تاریخچه کشف اثرات منفی آزبست و آزبستوز
در سال 1899، H. Montague Murray به اثرات منفی آزبست بر سلامتی اشاره کرد. اولین مرگ مستند مربوط به آزبست در سال 1906 بود.
در اوایل دهه 1900، محققان متوجه تعداد زیادی مرگ و میر زودهنگام و مشکلات ریوی در شهرهای معدن آزبست شدند. اولین مطالعه ای از این دست توسط موری در بیمارستان چارینگ کراس لندن در سال 1900 انجام شد که در آن یک تحقیق پس از مرگ آثار آزبست را در ریه های مرد جوانی که پس از 14 سال کار در یک پارچه آزبستی در اثر فیبروز ریوی مرده بود کشف کرد. کارخانه. آدلاید اندرسون، بازرس کارخانه ها در بریتانیا، آزبست را در فهرستی از مواد مضر صنعتی در سال 1902 گنجاند. تحقیقات مشابهی در فرانسه در سال 1906 و ایتالیا در سال 1908 انجام شد.
اولین تشخیص آزبستوز در بریتانیا در سال 1924 انجام شد. نلی کرشاو از سال 1917 در شرکت ترنر برادرز آزبست در روچدیل، منچستر بزرگ، انگلستان، استخدام شد و الیاف آزبست خام را به نخ می‌ریخت. مرگ او در سال 1924 منجر به بازجویی رسمی شد. پاتولوژیست ویلیام ادموند کوک شهادت داد که معاینه ریه‌های او نشان‌دهنده زخم‌های قدیمی است که نشان‌دهنده عفونت سل قبلی و بهبود یافته و فیبروز گسترده است، که در آن «ذرات ماده معدنی … با اشکال مختلف قابل مشاهده است، اما اکثریت بزرگ‌تر دارای زوایای تیز هستند. ” کوک پس از مقایسه این ذرات با نمونه‌های گرد و غبار آزبست ارائه شده توسط S.A. Henry، بازرس پزشکی کارخانه‌ها، به این نتیجه رسید که این ذرات از آزبست منشأ گرفته‌اند و بدون شک، علت اصلی فیبروز ریه‌ها و در نتیجه مرگ هستند. ”
در نتیجه مقاله کوک، پارلمان تحقیقاتی را در مورد اثرات گرد و غبار آزبست توسط E. R. A. Merewether، بازرس پزشکی کارخانه ها، و C. W. Price، بازرس کارخانه و پیشگام نظارت و کنترل گرد و غبار، سفارش داد. گزارش بعدی آنها، وقوع فیبروز ریوی و سایر عارضه های ریوی در کارگران آزبست، در 24 مارس 1930 به پارلمان ارائه شد. به این نتیجه رسیدند که توسعه آزبستوز به طور انکارناپذیری با استنشاق طولانی مدت غبار آزبست مرتبط است و شامل اولین مطالعه بهداشتی در مورد آزبست می شود. کارگران آزبست نشان دادند که 66 درصد از افرادی که به مدت 20 سال یا بیشتر شاغل بوده اند از آزبستوز رنج می برند. این گزارش منجر به انتشار اولین مقررات صنعت آزبست در سال 1931 شد که در 1 مارس 1932 لازم الاجرا شد. این قوانین تهویه را تنظیم می کرد و آزبستوز را به یک بیماری قابل توجیه مرتبط با کار تبدیل می کرد. اصطلاح مزوتلیوما برای اولین بار در ادبیات پزشکی در سال 1931 استفاده شد. ارتباط آن با آزبست اولین بار در دهه 1940 مورد توجه قرار گرفت. قانون مشابهی حدود ده سال بعد در ایالات متحده اجرا شد.
تقریباً 100000 نفر در ایالات متحده بر اثر قرار گرفتن در معرض آزبست مربوط به کشتی سازی جان خود را از دست داده اند یا به بیماری لاعلاج مبتلا شده اند. در منطقه جاده هامپتون، یک مرکز کشتی سازی، بروز مزوتلیوما هفت برابر نرخ ملی است. هزاران تن آزبست در کشتی‌های جنگ جهانی دوم برای عایق‌سازی لوله‌ها، دیگ‌ها، موتورهای بخار و توربین‌های بخار استفاده شد. در طول جنگ تقریباً 4.3 میلیون کارگر کشتی سازی در ایالات متحده وجود داشت. به ازای هر 1000 کارگر، حدود 14 نفر به دلیل مزوتلیوما و تعداد نامعلومی بر اثر آزبستوز جان خود را از دست دادند.
دولت ایالات متحده و صنعت آزبست مورد انتقاد قرار گرفته اند که به اندازه کافی سریع عمل نمی کنند تا مردم را از خطرات آگاه کنند و در معرض عموم قرار نگیرند. در اواخر دهه 1970، اسناد دادگاه ثابت کرد که مقامات صنعت آزبست از دهه 1930 از خطرات آزبست اطلاع داشتند و آنها را از مردم پنهان کرده بودند.
در استرالیا، آزبست به طور گسترده ای در ساخت و ساز و سایر صنایع بین سال های 1946 و 1980 مورد استفاده قرار گرفت. از دهه 1970، نگرانی های فزاینده ای در مورد خطرات آزبست وجود داشت و استفاده از آن به تدریج کنار گذاشته شد و در سال 1983 استخراج معادن متوقف شد. استفاده از آزبست در سال 1989 حذف شد و در دسامبر 2003 به طور کامل ممنوع شد. خطرات آزبست اکنون در استرالیا به خوبی شناخته شده است و برای کسانی که از آزبستوز یا مزوتلیوما رنج می برند کمک و حمایت وجود دارد.
