برج حفر چاه نفت چگونه کار می‌کند؟
زمانی که به حفر چاه نفت فکر می‌کنید، ممکن است یک سازه بلند فلزی را در نظر آورید که نفت سیاه از آن به خارج فوران می‌کند. ولی این نوع سیستم قدیمی بوده و با روش‌های جدید حفر چاه، این‌ها عملاً کنار گذاشته شده‌اند.
انواع بسیاری از برج‌های چاه نفت مورد استفاده قرار می‌گیرند که بعضی از آن‌ها به بلندی یک ساختمان ادارای ۲۰ طبقه می‌باشند. بعضی به یک واگن متصل بوده و بعضی از آن‌ها به منظور حفر، دور از ساحل بر روی سکوها و یا به صورت سیار قرار گرفته‌اند.
حفر کننده‌های دوار حدود ۸۵ درصد چاه‌های ایالات متحده را شامل می‌شوند و از یک تیغه گردان سریع که زمین را حفر نموده و پیش‌روی می‌کند، استفاده می‌کنند. انواع مختلف تیغه برای اقسام گوناگون سنگ استفاده می‌شود. به تیغه یک لوله حفار در بخش‌های ده متری وصل شده است که اتصال نام داشته و در حدود ۲۰۰ کیلو وزن دارند.
یک سکوی دوار فلزی پهن به لوله چسبیده و آن را می‌گرداند و از لوله به داخل زمین ادامه می‌یابد. با گردش لوله، تیغه متصل به آن بریدگی در داخل زمین ایجاد کرده و یک بخش بعد از دیگری با راه یا بی حفر کن به طرف پایین اضافه می‌شود.
در طی عمل حفاری، گل و لای داخل لوله پمپاژ شده و تیغه را خنک و لیز نگاه می‌دارد. با ادامه حفاری، یک لوله بلند فلزی به نام لوله «Casing» » لحظه به لحظه افزوده می‌شود.
بریدن سنگ، باعث کند شدن تیغه شده و اغلب باید تعویض شود. بدین معنا که تمام لوله حفاری باید از حفره بیرون کشیده شده و این عمل متضمن کار زیاد بوده و ممکن است تعویض تیغه و پایین بردن دوباره لوله چهار تا شش ساعت وقت بگیرد.
زمانی که چاه به عمق معینی رسید، تیغه و حفار بیرون کشیده شده و لوله «Casing» پایین رفته و آن‌جا را با گل و لای شیمیایی آغشته کرده و یک بسته انفجاری به پایین فرستاده می‌شود تا به نفت برسد. بعد از آن آب به منظور رهایی از گل و لای، پمپاژ شده و سرانجام به صورت حباب‌هایی از دریچه به داخل مخزنِ بازی خارج می‌شود.
