فیلم نوربیت – نقد، تحلیل و خلاصه داستان – Norbit 2007

کارگردان: برایان رابینز. بازیگران: ادی مورفی، تندی نیوتن، تری کروز، کلیفتون پاول و کوبا گودینگ جونیور. ۱۰۲ دقیقه.

ادی مورفی ۴۶ ساله یک ربع قرن است که تماشاگران سینما را می‌خنداند. سال ۲۰۰۶ سال خوبی برای مورفی بود. او در فیلم دختران رویایی نشان داد که علاوه بر بازیگری در عرصهٔ خوانندگی و رقص نیز حرفهایی برای گفتن دارد. بازی مورفی در فیلم تازهٔ وی، نوربیت، نیز حائز اعتناست. شاید نوربیت کم و کسری‌های زیادی داشته باشد اما هیچ کس نمی‌تواند استعدادها و توانایی‌های کمیک ادی مورفی را در این فیلم ندیده بگیرد. او سه نقش متفاوت را در این فیلم بازی کرده است؛ هر چند که درجهٔ موفقیت او در اجرای این نقشها یکسان نیست.

زندگی با نوربیت (ادی مورفی) از همان آغاز سر نامهربانی داشت. نوربیت در دورانی که نوزادی بیش نبود از اتومبیل والدین‌اش به بیرون پرتاب شد. آقای وانگ (ادی مورفی)، مالک یک رستوران/یتیم‌خانهٔ چینی، نوربیت کوچک را به فرزند خواندگی خویش قبول کرد. نوربیت تا آمد روی پای خودش بایستد. به زیر سلطهٔ دختر چاقی به اسم راسپوتیا (ادی مورفی) رفت. نوربیت و راسپوتیا بعد از این که سن‌شان به اندازهٔ کافی بالا رفت، با یکدیگر ازدواج کردند. اما راسپوتیا با ۱۵۰ کیلوگرم وزن، زنِ عصبانی و بدطینتی است که دست کمی از یک زن- هیولا ندارد. در ادامهٔ داستان، نوربیت با دوست دوران کودکی‌اش کیت (تندی نیوتن) آشنا می‌شود و رابطهٔ دوستانه‌ای میان آنها شکل می‌گیرد. کیت نامزد جذابی به اسم دیون هیوز (کوبا گودینگ جونیور) دارد اما وی تدریجاً احساس میکند که دلباختهٔ نوربیت شده و…

تماشاگران نوربیت دو دسته‌اند: آنهایی که از فیلم شدیداً لذت خواهند برد و آنهایی که از فیلم شدیداً بدشان خواهد آمد. دوستداران ادی مورفی جزو ردهٔ اول هستند. کمدی ادی مورفی در نوربیت واقعاً تماشایی است. طنز او نه گزنده که کوبنده است. مورفی سه کاراکتری را خلق کرده که کاملاً با یکدیگر فرق می‌کنند. آقای وانگ او بی نظیر و حیرت‌انگیز است. اگر ندانید که بازیگر این نقش ادی مورفی است، تا آخر فیلم این پرسش در ذهن شما وول می‌خورد که این بازیگر شرقی تبار که نقش آقای وانگ را به این بامزگی بازی کرده چه کسی است؟ همین جا باید از کار عالی ریک بیکر، یکی از اساتید حرفهٔ گریم، در فیلم نوربیت ستایش کرد. مورفی در خلق کاراکتر راسپوتیا نیز شاهکار کرده است.

البته آنهایی که کارهای قبلی ادی مورفی را دیده‌اند کم و بیش با این کاراکتر ن سالار بسیار چاق سیاهپوست آشنایی دارند. تفاوت قضیه این است که راسپوتیا برخلاف همتایان قبلی‌اش موجود هیولا صفتی است که به هیکل چاق خود می‌نازد و از شوهرش توقعات آنچنانی دارد! اما ادی مورفی در خلق کاراکتر نوربیت به اندازهٔ خلق آن دو کاراکتر دیگر (وانگ و راسپوتیا) موفق نیست. مورفی در این مورد با یک تناقض عمده روبرو بوده است. میل و گرایش ذاتی او به سوی کمیک کردن کاراکتر نوربیت بوده اما فیلمنامه اقتضا می‌کرده که این کاراکتر تا حدی رومانتیک باشد.

به هر حال این یک فیلم کمدی رومانتیک است و نوربیت هم یک قطب رابطهٔ عاطفی فیلم به شمار می‌رود. همین دوگانگی باعث شده که کاراکتر نوربیت یکدست و متعادل از کار درنیاید. اما به رغم این اشکال، جذابیت‌های ظاهری ادی مورفی و تندی نیوتن به حدی است که تماشاگر به راحتی رابطهٔ عاطفی نوربیت و کیت را باور می‌کند. باراین رابینز، کارگردان نوربیت، آگاه بوده که دارد چگونه فیلمی می‌سازد. او در بیشتر موارد دوربین را در جایی کاشته و به ادی مورفی اجازه داده که کار خودش را بکند. انگار که مورفی مثال ایام قدیم روی صحنهٔ مشغول اجرای «استند آپ کمدی» است.

فیلم نوربیت عیب و ایرادهایی دارد اما قدر مسلم در خنداندن مستمر تماشاگرانش با مشکل چندانی روبرو نیست. اگر آکادمی اسکار رشته‌ای تحت عنوان «بهترین بازی کمیک» دشت، قطعاً ادی مورفی به خاطر بازی تماشایی‌اش در نوربیت این جایزه را از آن خود می‌ساخت.