پرتوهای حادثه چرنوبیل باعث شده قورباغه‌های محلی تیره‌رنگ شوند
این یک گرادیان رنگی نشان می‌دهد که چگونه قورباغه‌های درختی شرقی در چرنوبیل با تکامل برای داشتن پوست تیره‌تر با تشعشعات سازگار شده‌اند.
یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که قورباغه‌های تقریباً سیاه در اکوسیستم‌های پر از پرتو چرنوبیل، تکامل یافته و بسیار بیشتر از همنوعان زردهای برجسته‌تر خود شوند.
نتایج این مطالعه که در 29 اوت در مجله Evolutionary Applications منتشر شده، نشان داده که قورباغه‌های درختی شرقی (Hyla orientalis) با رنگدانه ملانین تیره‌کننده پوست بیشتر از قورباغه‌هایی با پوست روشن‌تر از حادثه هسته‌ای سال 1986 در اوکراین جان سالم به در می‌برند، که منجر به جمعیت زیاد آنها شده.
در 26 آوریل 1986، یک راکتور در نیروگاه هسته ای چرنوبیل در اوکراین منفجر شد و مواد رادیواکتیو را در شعاع 30 کیلومتری پرتاب کرد.
پرتوهای حادثه چرنوبیل تقریباً 100 برابر انرژی آزاد شده توسط بمب‌های هسته‌ای هیروشیما و ناکازاکی بود.
مقامات پس از فاجعه، ساکنان را از منطقه آلوده تخلیه کردند و یک منطقه قرنطینه به مساحت 2700 کیلومتر مربع ایجاد کردند. در دهه‌های پس از آن، منطقه متروکه به پناهگاه حیات وحش تبدیل شده است.
بوراکو و تیمش می‌خواستند بفهمند که چگونه ذوب هسته‌ای باعث تکامل در حیوانات ساکن آنجا شد.
بوراکو گفت: پس از مطالعه بیش از 200 قورباغه نر که زیستگاه آنها در 12 حوضچه مختلف در سراسر منطقه آلودگی رادیواکتیو بود، محققان دریافتند که به طور متوسط، 44 درصد تیره‌تر از همنوعات خود در خارج از چرنوبیل هستند
قابل قبول ترین توضیح در مورد اینکه چرت قورباغه ها در منطقه ممنوعه چرنوبیل در حال تغییر رنگ هستند این است که سطوح بالای ملانین در پوست قورباغه‌ها آنها را در برابر تشعشعات محافظت می کند.
پرتوهای می‌توانند استرس اکسیداتیو را القا کند و به ساختارهای ضروری برای زندگی مانند غشای سلول ها یا حتی DNA آسیب برسانند.
مانند سایر گونه‌ها، از جمله انواع خاصی از قارچ‌ها، داشتن پوست رنگدانه‌ای تیره‌تر به سلامت کلی دوزیستان آسیبی نمی‌رساند و در واقع به یونیزه کردن تشعشعات کمک می‌کند و از ورود مولکول‌های یونیزه به سلول‌ها و آسیب رساندن به آنها جلوگیری می‌کند.
در قورباغه ها، رنگدانه اصلی ملانین، اوملانین نامیده می‌شود.
