شکستگی استخوان حتی در دوران کودکی هم میتواند هشداردهنده پوکی یا استئوپورز در بزرگسالی باشد!
شکستگی استخوان در دوران کودکی ممکن است چیزی معمول در نظر گرفته شود. اما همین شکستگیها که غالبا آنها را به خاطر جنب و جوش کودکان در نظر میگیریم، میتوانند یک علامت هشدار دهنده از خطر شکستگی و پوکی استخوان در آینده باشد.
سابقه شکستگیهای قبلی یکی از قویترین پیشبینیکنندههای شکستگیهای آینده است، اما دستورالعملهای فعلی برای تعیین خطر پوکی استخوان، شکستگیهای دوران کودکی را نادیده میگیرند و فقط در صورت بروز شکستگی بزرگسالی آن را جدی میگیرند.
محققان تاریخچه شکستگیها را در گروهی از افراد میانسال بررسی کردند و در یک پروژه طولی جامع به مدت پنج دهه ادامه دادند.
محققان دریافتند افرادی که در دوران کودکی خود بیش از یک بار دچار شکستگی استخوان میشوند، در بزرگسالی بیش از دو برابر احتمال شکستن استخوان داشتند. در زنان، این مسئله منجر به کاهش تراکم استخوان در لگن در سن 45 سالگی به بعد میشود.
تقریباً از هر دو کودک یک کودک در دوران کودکی دچار شکستگی استخوان میشود و تقریباً یک چهارم پسران و 15 درصد دختران دچار شکستگی های متعدد میشوند. اما ما در حال حاضر به طور کامل نمیدانستیم که چرا برخی از کودکان به طور مکرر دچار شکستگی استخوان میشوند یا اینکه آیا این وضعیت سلامت استخوان بزرگسالان را پیش بینی میکند یا خیر.
دلایل مختلفی برای شکستگی استخوان در کودکان وجود دارد.
تحقیقات قبلی نشان داده است که بچههایی که دچار شکستگی میشوند در خانوادههای فقیرتری زندگی میکنند،بیشتر ورزش میکنند، اضافه وزن دارند یا شاخص توده بدنی بالایی دارند ، کمبود ویتامین D یا دریافت کلسیم کم دارند و ممکن است مورد آزار فیزیکی قرار گرفته باشند.
اما کودکانی که مکرراً شکستگی پیدا میکنند ممکن است اسکلتهای شکنندهای داشته باشند.
اما یک سوال مهم این است که آیا کودکانی که دچار شکستگی میشوند،در طول رشد سریع، به طور موقت استحکام استخوانهایشانم\ کاهش یافته یا اینکه این ضعفهای استخوانی تا بزرگسالی ادامه مییابد؟
در تحقیق جدید موسوم به مطالعه Dunedin ، که رشد هزار نوزاد متولد شده بین آوریل 1972 و مارس 1973 دنبال شد.
از آن زمان، اعضای مطالعه به طور مکرر هر چند سال یکبار، از نظر انجام رفتارهای پرخطر، مشارکت در ورزش، آزار جسمی، محرومیت غیره مورد ارزیابی قرار گرفتند.
آنها همچنین از زمان کودکی بارها مورد مصاحبه حضوری قرار گرفته اند و در مورد جراحات، از جمله شکستگی سوال از آنها پرسش شد.
در نهایت مشخص شد که هم پسران و هم دخترانی که در دوران کودکی بیش از یک شکستگی متحمل شدند، بیش از دو برابر بزرگسالان در معرض خطر شکستگی قرار داشتند. همچنین، کسانی که در دوران کودکی بدون شکستگی بودند، در بزرگسالی نیز در این حالت باقی میمانند.
در میان زنان، شکستگیهای دوران کودکی با تراکم استخوان کمتر در مفصل ران در اواخر زندگی همراه بود، اما در مردان چنین نکتهای پیدا نشد.
اگرچه مکانیسمهای دقیق این افزایش خطر شکستگی در بزرگسالی را نمیدانیم، نتایج میتواند برای افزایش آگاهی افراد در معرض خطر استفاده شود.
والدین کودکانی که به طور مکرر در دوران کودکی دچار شکستگی می شوند باید در مورد پیشگیری از شکنندگی مداوم اسکلتی با افزایش سن مطلع شوند.
تغییرات رفتاری مانند افزایش فعالیت تحمل وزن، دریافت بهینه کلسیم و ویتامین D و افزایش مصرف پروتئین و لبنیات، همگی مداخلات مفیدی هستند که میتوان آنها را زود شروع کرد و در طول عمر حفظ کرد.
منبع: The Conversation
این نوشتهها را هم بخوانید
