مردی با استفاده از عکس‌های تولید شده توسط هوش مصنوعی یک ماه کامل از زندگی خود را جعل کرد!
نویسنده و کارگردان معروف کایل ورباخ متوجه شد که با استفاده از تولید کننده تصویر هوش مصنوعی Stable Diffusion (AI)، می‌تواند عکس‌های واقع‌گرایانه‌ای ایجاد کند که وجود خارجی ندارند. جالب است که او با این کار یک ماه کامل از زندگی خود را جعل کرد.
وورباخ در یک ویدیوی اینستاگرام که به طرز ماهرانه‌ای ویرایش شده، می‌گوید که او ابتدا در اکتبر گذشته زمانی که به یک عکس پروفایل جدید نیاز داشت، تصمیم گرفت از این برنامه‌ها استفاده کند، او در تلاش بود تا نتیجه خوبی بگیرد.
پس از اینکه آزمایش کرد و متوجه شد که می‌تواند تصاویر باورپذیری از سگش را با یک نسخه دقیق و محلی از Stable Diffusion ایجاد کند، تصمیم گرفت آن را با چهره خودش امتحان کند.
معمولاً باور کردن چهره‌های ایجاد شده توسط هوش مصنوعی دشوار است، زیرا اثر “دره غیرعادی” uncanny valley بسیار قوی است. (این اصطلاح در اشاره به پدیده‌ای استفاده می‌شود که به موجب آن یک شکل کامپیوتری یا ربات انسان‌نما که شباهت تقریباً یکسانی به یک انسان دارد، احساس ناراحتی یا انزجار را در فردی که آن را مشاهده می کند برمی‌انگیزد.)
اما او مدتی با برنامه تمرین کرد و متوجه شد که اگر به برنامه بگوید عکس‌هایی با چهره سلبریتی شبیه خودش بسازد، نتیجه خیلی بهتر می‌شود. او شبیه رایان گاسلینگ بود و بنابراین عکس‌های خوبی از خودش توانست بسازد!
به این ترتیب وورباخ بدون نیاز به ترک اتاق خوابش، می‌توانست عکس‌های جالبی از خودش ایجاد کند و مثلا خودش را در سفر به شهر نیویورک جا بزند.
«من لباس هالووین پوشیدم. از هوش مصنوعی برای ایجاد یک سفر جعلی به نیویورک استفاده کردم، جایی که با دوستم که او نیز از برنامه هوش مصنوعی استفاده می‌کرد، ملاقات کردم. همه عکس‌های من را باور کردند.»
اما خب، هرچه بیشتر از این برنامه استفاده می‌کرد، خودش از نتایج دلزده می‌شد و می‌دید که واقعیت چیز دیگری است.
«اگرچه با موفقیت همه کسانی را که می‌شناختم فریب داده بودم، اما لایک‌های عکس‌هایم کمتر و کمتر می‌شد. عکس‌ها خسته‌کننده شده بودند.»
«سپس با خودم گفتم اگر من در حال تولید این عکس‌های جعلی هستم، چرا یک زندگی کاملاً جدید ایجاد نکنم. زندگی ای که در آن به لس آنجلس برگشته‌ام، زندگی ای که در آن در یک آپارتمان بسیار زیبا زندگی می‌کنک، و سگم نیز همینطور. زندگی‌ای که می‌توانستم یک ماشین واقعا خوب بخرم. زندگی‌ای که در آن حرفه من در نهایت اوج بود. زندگی ی که در آن حتی ممکن است با یک سلبریتی به صورت تصادفی برخورد کنم. یک زندگی بهتر.»
وورباخ ثابت کرد که می‌تواند یک موجودیت کاملا جعلی را به صورت آنلاین ایجاد کند که بسیار باورپذیر باشد.
«زمانی که من این پروژه را شروع کردم، برای سرگرمی بود، اما اینکه هزاران تصویر را در تمام روز و تمام شب غربال کنید، سنگین است و دشوار است که مدام به ایده ماشینی از چهره‌تان خیره شوید.»
«هر بار که یکی از آن عکس‌ها را لایک می‌کردم، احساس می‌کردم آن اندورفین‌ها مغزم (هورمونی ایجادکننده شادی) آزاد می‌شوند. در نهایت، من نمی‌دانستم کجا متوقف خواهم شد.»
آزمایش موفق ورباخ چند چیز را ثابت می کند. اول، می‌توان هوش مصنوعی را طوری تربیت کرد که آنقدر خوب باشد که بتواند زندگی واقعی را شبیه‌سازی کند.
دوم، اگر بخواهید زندگی فیک و جعلی خود را باورپذیر کنید، باید خیلی روی آن وقت بگذارید.
تصاویر تولید شده توسط هوش مصنوعی هنوز در حال تکامل هستند و سوالات زیادی در مورد آن وجود دارد که هم از نظر قانونی و هم از نظر اخلاقی بی‌پاسخ مانده است. با توجه به اینکه همین چند ماه پیش این برنامه‌ها فقط می‌توانستند چهره‌های مبهم کابوس‌وار جالبی از مردم خلق کنند و اکنون می‌توانند به طور کامل از زندگی یک فرد واقعی تقلید کنند، حدس زدن مسیر دشوار است.
اما تصور کنید که در آینده نزدیک میلیون‌ها نفر سفرهای جعلی و غذا خوردن در رستوران‌های گران و اقامت در خانه‌های خوب یا همنشینی با یک شریک زندگی بسیار زیبا را بتوانند راحت جعل کنند و در دنیای تخیلی خود غوطه‌ور شوند.
در این صورت فاصله حفیفت و مجاز کم می‌شود. آیا مولد‌های تصویر هوش مصنوعی، به زودی یک نوع مخدر خواهند شد.
شاید هم حالا که بسیاری نمی‌توانیم زندگی دلخواه داشته باشیم، نباید زیاد سخت بگیریم!
توصیه می‌کنم، در همین مورد این داستان علمی تخیلی را بخوانید:
داستان علمی – تخیلی: دنیای دلخواه، اثر رابرت شکلی
