مؤثرترین و بهترین داروها برای بی‌خوابی – بر اساس تحقیق جدید آکسفورد
در یک پژوهش جدید به رهبری محققان دانشگاه آکسفورد بیش از 150 کارآزمایی بالینی مرور شد تا تجزیه و تحلیل جامع و مقایسه‌ای از 30 درمان دارویی مختلف که برای بی‌خوابی استفاده می‌شود، بررسی شود.
یافته‌ها نشان می‌دهد که بسیاری از داروهای رایج بی‌خوابی فاقد ایمنی طولانی مدت هستند و شواهدی بالینی کمی کارایی درمان‌های رایج مانند ملاتونین را تایید می‌کنند و میزان اثربخشی آن را اندک ارزیابی می‌کنند.
آندریا سیپریانی، سرپرست این تحقیق، توضیح داده: «ما تمام اطلاعات منتشر شده و منتشر نشده – در مجلات و ثبت آنلاین – را برای دستیابی به شفاف‌ترین و جامع‌ترین تصویر از همه داده‌های موجود بررسی کردیم. بدیهی است که نیاز به درمان بی‌خوابی تا حد امکان مؤثر بسیار مهم است، زیرا بی‌خوابی می‌تواند اثرات مخربی بر سلامت بیمار، زندگی خانوادگی آن‌ها و سیستم سلامت داشته باشد.»
این مطالعه شامل داده‌های 154 کارآزمایی تصادفی‌سازی شده و کنترل‌شده «دوسوکور» double-blind بود که بیش از 44000 نفر را در بر می‌گرفت.
30 درمان دارویی مختلف برای بی‌خوابی از نظر اثربخشی و عوارض جانبی در استفاده حاد و طولانی مدت، مورد بررسی قرار گرفت.
مؤثرترین داروهای بی‌خوابی کدام داروها هستند؟
یافته‌های نهایی به دو داروی خاص اشاره کرد که مؤثرترین پروفایل‌های درمانی را نشان می‌دهند: لمبورکسانت lemborexant و اسزوپیکلون eszopiclone.
درمان‌های رایج‌تر بی‌خوابی مانند بنزودیازپین‌ها (دیازپام ، آلپرازولام) و زولپیدم در کوتاه‌مدت مفید بودند، اما شواهدی برای اثربخشی یا ایمنی طولانی‌مدت نداشتند.
با در نظر گرفتن تمام نتایج در مقاطع زمانی مختلف (یعنی درمان حاد و طولانی مدت)، لمبورکسانت و اسزوپیکلون بهترین مشخصات را از نظر اثربخشی، پذیرش و تحمل داشتند. با این حال، اسزوپیکلون ممکن است عوارض جانبی قابل توجهی ایجاد کند و اطلاعات ایمنی در مورد لمبورکسانت قطعی نبود.
جالب اینجاست که هم لمبورکسانت و هم اسزوپیکلون هنوز در اتحادیه اروپا تأیید نشده‌اند.
لمبورکسانت Lemborexant نوع جدیدی از داروی بی‌خوابی است که تنها برای استفاده در ایالات متحده در سال 2019 تأیید شده است. فیلیپ کوون، یکی از نویسندگان این مطالعه، گفت مکانیسم اثر مورد استفاده توسط لمبورکسانت ممکن است در آینده برای داروهای بهتر بی‌خوابی بهبود یابد.
کوئن توضیح داد: «همچنین باید توجه داشت که داروی لمبورکسانت از طریق مسیر متفاوتی در مغز (سیستم انتقال‌دهنده عصبی اورکسین orexin )، با یک مکانیسم اثر نسبتاً جدید عمل می‌کند. هدف‌گیری انتخابی بیشتر این مسیر و گیرنده‌های اورکسین می‌تواند منجر به درمان‌های دارویی بهتر برای بی‌خوابی شود.
این مطالعه همچنین نشان داد که درمان محبوب بی‌خوابی ملاتونین اثربخشی ضعیف کمی به خصوص در استفاده طولانی مدت دارد.
فقدان داده‌های بلندمدت در مورد داروهای بی‌خوابی به طور کلی در این مطالعه برجسته شد و مشخص شد که تحقیق‌های بیشتری در مورد آن باید صورت بگیرد.
روشن می‌کند که این مطالعه فقط بر مداخلات دارویی برای بی‌خوابی متمرکز شده است. مداخلات رفتاری و سبک زندگی در بررسی مقایسه‌ای لحاظ نشده بود، بنابراین این روش‌های جایگزین همیشه باید قبل یا در کنار هر درمان دارویی در نظر گرفته شوند.
در ضمن نکته‌ای که باید به آن توجه داشته باشید و سیپریانی هم روی آن تاکید کرده این است که توصیه نمی‌شود که داروها باید همیشه به عنوان اولین خط درمان ببی‌خوابی مورد استفاده قرار گیرند، حداقل به این دلیل که برخی از آن‌ها می‌توانند عوارض جانبی جدی داشته باشند.
با این حال، تحقیقات ما نشان می‌دهد که برخی از این داروها نیز می‌توانند مؤثر باشند و در صورت لزوم باید به صورت بالینی استفاده شوند. برای مثال، در مواردی که درمان‌هایی مانند بهبود بهداشت خواب و درمان شناختی رفتاری مؤثر نبوده‌اند، یا جایی که خود بیمار می‌خواهد مصرف دارو را به عنوان بخشی از درمان خود در نظر بگیرد. »
منبع: Lancet
