چرا ساعت‌ها دارای جواهرند؟
وقتی یک ساعت رابح می‌شود، اغلب تعداد جواهرات آن بعنوان شاخصی از کیفیت ساعت محسوب می‌شوند. در واقع چه چیز در یک ساعت جواهر بحساب می‌آید و علت قرار گیری آن چیست؟ یکساعت وقتی برای ما قابل استفاده است که دقیق باشد و بطور دائم کار کند. بطور متوسط هر ساعت شامل ۲۱۱ قطعه مختلف است. بنابراین بدیهی است که مکانیزم کاملا ًپیچیده‌ای دارد. حال ببینیم چه چیز باعث می‌شود که ساعت کار کند و قسمتی که سنگ‌های گرانبها در آن عمل می کنند، چیست.
یک ساعت نیروی خود را از شاه فنر، سیم مارپیچی به طول 60 سانتیمتر، می‌گیرد. به هنگام کوک کردن ساعت، قسمت مارپیچی شاه فنر را فشار داده و محکم می‌کنید.
از شاه فنر، جریان از 4 چرخ بنام «train» گذشته و به رقاصک ساعت می‌رسد. «train» باعث حرکت عقربه‌ها در روی صفحه می‌شود. رقاصک یک ساعت دستی مانند پاندول یک ساعت دیواری عمل کرده و در حقیقت قلب ساعت بوده و حرکت آن را تنظیم می‌کند.
در داخل رقاصک فنر بصورت یک سیم فلزی مارپیچ به ضخامت یک تار مو قرار دارد. «با نیم کیلو گرم فلز مناسب، هشت مایل از این سیم بوجود می‌آید.»
در اطراف لبه‌های رقاصک ساعت، پیچ‌های ریزی از فولاد با طلا قرار گرفته‌اند. محل قرارگیری و وزن آن‌ها سرعت ساعت را کنترل می‌نماید. این‌ها آنچنان ریزند که در یک انگشتانه معمولی ۲۰۰۰۰ عدد از این پیچ‌ها جای می‌گیرد. سپس چرخ دنگ قرار دارد که رقاصک را گرفته و رها می‌کند این کار حرکت را تنظیم نموده و صدایی ایجاد می‌کند که ما آن را «تیک، تیک» می‌نامیم.
چرخ‌های مختلفی که در بالا ذکر شد دائماً داخل ساعت حرکت می‌کنند. این‌ها بر روی محورهایی قرار داشته و حرکت مداوم آن‌ها باعث ایجاد اصطکاک می‌شود.
برای مقابله با اصطکاک، محورها بر روی قطعات ظریفی از سنگ‌های گرانبها مانند یاقوت قرمز، یاقوت کبود یا لعل که جواهرت ساعت نام دارند، قرار می‌گیرند. هر چه تعداد جواهرات بیشتر باشند، احتمال اینکه اصطکاک سبب کاهش یا ایجاد وقفه در کار قسمت‌های متحرک شود، کمتر است.
