آیا منطقی است که با تلسکوپ رادیویی FAST چین یا SETI پیام‌هایی برای هوشمندان فرازمینی بفرستیم؟ پیام باید چه فرمت و ماهیتی داشته باشد؟
رصدخانه آرسیبو در سال 2020 از هم پاشید و باعث تاسف جامعه علمی شد. این تلسکوپ شاخص در یک فروچاله طبیعی ساخته شده بود که سطحی انحنادار ایجاد می‌کرد و برای بیش از 50 سال بزرگترین تلسکوپ رادیویی در جهان بود.
با از رده خارج شدن آرسیبو در سال 2020 ، تلسکوپ رادیویی (FAST) در چین که آن هم در یک مکان زمین‌شناسی طبیعی در استان گوئیژو در جنوب چین ساخته شده، بزرگترین تلسکوپ رادیویی جهان محسوب می‌شود.
تلسکوپ FAST حدود 500 متر عرض دارد و عملکرد و حساسیت کلی آن چندین برابر بیشتر از تلسکوپ‌های رادیویی آرسیبو است.
در حال حاضر، FAST یک تلسکوپ رادیویی که فقط دریافت‌کننده سیگنال است. اما محققان ابراز امیدواری می‌کنند که FAST و همچنین آرایه تلسکوپ SETI در شمال کالیفرنیا می‌توانند برای پخش یک پیام هم استفاده شود. محققان گفته‌اند: « هردو را می‌توان در آینده با پیشرفت‌های آتی که انتقال پیام‌ها را نیز امکان‌پذیر می‌سازد، ارتقا داد.»
اما پیامی که می‌خواهیم برای موجودات هوشمند در اعماق کیهان بفرستیم، بایستی چه فرمتی داشته باشد؟
دانشمندان قبل از ممکن کردن فناورانه ارسال خود پیام، در حال اندیشه در مورد محتوای پیام ارسالی هستند. یکی از انتقاداتی که آنها در مورد پیام‌های رادیویی ارسالی قبلی مثلا در سال 1974 و صفحه طلایی نصب شده روی وویجر داشتند این بود که پیام‌ها تا حد زیادی فرمت تصویری داشتند.
تصاویر حتی فقط 128 در 128 پیکسل برای انتقال به بیش از 16000 بیت جداگانه نیاز دارند، و «اگر خود ما پیامی تصویری از بیگانگان دریافت می‌کردیم، معلوم نبود که ما منظور آنها را می‌فهمیدیم.»
در مقابل، دانشمندان بر این باورند که «پیام دودویی به احتمال زیاد توسط همه هوشمندها درک می‌شود» و آن را راهی عالی برای برقراری ارتباط با ماهیت ریاضی می‌کند. پس حتی اگر شاخص‌های فرهنگی در بین مخاطبان فرازمینی بسیار متفاوت باشند، به احتمال زیاد باز هم پیام قابل درک خواهد بود.
حتی می‌شود در خود پیام توضیح مبنای دو دویی را گنجاند. مثلا با یک امضای الکتروشیمیایی در مورد عنصر هیدروژن، که فراوان‌ترین عنصر در جهان است.
پیامی که این دانشمندان در نظر دارند ارسال کنند، شامل یک بخش آغازین سریع در مورد ماهیت زندگی انسان است. می‌توان با اشاره به چهار ماده شیمیایی پایه DNA – آدنوزین، سیتیدین، گوانوزین و تیمیدین – گرفته تا اسید‌های آمینه ضروری و گلوکز شروع کرد.
پیام باید حاوی یک نوع مهر زمانی هم باشد که نشان دهد چه زمانی از زمین ارسال شده و هنگام دریافت درک شود که چه فاصله‌ای را پیموده و چقدر در راه بوده. اینگونه هوشمندان جایگاه زمین در میان کهکشان راه شیری را هم می‌توانن درک کنند.
دانشمندان به بهترین تاریخ و زمان ارسال چنین پیامی هم فکر کرده‌اند، زاویه خورشید بایستی مزاحمتی برای پخش را ایجاد نکند و اوضاع جوی هم باید مناسب باشد. تاریخ‌هایی که زاویه هدف زمین-خورشید-ETI به موقعیت نسبی 90 درجه می‌رسد، حدود 30 مارس و 4 اکتبر هر سال محاسبه شده، و صعود سمت راست هدف رصدی باید به -80.5 درجه برسد،
اصلا فرستادن پیام منطقی است؟
شفافیت بیش از حد با همسایگان کهکشانی ما یک جنبه منفی بالقوه هم دارد. برخی از کارشناسان برای چندین دهه نظریه‌پردازی کرده‌اند که ممکن است اصلاً بهتر است توجه آنها را جلب نکنیم. که به گفته آنها اینکه ما هرگز پیامی از موجودات هوشمند دریافت نکرده‌ایم شاید به خاطر این باشد که این هوشمندان استدلال کرده‌اند که بهتر است پیامی نفرستند. یعنی از عمد ساکت بوده‌اند.
کاری که ما این همه برای انجامش داریم اندیشه می‌کنیم، ممکن است شبیه شبیه به افشای مکان دقیق برای بیگانگان مهاجم باشد.
اصلا شاید بهتر باشد یک نسخه از پیام فرضی را آماده کرد و بعد اجازه داد جامعه علمی در مورد ارسال یا عدم ارسال آن تصمیم بگیرد.
