فیلم دیگران – خلاصه داستان، نقد و بررسی – The Others 2001

کاگردان و فیلمنامه‌نویس : آلخاندرو آمنابار

بازیگران: نیکول کیدمن، فیونولا فلاناگان، کریستوفر اکلستن، آسکینا‌مان، جیمز بنتلی، الین کسیدی، رنی آشرسن، اریک سایکس و گوردون رید

گریس» (کیدمن) مادر تنهایی است که با مشقت بچه‌های کوچکش را در خانه‌ای اربابی و دورافتاده در جزیرۂ جرزی بزرگ می‌کند. نه تنها شوهرش، «چارلز» (اکلستن)، یک سال و نیم پیش در جنگ جهانی دوم کشته شده، بلکه پیشخدمت‌هایشان نیز بی‌خبر و ناگهانی، ملک را ترک گفته و ناپدید شده‌اند. در ضمن، این که هر دو بچه، «آن» (مان) و «نیکلاس» (بنتلی)، به نور روز حساسیت دارند و اگر اشعه آفتاب به آن دو بخورد، امکان دارد دچار مشکلاتی جدی شوند، نگهداری از آن‌ها را دشوار‌تر می‌کند.

اوضاع وقتی ظاهرا بهبود می‌یابد که سه کارگر – «خانم میلر» (فلاناگان) نظافت کار، «آقای تاتل» (سایکس باغبان و تعمیرکار و «لیدیا» (کسیدی) دایه کرولال – به سراغ گریس» ‌می‌روند. از آن جا که این سه تن قبلا نیز در این خانه کار کرده‌اند، «گریس» به شرط آن که هیچ در و پنجره‌ای را باز نکنند تا مبادا نور بیرون به بچه‌ها صدمه‌ای بزند، آنان را استخدام می‌کند. به خصوص که پیش خدمت‌ها هم متوجه می‌شوند که باید با عادت «گریس» به سرهم کردن داستان‌های عجیب و غریب کنار بیایند. همه چیز بر وفق مراد پیش می‌رود تا این که «آن» خبر می‌دهد که علاوه بر آنان آدم‌های دیگری نیز در خانه هستند و سپس سروصدا‌ها و اتفاقات عجیب، «گریس» را متقاعد می‌کند که اتفاقات خارق عادتی در خانه‌اش رخ می‌دهند. از آن به بعد وقوع حوادث ترسناک شدت می‌گیرد و سرانجام به فاش شدن حقیقتی تکان دهنده درباره خانه و ساکنان سابقش ختم می‌شود.

در دوره‌ای که به نظر می‌رسد تمام قابلیت‌های فیلم‌های ترسناک گوتیک امتحان شده‌اند، آمنابار اسپانیایی نه تنها ارواح تازه‌ای را به خانه‌های بزرگ قدیمی می‌دمد، بلکه یک «کلاسیک» جدید می‌سازد. داستان را که ندانید، دیگران غافلگیری برآشوبنده‌ای دارد و داستان را که بدانید، فیلم به برداشتی لطیف و غمگین از زندگی پس از مرگ تبدیل می‌شود و به تصویر شاعرانه اضطرابی پرابهام که در قلب آرامش و سکوت پنهان است.

نور و صدا و فضای خارج از قاب جای عوامل سنتی هراس را گرفته‌اند تا ثابت شود که ترس چه احساس اولیه و بدوی ای است و چگونه واقعا می‌تواند «روح» – به ویژه روح «گریس»، کیدمن ای شبیه شده به‌گریس کلی در یک بازی فوق العاده دشوار و ظریف – را بخورد و تحلیل ببرد. دیگران خویشاوند سینمایی نزدیک فیلم بی‌گناهان جک کلیتن (۱۹۹۱، بر مبنای داستان چرخش پیچ نوشته هنری جیمز) است اما همدلی توأم با رعشه بسیار بیشتری در تماشاگرش ایجاد می‌کند؛ همدلی با مردگانی که نمی‌دانند مرده‌اند و چه ابدیتی انتظارشان را می‌کشد. پایان آرام و نجواگون فیلم پس از‌گره گشایی، شاهکاری در پایان‌بندی است.


  این نوشته‌ها را هم بخوانید

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا
[wpcode id="260079"]