M1: سحابی خرچنگ

سحابی خرچنگ یا M1، نخستین جرم در فهرست مشهور قرن 18اُم چارلز مسیه است، در این فهرست اجرامی که دنباله‌دار نبودند، ثبت شده‌اند. در واقع سحابی خرچنگ باقی‌مانده‌ی ابرنواختراست، ذرات باقی‌مانده‌ای از انفجار ستاره‌ای پُرجرم که اخترشناسان در سال 1054 میلادی شاهد آن بودند. این تصویر دقیق تلسکوپی از داده‌هایی استفاده کرده است که اتم‌های هیدروژن و اکسیژن (رنگ سرخ و آبی) دیده و دنبال شوند و علاوه برآن رشته‌های درهم غبار در این ابر درحال گسترش به‌خوبی دیده شوند. یکی از اجرامی که در این سحابی برای اخترشناسان امروزی آشنا است، تپ‌اختر خرچنگ است- ستاره‌ای نوترونی که هر دقیقه 30 بار دور خود می‌چرخد- و مانند نقطه‌ای درخشان تقریباً در مرکز سحابی قرار دارد. آن‌چه از ابرنواختر باقی مانده است باعث تابش سحابی خرچنگ در طیف الکترومغناطیس می‌شود. این سحابی که 12 سال نوری گسترده شده است در فاصله‌ی 6500 سال نوری در صورت فلکی گاو (ثور) قرار گرفته است.