داروی امیدوارکننده دیگری برای سرطان پروستات با بهبود ایمنی درمانی
ایمونوتراپی یا ایمنی‌درمانی یک درمان امیدوارکننده سرطان است، اما انجام آن برای مقابله با تومورهای توپر یعنی توده‌های جامد سرطانی دشوار است. یک مطالعه جدید نه تنها دارویی را شناسایی کرده است که در برابر تومورهای جامد موثر است، بلکه ممکن است چرایی شکست ایمونوتراپی تا حالا را هم کشف کرده باشد.
سیستم ایمنی انسان سلاح قدرتمندی است، اما سرطان به خوبی از آن پنهان می‌شود و محیطی را در اطراف خود ایجاد می‌کند که سلول‌های ایمنی را بیرون نگه می‌دارد. ایمونوتراپی یک روش درمانی نوظهور است که به دانشمندان اجازه می‌دهد تا سیستم ایمنی بدن را در برابر سرطان تقویت کنند.
این شیوه درمانی در برابر مواردی مانند ملانوما و لوسمی موفقیت‌آمیز بوده است، اما در مقابل تومورهای توپر چندان موفق نبوده است.
دانشمندان دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس کار خود را با آزمایش ترکیب دارویی به نام (R)-9b آغاز کردند که در مطالعات قبلی نشان داده بود که در برابر سرطان امیدوارکننده است.
از آنجایی که این دارو برای مسدود کردن ژنی به نام ACK1 شناخته شده است، تیم تحقیقاتی موش‌ها را طوری مهندسی کردند که کاملاً فاقد این ژن باشند و بررسی کردند که چقدر به سرطان پاسخ می‌دهند.
نوپام ماهاجان، نویسنده ارشد این مطالعه گفت: «در اکثر این موش‌ها، زمانی که سلول‌های سرطانی را به طور معمول با سرطان مواجه کردیم، هیچ اثری از تومور وجود نداشت. در تعداد معدودی که تومور ایجاد کردند، تومورها در مقایسه، کوچک بودند.
پس این اولین سرنخ بود مبنی بر اینکه در صورت حذف این ژن، پاسخ ایمنی قوی در برابر سلول های سرطانی ایجاد می‌شود.
سپس، محققان سعی کردند این بار با دارو (R)-9bژن ACK1 را حذف کنند. نتایج مشابهی مشاهده شد. این تیم شاهد افزایش سطح سلول‌های T ضد سرطان و مولکول‌های سیگنال‌دهنده بودند که به آنها کمک می‌کرد تا به داخل تومورها نفوذ کنند تا آنها را به طور مؤثرتری از بین ببرند. سومین شیوه حمله، قطع منبع سوخت سرطان پروستات – تستوسترون – بود.
این تیم در ادامه آزمایش کردند که آیا این دارو در صورت همراه شدن با داروهای ایمونوتراپی که به عنوان مهارکننده های ایمونوتیک ایست بازرسی شناخته می‌شوند، عمل می کند یا خیر. این داروها به زبان ساده، ترمزهای طبیعی سیستم ایمنی را آزاد می‌کنند.
محققان دریافتند که هیچ بهبودی وجود ندارد.
ماهاجان گفت: «در کمال تعجب متوجه شدیم که مهارکننده ایست بازرسی ایمنی، ACK1 را فعال می‌کند، همان مسیری که ما با این ترکیب دارویی بسته می‌کنیم و پاسخ ایمنی سرکوب می‌شود.
مشابه سرطان پروستات، فعال‌سازی مسیر ACK1 می‌تواند توسط سایر سرطان‌هایی که به مهارکننده‌های ایست بازرسی پاسخ نمی‌دهند نیز استفاده شود. با این حال، این سرطان ها می توانند به (R)-9b پاسخ دهند، بنابراین این دارو باید در سایر تومورهای توپر هم آزمایش شود.
این تحقیق در مجله Nature Communications منتشر شده.
