فیلم ستیزه‌جویان – خلاصه، تحلیل و نقد – The Defiant Ones (1958)

“جان جکسن” (کورتیس) و “نوآکولن” (پواتیه) از یک گروه زندانی در ایالت‌های جنوبی فرار می‌کنند، اما کماکان به یکدیگر زنجیر شده‌اند. این دو که به‌دلیل کینه‌های کهنه نژادی از هم متنفرند، بارها تلاش می‌کنند تا از شر هم خلاص شوند. هربار نیز ناکام می‌مانند تا بالاخره قبول می‌کنند که برای رسیدن به آزادی فعلاً باید با هم کنار بیایند. گروه تعقیب رد آنان را از میان جنگل‌ها و مرداب‌ها دنبال می‌کند به‌زودی نیز گرفتار گروهی جنوبی متعصب می‌شوند که در انباری زندانی‌شان می‌کنند تا کلانتر بیاید، ولی پیرمرد به‌نام “سام گندهه” (چینی‌جونیر) آزادشان می‌کند و جای زنجیرهای اسارت سال‌های جوانی خودش را نشان‌شان می‌دهد. آنان به مزرعه زن بیوه‌ای پناه می‌برند و بالاخره زنجیرشان را پاره می‌کنند. زن سعی می‌کند “جان” را بفریبد که “نوآ” را طعمه قرار دهد و خودشان بگریزند، اما “جان” که ابتدا وسوسه شده، این پیشنهاد را رد می‌کند. در فرار از گروه تعقیب و سگ‌های‌شان تلاش می‌کنند تا سوار یک قطار باری شوند. “نوآ” سوار می‌شود و “جان” هرچه می‌کند، نمی‌تواند دست او را بگیرد. در این‌جا “نوآ” هم از قطار پائین می‌پرد تا تنها دوستش را از دست ندهد. در انتها هر دو گرفتار “کلانتر مولر” (بیکل) می‌شوند.

فیلم طرح ساد‌ه‌ای دارد که خوب گسترش پیدا می‌کند و به لطف مهارت لیویت جلوه بسیاری نیز دارد. کورتیس “جدی”ترین بازی عمر خود را ارائه می‌دهد و پواتیه در نقش نخستین ستاره سیاه‌پوست هالیوود ظاهر می‌شود. با این همه، طبعاً نمایش آن در ایالت‌های جنوبی آمریکا شکست می‌خورد.