فیلم نوربیت – نقد، تحلیل و خلاصه داستان – Norbit 2007
سال اکران: 2007
کارگردان: برایان رابینز (Brian Robbins)
هنرپیشه‌ها: ادی مورفی (Eddie Murphy)، تاندا نیوتون (Thandie Newton)، تری کروس (Terry Crews)، کیوب گودینگ جونیور (Cuba Gooding Jr.)
درباره کارگردان – آثار قبلی و جایگاه او
برایان رابینز کارگردان و تهیه‌کننده‌ای آمریکایی است که بیشتر به خاطر ساخت فیلم‌های کمدی خانوادگی و آثار تلویزیونی شناخته می‌شود. پیش از “نوربیت”، او فیلم‌هایی مانند “هنر پدر و مادر شدن” (The Perfect Score) و “Varsity Blues” را کارگردانی کرده بود. رابینز در کارهایش بیشتر به مفاهیم کمدی و سرگرمی پرداخته و توانسته است در آثار خود از عناصر طنز بهره ببرد تا طیف وسیعی از تماشاگران را جلب کند.
“نوربیت” یکی از فیلم‌های برجسته کمدی اوست که با همکاری ادی مورفی، کمدین معروف، ساخته شد. این فیلم در زمان اکران به موفقیت‌های تجاری دست یافت، اما نقدهای متفاوتی از سوی منتقدان دریافت کرد. رابینز با این فیلم نشان داد که می‌تواند کمدی‌های شلوغ و شخصیت‌محور را به خوبی هدایت کند، هرچند که فیلم‌های او بیشتر به سرگرمی و گیشه تمرکز دارند تا مفاهیم عمیق‌تر.
داستان و مفهوم فیلم
“نوربیت” داستان مردی به نام نوربیت رایس (با بازی ادی مورفی) است که در کودکی در یک یتیم‌خانه بزرگ شده و بعدها با زنی به نام راسپوتیا (با بازی ادی مورفی در نقش زن) ازدواج می‌کند. راسپوتیا زنی بسیار بزرگ‌جثه، خشن و خودخواه است که نوربیت را تحت کنترل و تسلط خود دارد. نوربیت که از زندگی زناشویی ناراضی و زیر فشار است، با کیت (با بازی تاندا نیوتون)، عشق دوران کودکی‌اش روبرو می‌شود و از اینجا داستان اوج می‌گیرد.
نوربیت تلاش می‌کند تا خود را از زیر سایه سنگین راسپوتیا و فشارهای زندگی با او رها کند. او از یک سو به خاطر ترس از راسپوتیا و از سوی دیگر به خاطر علاقه به کیت، دچار تناقض‌های عاطفی و روانی می‌شود. در طول داستان، نوربیت با کمک دوستان و شخصیت‌های مختلفی که هر کدام به نوعی در داستان دخیل هستند، برای تغییر زندگی‌اش و رهایی از این شرایط تلاش می‌کند.
فیلم به طور طنزآمیز به تضادهای روابط زناشویی و مسائل خانوادگی می‌پردازد. شخصیت راسپوتیا به عنوان یک زن زورگو و دیکتاتور، نمادی از کنترل‌گری در روابط زناشویی است که با اغراق‌های کمدی به تصویر کشیده شده است. نوربیت که همیشه تحت‌فشار و تسلط راسپوتیا بوده، به تدریج شجاعت خود را بازمی‌یابد و تصمیم می‌گیرد که برای آزادی و خوشبختی شخصی بجنگد.
در عین حال، موضوع عشق قدیمی و بازگشت آن به زندگی نوربیت نیز یکی از تم‌های مهم فیلم است. بازگشت کیت به زندگی اوفلیایی که از کودکی عاشقش بوده، به نوربیت کمک می‌کند تا دوباره معنای عشق و شادی را درک کند و برای رسیدن به آن تلاش کند. کیت در واقع نمادی از امید و راه نجات نوربیت از زندگی تاریک و دشوارش است.
در نهایت، “نوربیت” داستانی درباره تحمل، شجاعت و تغییر در برابر ظلم و ستم است. شخصیت‌های متنوع و طنزآمیز فیلم هر کدام به شکلی به تحول شخصیتی نوربیت کمک می‌کنند و او را به مسیر جدیدی هدایت می‌کنند که در آن باید با مشکلات و چالش‌های زندگی‌اش مواجه شود.
نقد و بررسی فیلم
“نوربیت” از نظر کمدی و سرگرمی توانسته است نظر بخش قابل‌توجهی از تماشاگران را جلب کند. ادی مورفی که هم‌زمان در چندین نقش (نوربیت، راسپوتیا، و مستر وانگ) بازی می‌کند، با توانایی‌های کمدی خود یکی از نقاط قوت فیلم است. بازی‌های چندگانه مورفی به ویژه در نقش راسپوتیا، که شخصیتی بسیار اغراق‌شده و کمیک دارد، توجه‌ها را به خود جلب کرده است. این نقش‌آفرینی به خاطر گرافیک‌های ویژه و توانایی‌های فیزیکی مورفی به شکلی خاص و برجسته ارائه شده است.
از سوی دیگر، فیلم از نظر داستانی و ساختاری نقدهای مختلفی دریافت کرده است. برخی منتقدان فیلم‌نامه سطحی و داستان ساده آن را مورد انتقاد قرار دادند و معتقد بودند که فیلم بیشتر به طنزهای بصری و موقعیت‌های کمیک متکی است تا توسعه عمق شخصیت‌ها و موضوعات. در حالی که فیلم توانست در گیشه موفق باشد، اما از دیدگاه کیفیت محتوایی و پیام‌های اجتماعی، منتقدان به آن نقدهای متفاوتی وارد کردند.
یکی از نقاط ضعف فیلم، استفاده بیش از حد از طنزهای مبتنی بر ظاهر و جثه است. بسیاری از شوخی‌های فیلم بر اساس ظاهر فیزیکی شخصیت راسپوتیا و اغراق در جثه او ساخته شده‌اند که باعث شده فیلم به نوعی طنز سطحی و مبتذل تکیه کند. این موضوع در کنار برخی نکات غیرجذاب و تکراری، از جذابیت کلی فیلم کاسته است.
با این حال، برخی از تماشاگران به شوخی‌های فیزیکی و کمدی‌های شلوغ فیلم واکنش مثبت نشان داده‌اند و معتقدند که “نوربیت” توانسته است به خوبی نقش خود را به عنوان یک فیلم سرگرم‌کننده و سبک ایفا کند. کمدی‌های بصری و شخصیت‌های رنگارنگ فیلم به خصوص در بین تماشاگرانی که به دنبال سرگرمی بی‌دغدغه هستند، توانست موفق باشد.
در نهایت، “نوربیت” به عنوان یک کمدی سبک و سرگرم‌کننده شناخته می‌شود که بیشتر به طنزهای فیزیکی و اغراق‌آمیز متکی است. با این حال، به دلیل پیام‌های سطحی و عدم عمق داستانی، نتوانست توجه منتقدان را به خود جلب کند، هرچند از نظر تجاری موفقیت‌آمیز بود.
