محتواهای فارسی‌زبان حالا ۳/۴% کل محتوای وب را تشکیل می‌دهند، اما آیا واقعا از نظر غنا و مفهوم مطالب هم پیشرفتی داشته‌ایم و اصلا از نظر کمی هم این رتبه‌بندی درست است؟!
دبیر شورای اجرایی فناوری اطلاعات کشور با انتشار توییتی، از افزایش سهم زبان فارسی در محتوای وب خبر داده و اعلام کرده که محتواهای فارسی‌زبان حالا ۳/۴% کل محتوای وب را تشکیل می‌دهند. در این توییت که با هشتگ‌های حکمرانی الکترونیکی و حکمرانی فضای مجازی منتشر شده، نکته جالبی را می‌خوانیم.
«رضا باقری اصل»، دبیر شورای اجرایی فناوری اطلاعات کشور در توییتر خود ضمن اعلام این موضوع که زبان فارسی حالا در جایگاه پنجم در بین زبان‌های موجود در وب قرار گرفته و بعد از انگلیسی، روسی، ترکیش، اسپانیولی در جایگاه 5 ام قرار گرفت. زبان فارسی در ابتدای سال 2014 (دی‌ماه 1392) تنها 0.8 % و در جایگاه 14ام بود. این آمار توسط وبسایت W3Techs تهیه شده
از نظر کمی باید بگویم که این آمار بر اساس تحلیل 10 میلیون سایت برتر در الکسا تهیه شده. الکسا همان طور که می‌دانید مرجع قابل اعتمادی نیست و همچنین محدود شدن آمار به سایت‌ها، آن هم سایت‌های پرترافیک مخدوش کننده آمار کلی است. (تصویر شاخص این پست را ببینید.)
-------
علت و عوارض مشکل پزشکی از چیست؟
اگر نگاهی به سایت statista بیندازید، امار سال 2020 بر اساس معیارهای دیگر چیز دیگری را می‌گویند.
اما اجازه بدهید شک و تردید جدی خودم را به جز در مقوله عدد، نسبت به افزایش کیفیت محتواهای مندرج ابراز کنم.
متاسفانه در سالیان اخیر، رکودها و سقوطهای اقتصادی باعث ایجاد کرختی و بی‌تفاوتی احساسی در مخاطبان و به تناسب آن کاهش تولید مقالات جدی به فارسی شده است. البته به یمن تلاش‌های ویراستاران ویکی پدیا، برخی از سایت‌های عرضه کننده دوره‌های آموزشی و نیز تلاش معدود برخی سایت‌ها، درجا هم نزده‌ایم، اما با مطلوب فاصله زیادی داریم.
دغدغه معاش برای بسیاری از تولیدکننده‌های محتوا عمده شده و گرچه با حساب و کتاب نوشتن، توجه به سئو و ترندها و دانش استفاده از ابزارهای مربوطه، چیز بدی نیست و یکی از ضروریات هم است، اما این نوع نوشتن پاسخگوی همه نیازهای پنهان جامعه نیست.
ما نیاز به نویسندگان و نوشته‌هایی داریم که حتی دردها و نیازهای پنهان و نگفته را که در ذهن‌ها رخنه کرده‌اند، اما در قالب جستجوهای اینترنتی عمده نشده‌اند، بشناسند و سبک‌بالانه بتوانند و به آنها اجازه داده شود که بنویسند.
ما نیاز به نویسندگان رؤیاپرداز داریم، آنهایی که بیمی از ابراز تخیل خود ندارند. ما به سبک دوران قدیم وب فارسی نیاز به حلقه‌های ادبی داریم.
اما کمی به سایت‌های خبری و کانال‌ها و صفحات اینستاگرامی نگاه کنید. اخبار تکراری در آنها غوغا می‌کند. گرچه شخصا باور دارم که خبرهای سرگرمی‌ساز و برخی حاشیه‌ها در مورد مشاهیر هم نوعی کار خبری می‌تواند باشد، اما ما همین را هم در نازل‌ترین شکل ممکن، انجام می‌دهیم.
متاسفانه مردم از فرط پوسته‌ای شدن و تلاش برای بقا، دیگر زمانی برای خواندن تفاسیر سینمایی یا نقد کتاب کنار نمی‌گذارند و تولیدکننده‌های محتوا وقتی می‌بینند، نوشتن در مورد چنین چیزهایی باعث سقوط مجموعه‌شان می‌شو، رو به مطالب دیگر می‌آورند.
به علاوه، از آنجا که نوشتن یک مقاله واقعا ممتاز و محققانه نیازمند پایش و مطالعه منابع متنی متعدد و حتی دیدن ویدئوهای متعدد اینترنتی است، محدودیت‌های سرعت و دسترسی‌پذیری اینترنتی باعث کند شدن روندها می‌شوند.
کوتاه‌سخن اینکه به گمان من تفاخر به اعداد خام، چیز صحیحی نیست و باید اندیشه کنیم که چطور از تنگنای کم شدن چگالی مفهومی محتواها در وب فارسی برآخارج شویم.
