تومور پاروتید یا بناگوشی چه علائمی دارد و چطور تشخیص داده میشود؟
غدد پاروتید دو غده بزاقی هستند که درست در جلوی گوشها در هر طرف صورت قرار دارند. غدد بزاقی برای کمک به جویدن و هضم غذا بزاق تولید میکنند.
غدد بزاقی زیادی در لبها، گونهها، دهان و گلو وجود دارد. تومورها میتوانند در هر یک از این غدد ایجاد شوند، اما غدد بناگوشی شایعترین محل تومورهای غدد بزاقی هستند. بیشتر تومورهای پاروتید غیر سرطانی (خوش خیم) هستند، اگرچه برخی از تومورها میتوانند سرطانی شوند.
تومورهای پاروتید اغلب باعث تورم در صورت یا فک میشوند که معمولاً دردناک نیست. علائم دیگر عبارتند از بیحسی، احساس سوزش یا سوزش در صورت، یا از دست دادن حرکت صورت.
درمان تومور پاروتید معمولاً با جراحی برای برداشتن تومور است. اگر تومور حاوی سلولهای سرطانی باشد، ممکن است درمانهای اضافی توصیه شود.
تشخیص
آزمایشها و روشهای مورد استفاده برای تشخیص تومور پاروتید ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- معاینه فیزیکی پزشک فک، گردن و گلوی شما را برای توده یا تورم احساس میکند.
- جمعآوری نمونه بافت برای آزمایش (بیوپسی). پزشک شما ممکن است یک روش بیوپسی سوزنی مانند آسپیراسیون با سوزن ظریف یا بیوپسی با سوزن مرکزی را برای جمعآوری نمونهای از بافت برای آزمایش توصیه کند. در طول بیوپسی سوزنی، پزشک یک سوزن نازک را از طریق پوست شما وارد غده پاروتید آسیب دیده میکند. سوزن برای بیرون کشیدن نمونهای از سلولها یا مایع استفاده میشود.
در آزمایشگاه، پزشکان میتوانند تعیین کنند که چه نوع سلولهایی درگیر هستند و آیا سرطانی هستند یا خیر. پزشک شما از این اطلاعات برای تعیین پیش آگهی شما و اینکه کدام درمان برای شما بهترین است استفاده میکند.
- تستهای تصویربرداری پزشک ممکن است آزمایشهای تصویربرداری غده پاروتید را برای کمک به درک اندازه تومور توصیه کند. اگر تومور پاروتید شما سرطانی است، ممکن است به آزمایشاتی نیاز داشته باشید تا علائم گسترش سرطان را جستجو کنید. آزمایشات ممکن است شامل سونوگرافی، ام آر آی و سی تی باشد.
درمان
درمان تومور پاروتید معمولاً شامل جراحی برای برداشتن تومور است. اگر تومور حاوی سلولهای سرطانی باشد، پزشک ممکن است درمانهای دیگری مانند پرتودرمانی و شیمیدرمانی را توصیه کند.
عمل جراحی
عملیاتهای مورد استفاده برای برداشتن تومورهای پاروتید عبارتند از:
- برداشتن بخشی از غده پاروتید. برای اکثر تومورهای پاروتید، جراحان ممکن است تومور و برخی از بافت غده پاروتید سالم اطراف آن را برش دهند (پاروتیدکتومی سطحی).
- برداشتن تمام غده پاروتید جراحی برای برداشتن تمام غده پاروتید (پاروتیدکتومی کامل) ممکن است برای تومورهای بزرگتر و آنهایی که قسمتهای عمیقتر غده پاروتید را تحت تأثیر قرار میدهند توصیه شود.
- جراحی گستردهتر برای سرطانهای بزرگتر. اگر سرطان پاروتید به استخوان و ماهیچههای مجاور رشد کرده باشد، ممکن است نیاز به عمل گستردهتری باشد. جراحان سعی میکنند تمام سرطان و مقدار کمی از بافت سالم اطراف آن را از بین ببرند. سپس آنها برای ترمیم ناحیه کار میکنند تا بتوانید به جویدن، قورت دادن، صحبت کردن، نفس کشیدن و حرکت دادن صورت خود ادامه دهید. این ممکن است شامل انتقال پوست، بافت، استخوان یا اعصاب از سایر قسمتهای بدن برای انجام ترمیم باشد.
برای دسترسی به غده پاروتید، جراحان برشی را در نزدیکی گوش ایجاد میکنند. در طول عمل، مراقبتهای ویژه برای جلوگیری از آسیب به ساختارهای مجاور، مانند عصب صورت که از غده پاروتید میگذرد، انجام میشود. عصب صورت حرکات صورت را کنترل میکند، بنابراین کشش یا بریدن عصب میتواند باعث فلج جزئی یا کامل صورت شود که میتواند موقت یا دائمی باشد.
اگر عصب صورت باید برای برداشتن تمام تومور بریده شود، جراحان میتوانند آن را با استفاده از اعصاب سایر نواحی بدن یا پیوندهای عصبی فرآوری شده از اهداکنندگان ترمیم کنند.
پرتو درمانی
پرتودرمانی از پرتوهای قدرتمند انرژی مانند اشعه ایکس، پروتون یا نوترون برای از بین بردن سلولهای سرطانی استفاده میکند. اگر تومور پاروتید شما سرطانی است، ممکن است پرتودرمانی پس از جراحی برای از بین بردن سلولهای سرطانی باقیمانده توصیه شود. رادیوتراپی گاهی اوقات به عنوان یک درمان اولیه استفاده میشود، زمانی که جراحی یک گزینه نیست.
شیمی درمانی
شیمی درمانی یک درمان دارویی است که از داروها برای از بین بردن سلولهای سرطانی استفاده میکند. این به طور معمول برای درمان تومورهای پاروتید استفاده نمیشود. اما گاهی اوقات برای درمان سرطانهای پاروتید که خطر انتشار بالایی دارند یا سرطانهایی که نمیتوان آنها را به طور کامل با جراحی حذف کرد، با پرتودرمانی ترکیب میشود. شیمی درمانی همچنین ممکن است گزینهای برای افراد مبتلا به سرطان پاروتید پیشرفته باشد که به سایر قسمتهای بدن گسترش یافته است.