:
درام ها: امیره کاتلین ۱۸۹۲، سرزمین اشتیاقها ۱۸۹۴، مجموعه‌ی نمایشنامه‌هایی برای تئاتر ایرلند ۱۹۰۳۷
داستان ها: داستانهای کوتاه گل سرخ پنهان ۱۸۹۷
اشعار: رستم ایرلندی، سرزمین هوس دل، وزش باد در نیزار، آب‌های تاریک، برج، «گربه و ماه»، منظره…
ویلیام باتلر در ۲۸ ژانویه ۱۹۳۹ در سن ۷۴ سالگی در فرانسه بدرود زندگی گفت.
ولادیسلاو ریمونت (۱۹۲۵- ۱۸۶۷)
ولادیسلاو در هفتم مه ۱۸۶۷ در ناحیه‌ی رادوم دیده به جهان گشود و در پنجم دسامبر ۱۹۲۵ در سن ۵۸ سالگی در ورشو لهستان دیده از جهان فرو بست.
او در دوران زندگی پر ماجرای خود به کارهای گوناگونی پرداخته است، از جمله: کارگر ساختمانی، خدمت در کلیسا، هنرپیشگی در تئاتر سیار، کارمند راه آهن، اما کار نویسندگی خود را در سال ۱۸۹۳ در ورشو شروع کرد.
بهترین و شناخته شده‌ترین آثار وی رمان چهار جلدی دهقانان است، این اثر مشهور غم‌انگیز، زندگی یک خانوادهی دهقانی را به تصویر می‌کشد و تا کنون به اکثر زبان‌های زنده جهان ترجمه شده است. آثار برجسته‌ی دیگر وی عبارتند از: «سرزمین موعود»، ۱۸۹۸ ، «خشم» ۱۹۲۴
وی در سال ۱۹۲۴ جایزه نوبل ادبیات جهان را به دست آورد.
جرج برنارد شاو (۱۹۵۰- ۱۸۵۶)
برنارد شاو، درام نویس و منتقد بزرگ ایرلندی در ۲۶ ژوئیه ۱۸۵۶ در یک خانوادهی تهی دست و ناداری در شهر دوبلین زاده شد. پدرش کارمند دولت بود و مادرش خواننده‌ای هنرمند
شاو تحصیلات منظم دانشگاهی نداشت و مراحل مقدمات خواندن و نوشتن و دستور زبان لاتین را در خانهی عموی خود فراگرفت.
در سال ۱۸۷۲ فعالیت ادبی خود را آغاز کرد و در سال ۱۸۷۶ راهی لندن شد. اولین رمان خود را به نام «تا پختگی در سال ۱۸۷۹ نوشت، اما چون فردی گمنام بود، هیچ ناشری حاضر به چاپ اثرش نگردید. کمی بعد، پنج داستان نوشت که روی دستش باد کرد، اما شاو هرگز مایوس نگردید و پیوسته می‌خواند و می‌نوشت.
آثار شاو فراوان است. مهمترین آنها عبارتند از: «سن جان»، هارت بریک هوس»، «برج شیطان»، «ژاندارک مقدس»، «کلئوپاترا»، ماریا باربارا»، «انسان و تقدیر».
جایزه‌ی نوبل ادبیات در سال ۱۹۲۵ به وی اعطاء شد. شاو سرانجام در دوم نوامبر ۱۹۵۰ در سن ۹۴ سالگی درگذشت.
بانو گراتزیا دلدا (۱۹۳۶- ۱۸۷۱ م)
دلدا از نویسندگان نامدار ایتالیایی و از اهالی «ساردنی است که در فن داستان نویسی مهارت بسزایی دارد به طوری که او را نقاش خلق و خوی مردم آنجا شمرده‌اند.
دلدا در ۲۷ سپتامبر ۱۸۷۱ به دنیا آمد، او در اواخر قرن نوزدهم در سال ۱۸۹۶ با انتشار نخستین رمانش تحت عنوان «راه خطی» به شهرت رسید.
دلدا خیلی زود به نویسنده‌ای پرکار تبدیل شد و در فاصلهی بین سالهای ۱۹۱۲ تا ۱۹۱۹ تقریبا هر سال یک کتاب منتشر کرد تا اینکه سرانجام در سال ۱۹۳۶ به دریافت جایزه نوبل ادبیات جهان مفتخر گردید.
آثار مهم دلدا عبارتند از: گنج، عدالت، خاکستر، در صحرا، مادر، راه خطی، سرزمین باد، رقص گردنبند…
دلدا سرانجام در ۱۵ اوت سال ۱۹۳۶ در سن ۶۴ سالگی در رم زندگی را بدرود گفت.
توماس مان (۱۹۵۵ – ۱۸۷۵]
توماس‌مان در سال ۱۸۷۵ در شهر لوبک آلمان متولد شد. پدرش بازرگان غلات بود که بعدها به مقام سناتوری شهر لوبک نیز رسید. او پس از انتشار اولین کتابش «بودنبروکها» به شهرت رسید و انتشار دیگر آثارش از جمله «تریستان»، «گرسنگان»، «ساعت دشوار»، «در آینه» و به خصوص کتاب «کوه جادو» شهرتی جهانی به او بخشید، چنانکه در سال ۱۹۲۹ جایزه نوبل ادبیات به او اهدا شد و اولین آلمانی بود که این جایزه را به دست آورد. او از نخستین روشنفکران آلمانی بود که پس از روی کار آمدن ناسیونال سوسیالیست‌ها، نسبت به فجایع احتمالی رایش سوم هشدار داد و اظهار نظرهای مستقیم و بیپرده او، موجب شد که مورد تعقیب رایش سوم قرار گیرد. پس به ناچار آلمان را ترک کرد.
وی سرانجام در سال ۱۹۴۹ به هنگام جشن ۲۰۰ سالگی گوته – بعد از ۱۵ سال تبعید – به آلمان بازگشت. در همان سال دولت آلمان شرقی جایزه‌ی ادبی گوته را به او اهدا کرد و دکترای افتخاری دانشگاه آکسفورد به او اهدا گردید.
توماس‌مان سرانجام در سال ۱۹۵۵ پس از تحمل چند روز بیماری و بر اثر عارضه قلبی در بیمارستان شهر زوریخ در میان جمعی از نزدیکانش در سن ۸۰ سالگی درگذشت.
لوئیجی پیراندلو (۱۹۳۶- ۱۸۶۷)
لوئیجی پیراندلو در شمار آن دسته از نویسندگان بزرگ جهانی است که هر چه بیشتر در خور آشنایی و سرچشمه‌ی الهام ما در هنر نویسندگی است. وی در ۲۸ ژوئن ۱۸۶۷ در حومه‌ی سیسیل در خانواده‌ای میهن پرست به دنیا آمد و تحصیلات عالی خود را در دانشگاه رم و سپس در آلمان به پایان رساند.
نخستین مجموعه‌ی خود را به سال ۱۸۸۹ انتشار داد و از آن پس به نوشتن داستان کوتاه پرداخت.
شهرت وی بیشتر به خاطر انتشار رمان « ماتیاس پاسکال فقید» و «انتقام سگ» است.
پیراندلو در سال ۱۹۳۴ جایزه‌ی جهانی نوبل در ادبیات به او داده شد، مدت عمرش ۶۹ سال بود
آثار وی عبارتند از:
چهار مجموعه شعر، هفت رمان، یازده داستان کوتاه، سی و دو نمایشنامه، و دو اثر تحقیقی.
پیراندلو سرانجام در ۱۹۳۶ زندگی را بدرود گفت.
پرل. س. باک (۱۹۷۳- ۱۸۹۲)
خانم پرل. س. باک نویسندهی معروف امریکا در سال ۱۸۹۲ در ایالات متحده آمریکا متولد شد، ولی چون پدر و مادرش جزء یک هیئت تبلیغات مذهبی به چین مسافرت کردند او از کوچکی در میان چینی‌ها بزرگ شد. دایه‌اش یک زن چینی بود. قصه‌ها و داستانهایی که این زن برایش نقل می‌کرد بعدها برای پرل. س. باک منبع بسیاری از شاهکارهایش گردیده.
او در چین شمالی به شغل معلمی ادبیات انگلیس مشغول شد. در ۱۹۳۲ با شوهرش که برای تحقیقات علمی به آمریکا می‌رفت به میهن خود برگشت. در اینجا رمان «باد شرق – باد غرب» را منتشر کرد و پس از آن رمان «زمین خوب» که او را در جهان مشهور ساخت.
پرل باک در سال ۱۹۳۸ موفق به اخذ جایزه ادبی نوبل گردید. او زندگی خود را در کتابی به نام «ندای مادران» و علاقه‌ی خود را به میهنش در کتاب دیگری به نام «ارزش آمریکا برای من» شرح داده است. آثار مهم دیگر او عبارتند از: «مادر»، «نامه‌ای از پکن»، « کودکی که هرگز نمی‌میرد» و «نسل اژدها».
سرانجام پرل باک در سال ۱۹۷۳ در سن ۸۱ سالگی درگذشت.
هرمان هسه (۱۹۶۲- ۱۸۷۷)
هرمان هسه شاعر و داستان نویس آلمانی به سال ۱۸۷۷ به دنیا آمد. از نظر فکر نسبت به توماس‌مان قاطعیت و برندگی کمتری دارد و از کافکا نیز کمتر بدبین است و مانند او مستغرق تراژدی زندگی نیست. از نظر نشر با این هر دو برابر است و در عقاید و طرز فکر خود بیشتر به جنبه‌های آشتی و مسالمت التفات دارد.
اولین موفقیت برجسته‌ی او در عالم ادبیات کتاب «پترکامن سید» به شمار می‌رود که باعث شد از آن پس فقط به کار نویسندگی اشتغال ورزد. مخالفت او با استبداد و جنگ و اعمال فشار سبب شد که در سال ۱۹۱۲ به سوئیس برود و تابعیت آنجا را بپذیرد. در سال ۱۹۴۶ جایزه نوبل به او اعطا شد.
یکی از برجسته‌ترین آثار او به نام «گرگ بیابان» بیشتر مصروف و موقوف بحث‌های روانشناسی و روانکاوی است که در دوران پس از جنگ شهرت فراوان یافت.
آثار مهم او عبارتند از: گرگ بیابان، زیر دنده‌های چرخ، دمیان، نارسیس و گلد موند، سفر به شرق، بازی با مهره‌های شیشه‌ای، هسه در سال ۱۹۶۲ در سن ۸۵ سالگی درگذشت.
آندره ژید (۱۹۵۱- ۱۸۶۹]
آندره ژید نویسنده نامدار فرانسوی که مدت نیم قرن حضوری پررنگ در عرصه‌ی ادبیات فرانسه داشت و تأثیر شگفت آور نوشته‌هایش در سالهای پس از جنگ جهانی بر اکثر مخاطبان و به ویژه بر نسل جوان انکارناپذیر است. ژید در ۲۲ نوامبر ۱۸۶۹ در پاریس چشم به جهان گشود.
ژید فعالیت ادبی خود را در بیست و دو سالگی (۱۸۹۱) آغاز کرد.
دوستی با «استفان مالارمه» باعث روی آوردن وی به مکتب نمادگرایی» و پدید آوردن آثاری مثل « یادداشت‌های روزانه آندره والتر»، «شعرهای آندره والتر»، «رسالهی نرگس» و «سفر ادرین» شد. اما پس از مدتی از این مکتب رویگرداند و به تجزیه و تأمل در پیچیدگی‌های زندگی درونی انسان پرداخت. سفر ژید به آفریقا باعث تغییرات بسیاری در روحیهی وی شد. آثاری چون «مائده‌های زمینی»، «رذل»، «در تنگ» و «دخمه‌های واتیکان» متأثر از این تغییرات است. شاهکار وی، «مائده‌های زمینی» کتابی است در ستایش شادی، شوق به زندگی و غنیمت شمردن لحظات. ژید در سال ۱۹۴۷ برنده‌ی جایزه ادبی نوبل شد و سرانجام در سال ۱۹۵۱ در سن ۸۲ سالگی بدرود حیات گفت.
آثار مهم ژید عبارتند از: سکه سازان قلب، آهنگ روستایی، تزه، از سرشت زنان، ایزابل، پرومته در زنجیر، بازگشت از شوروی، مائده‌های زمینی، رذل، یادداشت‌های روزانه
ویلیام فالکنر (۱۹۶۲-۱۸۹۷)
فالکنر یکی از نویسندگان بزرگ معاصر آمریکاست. وی در ۲۵
سپتامبر ۱۸۹۷ در نیو آلبانی از ایالت می‌سی سی پی متولد شد.
فالکنر نخستین کتاب خود را به عنوان « مزد سرباز» در سال ۱۹۲۶ انتشار داد و سال بعد کتاب «خشم و هیاهو» را نوشت که باعث شهرت وی گردید آثار دیگر او عبارتند از:
سارتوری» ۱۹۲۹، «معبد» ۱۹۳۱، «این اعداد سیزده» ۱۹۳۳، النخل‌های جنگلی» ۱۹۳۹، «هاملت» ۱۹۴۰، «مجموعه داستانهای کوتاه» ۱۹۵۱، «گل سفید» ۱۹۵۴، «یک افسانه» ۱۹۵۴، «جنگل‌های بزرگ» ۱۹۵۵
فالکنر در سال ۱۹۴۹ به اخذ جایزه نوبل ادبیات نائل آمد. او سرانجام در ۶ ژوئن ۱۹۶۲ در سن ۶۵ سالگی درگذشت.
برتراند راسل (۱۹۷۰-۱۸۷۲)
برتراند آرتور ویلیام راسل فیلسوف، منطق دان، ریاضیدان، مورخ، جامعه‌شناس، فعال صلح طلب و نویسندهی بزرگ انگلیسی است. او در سال ۱۸۷۲ در خانواده‌ای قدیمی و با نفوذ متولد شد. وی در آغاز جوانی به مطالعه آثاری از «پرسی بیش شیلی» روی آورد که این امر مسیر زندگی او را تغییر داد. سپس به کالج ترینیتی در کمبریج وارد شد و در ریاضیات و فلسفه تحصیل کرد. در سال ۱۹۰۱ موفق به کشف پارادوکس راسل شد و هفت سال بعد به عضویت انجمن سلطنتی علوم بریتانیا درآمد. در طول جنگ جهانی اول به دلیل مبارزات ضد جنگ از دانشگاه اخراج و زندانی شد. او به نگارش آثاری شاخص در دفاع از انسان گرایی و آزادی بیان، جایزه نوبل ادبیات سال ۱۹۵۰ را از آن خود کرد.
آثار برجسته‌ی وی عبارتند از: «تاریخ فلسفه غرب»، «جنایت‌های جنگ ویتنام»، «گزیده‌ی آثار راسل»، «آرمان‌های سیاسی»، «قدرت»، جهانی که من میشناسم»، «عرفان منطق»، «امیدهای نوه و جستارهای فلسفی»، «حقیقت و افسانه» و…
وی سرانجام در سال ۱۹۷۰ بر اثر آنفلوآنزا درگذشت. بنابر وصیتش جسدش را سوزاندند و خاکسترش را روی کوه‌های ولز فرو پاشیدند.
پار لاگرکویست (۱۹۷۴- ۱۸۹۱)
پار لاگرکویست نویسنده معروف سوئدی که جایزه‌ی ادبی نوبل در سال ۱۹۵۱ به او داده شد.
او به سال ۱۸۹۱ در وکس و متولد شد. در جنگ اول جهانی نمایشنامه‌هایش که به سبک اکسپرسیونیست نوشته شده بود نظر بسیاری از ادبای جهان را به خود جلب کرد. کتاب اشعار او به نام محرک که در سال ۱۹۱۴ چاپ شد شهرت فراوانی برایش کسب کرد.
لاگرکویست پس از سالها نبرد در ونی در سال ۱۹۲۵ و ۱۹۲۸ سرگذشت خود را در کتاب‌های مهمانی در عالم حقیقت و زندگی تسخیر شده با یک جهان بینی مثبت منتشر نمود.
افکار بشردوستانه او به وضع مؤثری در رمان (دژخیم) مجسم شده است. دو نمایشنامه‌ی دیگر او « مرد بیروح» در سال ۱۹۳۶ و «پیروزی در تاریکی» در سال ۱۹۴۰ این شاعر و نویسنده را وارد آکادمی سوئد کرد.
کتاب‌هایی که موجب شهرت او شدند عبارتند از: رمان «قد کوتوله» که به سال ۱۹۴۴ منتشر شد و دیگری «باراباس» که آندره ژیا، نویسندهی معروف بر ترجمه فرانسه آن مقدمه‌ای نوشته است. آثار دیگرش عبارتند از: ساحره هنر ادبی و هنر تصویری
پار لاگرکویست سرانجام در ۱۱ ژوئیه ۱۹۷۴ در سن ۸۳ سالگی درگذشت.
ارنست همینگوی (۱۹۶۱- ۱۸۹۹)
ارنست همینگوی در سال ۱۸۹۹ در شهر اوک بارک، نزدیک شیکاگو به دنیا آمد، پدرش پزشک بود، در دو سالگی به پسرش قلاب ماهیگیری و در ده سالگی تفنگ شکاری داد.
همینگوی در سال ۱۹۱۷ تحصیلات ابتدایی را به پایان رسانید و بلافاصله به عنوان خبرنگار روزنامه‌ی «ستاره» مشغول به کار شد.
همینگوی را نویسندهی نسل جنگ و بعد از جنگ جهانی اول می شناسند. خودش با مصائب جنگ آشنایی کامل داشت.
نخستین کتاب او «در زمان ما» به سال ۱۹۲۴ منتشر شد. کتاب بعدی وی خورشید همچنان می‌درخشد» در سال ۱۹۲۶ منتشر شد. در سال ۱۹۲۹ «وداع با اسلحه» را نوشت که به خاطر نشر روان و به ویژه گفت و شنودهای ساده‌ی قهرمانانش بسیار مورد قبول واقع گردید.
آثار مهم دیگر همینگوی عبارتند از: «مردان بدون زنان»، «برنده سهمی ندارد»، «داشتن و نداشتن» و «زنگ‌ها برای که به صدا در می‌آید» و… آخرین اثر همینگوی پیر مرد و دریاست» که در واقع شاهکار اوست.
همینگوی در سال ۱۹۵۴ جایزه نوبل ادبیات گرفت و سرانجام در دوم ژوئیه ۱۹۶۱ در «ایداهو» خودکشی کرده و به زندگی خود پایان داد.
آلبر کامو (۱۹۶۰-۱۹۱۳)
کامو در سال ۱۹۱۳ یعنی یک سال پیش از جنگ جهانی اول به دنیا آمد. پدرش در جنگ کشته شد. و او در میان فقر و تنگدستی در الجزایر زندگی گذراند و برای امرار معاش به کارهای گوناگونی دست زد. بعد از پایان تحصیلات ابتدایی‌اش به دانشگاه الجزایر راه یافت و به ادبیات و فلسفه و نمایشنامه نویسی روی آورد. مدتی به کار معلمی پرداخت و سپس به پاریس رفت و شغل روزنامه نگاری را پیشه‌ی خود ساخت.
کامو در سال ۱۹۴۳ داستان کوتاه «بیگانه» و یک سال بعد داستان «افسانه سیزیف» را منتشر کرد.
آثار نمایشنامه‌ای او عبارتند از: « کالیگولا» ۱۹۳۹، «سوء تفاهم» ۱۹۴۲، «شهر بندان» ۱۹۴۵ و رمان‌هایش «طاعون» ۱۹۴۷، «انسان عصیانگره ۱۹۵۱، «سقوط» ۱۹۵۶ و «تابستان». آلبرکامو دو مین کسی بود که در سنین جوانی در سال ۱۹۵۷ به کسب جایزه نوبل ادبیات نائل آمد.
او سرانجام در ژانویه ۱۹۶۰ بر اثر حادثه رانندگی در سن ۴۷ سالگی کشته شد.
ایوان آندریچ (۱۹۷۵- ۱۸۹۲)
ایوو آندریچ در شهرستان دولانس در خانوادهی زرگری در سال ۱۸۹۲ به دنیا آمد. او از بزرگترین نویسندگان معاصر یوگسلاوی است.
آندریچ با دریافت جایزه‌ی نوبل به اوج افتخار و شهرت رسید. آثار ایوو آندریچ عبارتند از:
وقایع پراونیک»، «دختر خانم»، مجموعه داستانهای کوتاه به نام «حیاط نفرین زده» ۱۹۵۵ و « مجموعه چهره» ۱۹۶۰
ایوو در سال ۱۹۶۱ جایزه نوبل ادبیات را به خاطر نوشتن رمان پلی بر رودخانه‌ی درینا» از آن خود کرد.
و سرانجام در سال ۱۹۷۵ در سن ۸۳ سالگی دیده از جهان فرو بست.
جان اشتاین بک (۱۹۶۸- ۱۹۰۳)
جان اشتاین بک نویسندهی بزرگ معاصر آمریکایی، یکی از سرشناس‌ترین شخصیت‌های ادبی امریکای کنونی است. اشتاین بک بیش از هر چیز مفسر بدبختی‌ها و رنج‌های طبقات محروم و ستمدیده است و رمان‌ها و نوولهای او انعکاس تلخی از رنج درونی میلیونها مردم گمنام و تیره بخت به شمار می‌رود.
اشتاین بک در سال ۱۹۰۳ در امریکا متولد شد، و بعد از جنگ جهانی اول، در ردیف پیشروان مکتب ادبی خاص و جدید امریکایی درامد که همینگوی و برومفیلد و کرونین و فولکنتر و دوس پاسوس و سارویان و غیره از رهبران آنند. این مکتب، مکتب تلخی و خشونت، ترسیم دقیق زشتی‌ها و رنج‌های زندگی است.
بسیاری از آثار اشتاین بک شهرت جهانی دارد مثل: «چمنزارهای بهشت»، «موش‌ها و آدم ها»، «خوشه‌های خشم»، شرق بهشت و ماه پنهان است، مروارید. اشتاین بک در سال ۱۹۶۲ به خاطر آثار رئالیستی و تخیلی‌اش برنده‌ی جایزه نوبل گردید.
اشتاین بک، سرانجام در سال ۱۹۶۸ در سن ۶۵ سالگی دیده از جهان فرو بست.
ژان پل سارتر (۱۹۸۰- ۱۹۰۵)
نویسنده، فیلسوف و نمایشنامه نویس بزرگ معاصر فرانسوی است، او بنیانگذار فلسفه‌ی اگزیستانسیالیسم است، سارتر در سال ۱۹۲۴ در دانشسرای عالی پذیرفته شد، در دوران تحصیلات خود دانشجویی کوشا – دقیق و دیر باور بود.
او در سال ۱۹۳۸ کتاب تهوع را نوشت که انتشار آن مهمترین واقعهی ادبی سال به شمار آمد و در سال ۱۹۳۹ مجموعه داستانهای کوتاه خود به نام «دیوار» را انتشار داد.
سارتر در سال ۱۹۳۹ به ارتش پیوست و به میدان جنگ رفت، در سال ۱۹۴۰ اسیر شد و در سال ۱۹۴۱ آزاد گردید، اما به نهضت مقاومت پیوست که با اشغالگران آلمانی در جنگ بود
آثار مهم وی بعد از تهوع: رمان سه جلدی «راه‌های آزادی است که تحت عناوین: سن عقل، تعلیق و عذاب روح (دلمردگی) به چاپ رسید.
سارتر در سال ۱۹۶۴ با نوشتن کتاب کلمات برنده‌ی جایزه ادبیات نویل گردید و در سال ۱۹۸۰ در سن ۷۵ سالگی درگذشت.
میخائیل شولوخف (۱۹۸۴- ۱۹۰۵)
شولوخف، یکی از برجسته‌ترین نویسندگان معاصر شوروی است. او در ۲۴ مه سال ۱۹۰۵ در یکی از روستاهای ایالت قزاق نشین «دون» به دنیا آمد، مادرش اهل اکراین بود و پدرش خرده مالک ورشکسته‌ای که تا پایان عمرش پیوسته در جستجوی شغلی بود.
شولوخوف در دوران جوانی خود با آثار نویسندگان بزرگی چون: داستایفسکی، پوشکین، تولستوی، چخوف، ماکسیم گورکی، شکسپیر، هوگو، دانته، نیچه و گونه آشنا شد.
در سال ۱۹۲۵، اولین کتابش به نام «داستانهای دون» انتشار یافت. او در سال ۱۹۲۶ شروع به نوشتن رمان ۴ جلدی «دون آرام» کرد که آخرین جلد آن در سال ۱۹۴۰ منتشر گردید. سبک شولوخف سبکی است کلاسیک با نثری ساده و روان و انباشته از ضرب المثل‌ها و فولکورهای مناطق مختلف.
شولوخف برای نوشتن رمان بدون آرام» و آثار دیگرش چون زمین نو آباد» در سال ۱۹۶۵ جایزه ادبی نوبل گرفت و سرانجام در ۱۹۸۴ در سن ۷۹ سالگی درگذشت.
میگل آنخل آستوریاس (۱۹۷۴- ۱۸۹۹)
میگل آنخل آستوریاس در ۱۸۹۹ در گواتمالا زاده شد و جز شاعری و نویسندگی به قلمرو سیاست وارد گشت. حدود سالهای ۱۹۳۰ را در پاریس گذراند و کتاب «افسانه‌های گواتمالا» را با دیباچه‌ای از پل والرى انتشار داد. این کتاب به علل سیاسی تا سال ۱۹۵۲ انتشار نیافت. آستوریاس در ۱۹۴۶ وابسته‌ی فرهنگی سفارت گواتمالا در مکزیک شد و در سال ۱۹۴۷ وزیر مختار گواتمالا در آرژانتین. و سرانجام در ۱۹۶۶ سفیر کشورش در پاریس گشت.
استوریاس در سال ۱۹۶۷ به دریافت جایزه‌ی ادبی نوبل نائل آمد. آثار مهم این نویسنده عبارتند از: افسانه‌های گواتمالا (مجموعه سال)، آقای رئیس جمهور (رمان)، مردانی از ذرت (رمان)، پاپ سبز (رمان)، گردباد (رمان)، برکه گدایان (رمان)، چشمان دفن شدگان(رمان)، زنی دورگه (رمان)، آیینه لیداسال (مجموعه داستان، توروتومبو (داستان)، جیب بر خداشناس (رمان)، جمعه‌ی آلام (رمان) ، کشور رومانی معاصر، دوشینه درخشان بهار (مجموعه شعر)، پیام‌های بومیان (مجموعه شعر)
سرانجام آستوریاس در سال ۱۹۷۴ در سن ۷۵ سالگی درگذشت.
یاسوناری کاواباتا (۱۹۷۲-۱۸۹۹)
یاسوناری کاواباتا در چهاردهم ژوئن سال ۱۸۹۹ در شهر اوزاکای ژاپن دیده به جهان گشود. وی کودکی دو ساله بود که والدین خود را از دست داد و سرپرستی وی برعهده مادر بزرگ و پدربزرگش قرار گرفت. در سنین نه تا پانزده سالگی همهی اقوام نزدیکش را از دست داد. یا سوناری در سال ۱۹۱۶ به یک پانسیون شبانه روزی رفت و احساسات انزواطلبی وی در بیشتر آثارش به علت همین زود هنگامی در یتیم شدن او است.
یاسوناری در سال ۱۹۲۴ از دانشگاه دولتی توکیو در رشته‌ی ادبیات فارغ التحصیل گردید و اولین اثر موفق خود را به نام رقاصه‌ی ایزو در سال ۱۹۲۵ منتشر کرد.
آثار مهم دیگر وی عبارتند از:
دار و دسته‌ی اسکارلت در آسیاکوزا ۱۹۳۰، آوای کوهستان ۱۹۴۵ء هزار درنا ۱۹۵۲، دریاچه ۱۹۵۴، استاد تخته نرد ۱۹۵۴، خانهی خوبرویان خفته ۱۹۶۱، پایتخت باستانی ۱۹۶۲، دلتنگی و زیبایی ۱۹۶۲، افسانه‌ی جادوگری ۱۹۶۵.
یاسوناری در سال ۱۹۶۸ نخستین نویسنده ژاپنی بود که جایزه نوبل را بدست آورد. وی که سالها از ضعف جسمانی شدید در رنج و غذاب بود، در آوریل ۱۹۷۲ در سن ۷۳ سالگی دیده از جهان فرو بست.
