نیروی دریایی آمریکا دوربین‌هایی را روی دلفین‌ها نصب کرد تا در مورد فعالیت‌هایشان تحقیق انجام بدهد
نیروی دریایی ایالات متحده دوربین‌هایی را به دلفین‌های خود که برای کمک به شناسایی مین‌های زیردریایی و محافظت از انبارهای هسته‌ای آمریکا آموزش دیده‌اند، بسته، سپس به آنها اجازه داده تا آزادانه در خلیج سن‌دیگو بچرخند.
در فیلمی که گرفته شده صدای «کلیک»ها و جیغ‌های شادی‌بخش، قابل توجه است.
این پستانداران دریایی باهوش در تعقیب و گریز‌های هیجان‌انگیز خود حتی مار‌های دریایی سمی را هدف قرار دادند و شکار کردند که مورد توجه محققان قرار گرفته است.
این دوربین‌ها که به شش دلفین پوزه بطری ( Tursiops truncatus ) متعلق به بنیاد ملی پستانداران دریایی ایالات متحده (NMMF) بسته شده‌اند، شش ماه فیلم و صدا ضبط کردند و بینش جدیدی را در مورد راهبردها و ارتباطهای حین شکار این پستانداران با هم به ما ارائه داده‌اند.
تجهیزات ضبط در پشت یا پهلو‌های آنها قرار می‌گرفت و مناظری عجیب و غریب چشم و دهان آنها را نشان می‌داد.
محققان نوشته‌اند: «در حین شکار دلفین‌ها، آنها تقریباً دائماً در فواصل 20 تا 50 میلی ثانیه کلیک می‌کردند. با نزدیک شدن به طعمه، فواصل کلیک‌ها به یک وزوز پایانی و سپس جیغ کوتاه تبدیل می‌شود. در تماس با ماهی، وزوز و جیغ تقریباً تا زمانی که ماهی بلعیده شد ثابت می‌ماند.»
دلفین‌های دوربین دار بیش از 200 نوع ماهی از جمله ماهی باس، غوغا، هالیبوت، بو و لوله ماهی را صید کردند. بو‌ها اغلب در تلاش‌های ناامیدانه برای فرار از دست شکارچیان ماهر خود را به هوا پرتاب می‌کردند.
به نظر می‌رسد که این دلفین‌ها از بینایی و صدا برای یافتن طعمه استفاده می‌کنند. اما در فاصله دور، دلفین‌ها همیشه از پژواک برای یافتن ماهی استفاده می‌کردند.
دوربین‌ها همچنین صدای قلب حیوانات را در حالی که به شدت ضربان داشتند، ضبط کرده‌اند و نشان دادند که آنها مکش گلوی خود برای کمک به بلعیدن طعمه‌ای که هنوز در حال مبارزه است، استفاده می‌کنند.
دلفین‌ها بیشتر ماهی‌ها را از کناره‌های دهان می‌مکیدند، ماهیچه‌های گلو منبسط می‌شد و زبان از مسیر خارج می‌شد. فضای داخلی دهان گسترش می‌یافت و به ایجاد فشار منفی کمک می‌کردو ماهیچه‌های مکنده به آنها اضافه می‌شدند.
همچنین این فیلم‌ها نشان دادند که آنها می‌توانند مارها را بخورند. مثلا یک دلفین هشت مار دریایی شکم زرد بسیار سمی ( Hydrophis platurus ) را توانست شکار کند و بخورد.پس از خوردن مار‌های کوچک هیچ نشانه‌ای از بیماری هم در این دلفین پیدا نشد.
محقق اصلی این تحقیق، سام ریدوی، اخیراً در سن 86 سالگی درگذشت و میراث غنی از تحقیقات را پشت سر گذاشت.
این تحقیق در PLOS ONE منتشر شده.
