تلسکوپ فضایی هابل جزئیات مسحورکنندهای از دو کهکشان در حال تصادف را ثبت کرد
در فاصله 100 میلیون سال نوری از ما، دو کهکشان وجود دارند که به ستارهشناسان پیشنمایشی از سرنوشت راه شیری نشان میدهند.
کهکشانهای مارپیچی NGC 5953 و NGC 5954 به قدری نزدیک هستند که تحت یک نام واحد Arp 91 طبقهبندی میشوند و در حال ادغام شدن هستند. اجزایی از کهکشان دومی به سمت اولی کشیده میشود. جزئیات این ادغام در عکس جدید فوقالعادهای از تلسکوپ فضایی هابل قابل مشاهده است.
طبق مدلهای ستارهشناسان، به تدریج دو کهکشان به هم میپیوندند و به یک کهکشان بیضوی بزرگ تبدیل میشوند.
جالب است بدانید که این سرنوشت محتوم کهکشان راه شیری هم است و در آینده خیلی دور کهکشان ما با کهکشان مارپیچی آندرومدا ادغام خواهد شد.
در واقع، ادغام کهکشانها در جهان غیر معمول نیست. فضا وسیع است و ممکن است فکر کنید که کهکشانها خیلی از هم دور هستند و فرصتی برای ملاقات یا تصادف ندارند، ولی برخوردها به هر حال رخ میدهد.
ما بسیاری از اینگونه برخوردهای کهکشانی را مشاهده کردهایم، اما نمیتوانیم همه مراحل تصادف و ادغام را در طی رصد فقط دو کهکشان ببینیم. چون طول چنین ادغامهایی در زمانهایی با مقیاس میلیارد سال رخ میدهد. پس با مطالعه دسته جمعی برخوردهای کهکشانهای متعدد، میتوانیم ترتیب رویدادها را متوجه شویم و کل یک تصادف را پیش خودمان شبیهسازی کنیم.
Arp 91 در مرحلهای است که دو کهکشان هنوز حالت مستقل خود را حفظ کردهاند. ساختارهای مارپیچی آنها هنوز تا حد زیادی دستخورده باقی مانده است. با این حال، تعامل این دو، باعث متراکم شدن گازها و تشکیل ستارههای جدید شده است.
علاوه بر این، هر دو کهکشان دارای هسته کهکشانی فعال و سیاهچالههای پرچگال در مرکز خود هستند که به اصطلاح «بادهای» سیاهچالهای قوی ایجاد میکنند و گازها را به سمت خود میرانند و شوکهایی ایجاد میکنند که این هم باعث زایش ستارههای جدید میشود.
سرانجام، این دو کهکشان با هم ادغام میشوند و ساختار مارپیچ آنها از بین میرود و کهکشان جدید بیضوی شکلی، تولید خواهد شد. این روند چند صد میلیون سال سال طول خواهد کشید.
دانشمندان پیش بینی میکنند ادغام راه شیری و آندرومدا در حدود 4.5 میلیارد سال آینده آغاز شود. قائدتا نباید نگران این تصادف کهکشانی باشیم!
منبع: sciencealert
جالبه که 100 میلیون سال نوری با ما فاصله دارن، یعنی احتمالا الان برخورد کردن و حین فرآیند به هم آمیختن هستن و ما داریم صد میلیون سال پیش اونها رو با هابل نگاه میکنیم ?
درسته که این نور مربوط به صد میلیون سال نوری قبل از این می باشد ولی از زمانی که قابل رویت در تلسکوپ میشه نور ادامه دار آن دو کهکشان بشکل متوالی در تلسکوپ قابل مشاهده است . اگر این شکلی نباشه عکسهای پی در پی از آن کهکشانها یکصد میلیون سال بما خواهد رسید که مربوط به گذشته هاست در حالیکه شاید نور آن میلیونها بار در اثر عبور سایر کرات و سیاره ها بین راه قطع بشه .مثال اینکه وقتی نور خورشید بما میرسه هشت دقیقه طول می کشه ولی وقتی بزمین تابید دیگه از بین نمیره تا زمانیکه زمین بچرخه و کلا نورش دیده نشه .تازه اگر عکسها بشکل مداوم بما برسه بازم میشه با در نظر گرفتن چگونگی برخوردشان به نحوه ی از آینده برخورد کهکشان شیری با آندرو مدرا اندکی اطلاعات بدست آورد.
احسنت آفرین
البته باز احتمال اینکه اینها در هم ادغام شده باشند خیلی زیاد است و مثلا اگر نور آنها قطع نمی شود دلیل محکمی نیست،چون ممکنه مثلا صد سال بعد از ادغام، نور آنها توسط بوسیله ی یک سیاره قطع شود و صد سال دیگه این قطع نور به ما برسه.شخصا باور دارم خیلی از ستاره هایی که میبینیم حالا دیگه وجود ندارند.و نور میلیونها سال قبل به ما نمیرسه البته در مورد ستاره های خیلی دور.