دانشمندان کشف کردند که کابوس‌ها را می‌توان با یک آکورد پیانو کاهش کرد!
با استفاده از تکنیک‌های غیرتهاجمی برای دستکاری احساسات‌مان، ممکن است بتوان کابوس‌ها را کاهش داد!
در مطالعه‌ای که به تازگی بر روی 36 بیمار مبتلا به اختلال کابوس انجام شده، نشان داد شده که ترکیبی از دو روش درمانی ساده، دفعات رویاهای بد آنها را کاهش میدهد.
دانشمندان از داوطلبان دعوت کردند تا کابوس‌های متداول خود را بازنویسی کنند و سپس صدایی همراه با تجربیات مثبت را هنگام خواب پخش کنند.
لامپروس پروگاموروس روانپزشک از بیمارستان های دانشگاه ژنو و دانشگاه ژنو در سوئیس می گوید: “بین انواع احساسات تجربه شده در رویاها و رفاه عاطفی ما رابطه وجود دارد.”
“بر اساس این مشاهدات، ما این ایده را داشتیم که می‌توانیم با دستکاری احساسات در رویاها به افراد کمک کنیم. در این مطالعه نشان دادیم که می توانیم تعداد رویاهای احساسی بسیار قوی و بسیار منفی را در بیماران مبتلا به کابوس کاهش دهیم.”
بسیاری از مردم از کابوس‌های شبانه رنج می‌برند. کابوس‌های شبانه همچنین با خواب بی‌کیفیت و به نوبه خود با بسیاری از مشکلات سلامتی دیگر مرتبط است.
خواب ضعیف همچنین می‌تواند اضطراب را افزایش دهد که به نوبه خود می‌تواند منجر به بی‌خوابی و کابوس شود. مطالعات اخیر نشان داده است که کابوس‌ها و اختلالات خواب در طول همه گیری جهانی SARS-CoV-2 افزایش یافته است.
با توجه به اینکه ما واقعاً نمی‌دانیم که چرا، یا حتی چگونه، مغز ما هنگام خواب رویا می‌سازد، درمان کابوس‌های مزمن یک چالش است.
یکی از روش‌های غیرتهاجمی، تمرین درمانی تصویرسازی است که در آن بیماران دردناک‌ترین و مکررترین کابوس‌های خود را بازنویسی می‌کنند تا پایان خوشی به آنها بدهند. سپس، آنها «تمرین» می‌کنند و داستان بازنویسی شده را برای خودشان تعریف می‌کنند و سعی می‌کنند کابوس را بازنویسی کنند.
این روش می تواند دفعات و شدت کابوس ها را کاهش دهد، اما درمان برای همه بیماران موثر نیست.
در سال 2010 دانشمندان دریافتند که پخش صداهایی که افراد آموزش دیده‌اند تا با محرک خاصی مرتبط باشد، در حال خواب، به تقویت حافظه آن محرک کمک می کند. این روش فعال سازی مجدد حافظه هدفمند (TMR) نامیده می‌شود و دانشمندان می‌خواستند دریابند که آیا می‌تواند اثربخشی درمان تمرین تصویری (IRT) را بهبود بخشد.
پس از اینکه شرکت کنندگان در مطالعه به مدت دو هفته یک دفترچه رویا و خواب را تکمیل کردند، به همه داوطلبان یک جلسه IRT داده شد. در این مرحله، نیمی از گروه تحت یک جلسه TMR قرار گرفتند و بین یک نسخه مثبت از کابوس‌های خود و یک صدا پیوند ایجاد کردند.
نیمی دیگر به عنوان یک گروه کنترل عمل کردند و یک نسخه کمتر وحشتناک از یک کابوس را بدون قرار گرفتن در معرض صداهای مثبت تصور کردند.
هر دو گروه یک هدفون خواب دریافت کردند که صدا پخش می کرد – یعنی دقیقا آکورد پیانو C69 در حالی که آنها خواب در خواب REM بودند، هر ۱۰ ثانیه این صوت را پخش می‌کرد.
گروه‌ها پس از دو هفته ثبت روزانه اضافی و سپس مجدداً پس از سه ماه بدون هیچ گونه درمانی مورد ارزیابی قرار گرفتند.
در شروع مطالعه، گروه کنترل به طور متوسط 2.58 کابوس در هفته و گروه TMR به طور متوسط 2.94 کابوس هفتگی داشتند. در پایان مطالعه، کابوس گروه کنترل به 1.02 کابوس هفتگی کاهش یافت، در حالی که گروه TMR به تنها 0.19 کاهش یافت. حتی امیدوارکننده‌تر، گروه TMR افزایش رویاهای شاد را گزارش کردند.
در پیگیری سه ماهه، کابوس‌های شبانه در هر دو گروه اندکی افزایش یافت و به ترتیب به 1.48 و 0.33 در هفته رسید. به گفته محققان، با این حال، با این کاهش چشمگیر در دفعات کابوس‌های شبانه، استفاده از TMR برای پشتیبانی از IRT منجر به درمان مؤثرتری می‌شود.
تحقیقات این تیم در Current Biology منتشر شده است.
