آیا واقعا ناسا میلیون‌ها دلار صرف ساختن خودکاری کرد که در جاذبه صفر بتواند بنویسد و روس‌های باهوش به جای تلف کردن این پول، به سادگی از مداد استفاده کردند؟
عنوان این پست تا حالا میلیون‌ها بار در سایت‌ها و شبکه‌های اجتماعی به اشتراک گذاشته شده.
اما چرا ناسا در پی توسعه یک خودکار خاص برآمده بود؟ به خاطر اینکه مداد به صورت بالقوه قابلیت اشتعال دارد و نوک آنها می‌تواند هر آن شکسته شود و در شرایط جاذبه صفر شناور شود و به جاهایی برود که نباید.
واقعیت بعدی این هم است که شرکت خودکارسازی فیشر Fisher بود که یک میلیون دلار صرف توسعه خودکار به اصطلاح ضدجاذبه AG-7 کرد و این بودجه اصلا از سوی ناسا نیامده بود.
بعد از این که فیشر این خودکار را ساخت، ناسا تردید داشت که آنها را بخرد، اما سرانجام بعد از آزمایش‌های زیاد، 400 تا از آنها را خرید.
جالب است بدانید که در سال‌های جنگ سرد که نوعی رقابت فضایی بین آمریکا و شوروی وجود داشت، دقیقا سال بعد از خرید ناسا، روس‌ها هم 100 قلم فضایی سفارش دادند.
این دو مقداری تخفیف هم دریافت کردند و به جای 3.98 دلار برای هر قلم، 2.39 دلار پرداختند.
پیش از این قلم، ناسا از قلم گران 128 دلاری استفاده می‌کرد که صرف این همه پول بابت آن، خوشایند مالیات‌دهندگان آمریکایی نبود. اما یک قلم به صرفه 2.39 دلاری که هزینه تحقیق و توسعه آن را شرکت دیگری پرداخته بود، چیزی منطقی بود.
