بالاخره دانشمندان فهمیدند که چرا برخی از افراد پس از ابتلا به کرونا، حس بویایی خود را باز نمییابند
ابتلا به COVID-19 میتواند بر حس بویایی شما تأثیر بگذارد، اما در برخی موارد، بویایی کاملا نمیگردد. اکنون تحقیقات جدید دلیل آن را توضیح میدهد.
بر اساس تحقیق جدید، عفونت SARS-CoV-2 باعث حمله مداوم سیستم ایمنی به سلولهای عصبی در بینی میشود و این امر سبب میشود که تعداد آن سلولهای عصبی کاهش مییابد و باعث میشود افراد قادر به استشمام و بوییدن مانند معمول نباشند.
پاسخ به این سؤال مدتها کارشناسان را گیج کرده بود، این تحقیق همچنین میتواند به درک ما از COVID-19 طولانی مدت و اینکه چرا برخی از افراد نمیتوانند به طور کامل از COVID-19 بهبود یابند کمک کند.
بردلی گلدشتاین، نوروبیولوژیست از دانشگاه دوک در کارولینای شمالی، میگوید: خوشبختانه بسیاری از افرادی که در مرحله حاد عفونت ویروسی دچار تغییر حس بویایی شدهاند، ظرف یک تا دو هفته آینده بویایی را بهبود میبخشند، اما برخی افراد این شانش را ندارند.
“ما باید بهتر درک کنیم که چرا این زیرمجموعه از افراد پس از آلوده شدن به SARS-CoV-2 ماهها تا سالها از دچار از دست دادن دائمی بویایی میشوند.”
این تیم تحقیقاتی، نمونههای بافت بینی – اپیتلیوم بویایی – را که از 24 نفر گرفته شده بود، مورد مطالعه قرار دادند (از جمله 9 نفر که پس از ابتلا به کووید-19 دچار کاهش بویایی طولانیمدت شده بودند)، این بافت حاوی نورونهای مسئول تشخیص بوها است.
پس از تجزیه و تحلیل دقیق، محققان حضور گسترده سلولهای T را مشاهده کردند، نوعی از گلبولهای سفید خون که به بدن در مبارزه با عفونت کمک میکند. این سلولهای T باعث ایجاد پاسخ التهابی در بینی میشدند.
با این حال، مانند بسیاری از پاسخهای زیستی دیگر، در این مورد سلولهای T ظاهراً بیش از آنکه مفید باشند آسیبرسان هستند و به بافت اپیتلیوم بویایی آسیب میرسانند. فرآیند التهاب حتی در بافتهایی که SARS-CoV-2 در آنها شناسایی نشده بود، هنوز مشهود بود.
گلدشتاین میگوید: «یافتهها قابل توجه هستند. این تقریباً شبیه نوعی فرآیند خودایمنی در بینی است.ـ
در حالی که تعداد نورونهای حس بویایی در شرکتکنندگانی که حس بویایی خود را از دست داده بودند کمتر بود، محققان گزارش دادند که برخی از نورونها حتی پس از بمباران سلولهای T قادر به ترمیم خود هستند که نشانهای دلگرمکننده است.
محققان پیشنهاد میکنند که مکانیسمهای زیستی التهابی مشابهی میتواند پشت سایر علائم کووید طولانی، از جمله خستگی مفرط، تنگی نفس، و گیجی یا «مه مغزی» باشد که تمرکز را دشوار میکند.
در مرحله بعد، محققان میخواهد با جزئیات بیشتری بررسی کند که کدام نواحی بافت خاصی آسیب میبینند و چه نوع سلولی درگیر است. این به نوبه خود راه را برای ایجاد درمانهای احتمالی برای کسانی که درازمدت از دست دادن بویاییشان را از دست دادهاند، باز میکند.
گلدشتاین میگوید: «ما امیدواریم که تعدیل واکنش غیرطبیعی ایمنی یا فرآیندهای ترمیم در بینی این بیماران بتواند حداقل تا حدی به بازیابی حس بویایی کمک کند.
این تحقیق در Science Translational Medicine منتشر شده.
این نوشتهها را هم بخوانید
