مدتی است که مرگ‌های ناشی از کرونا برای ما تبدیل به اعداد بی‌مفهوم شده‌اند، اما کسانی هم هستند که بزرگی فاجعه را با خلاقیت خود می‌خواهند به ما تفهیم نمایند!
از استالین نقل شده که گفته بود: «یک مرگ تراژدی است و یک میلیون مرگ فقط آمار.»
این گفته می‌خواهد روی این امر تاکید می‌کند که از جایی به بعد حساسیت ذهنی ما کم می‌شود و ذهن ما نمی‌تواند تصور عینی از عددهای بزرگ داشته باشد، حتی اگر این عدد و آمار به مرگ صدها هزار نفر اشاره داشته باشد.
به صورت شگفت‌آوری در این یک سالی که با کرونا در حال پیکار هستیم، این موضوع به صورت دیگری جلوه کرده است. ما هر روز آمارهای مرگ را می‌شنویم و نسبت به آن بی‌تفاوت شده‌ایم. در صورتی که نبود حتی یک انسان، با هر جایگاه و سن و ملیتی که داشته باشد، بسیار مهم است.
اما جالب است بدانید که فعالین و هنرمندان و نویسندگانی هستند که با شیوه‌های مختلف به مبارزه با این بی‌تفاوتی ما رفته‌اند.
مثلا در استادیوم RFK واشنگتن دی سی، از ماه نوامبر چیدمانی به صورت نصب صدها هزار پرچم سفید شکل گرفته است. هر پرچم نماینده یک انسان در آمریکا است که به خاطر کرونا درگذشته است.
اسم این چیدمان هم طعنه‌ای است به سیاست‌ها بهداشتی ناموفق آمریکا در آن ماه‌ها (به زعم خود منتقدان آمریکایی): چگونه چنین چیزی در آمریکا رخ داده.
این چیدمان را هنرمندی به نام سوزان برنان فیرستنبرگ که اصالتا اهل مریلند است، شروع کرده است. او علت انتخاب پرچم سفید را هم بیان کرده و گفته که رنگ سفید را به علامت معصومیت و صلح انتخاب کرده.
چون مرگ و میر در این ماه‌ها همچنان ادامه داشته، او با کمک مردم باید هر روز تعداد زیادی پرچم به این چیدمان اضافه می‌کرد.
اما در اقدام نمادینی دیگر نیویورک تایمز دیروز در صفحه اول خود طرحی را چاپ کرد که از دور شبیه یک ابر با گرادیان خاکستری می‌ماند، از نزدیک اما این طرح شامل 500 هزار نقطه می‌شود و اشاره دارد به تجاوز تعداد مرگ‌های کرونایی آمریکا از این میزان.
