بالاخره محققان متوجه شدند چرا برخی افراد مبتلا به کرونا (کووید) می‌شوند و برخی دیگر نه
در طول همه‌گیری، یکی از سوالات اصلی این بود که چرا برخی افراد از ابتلا به کووید در امان بودند، در حالی که دیگران چندین بار به این ویروس مبتلا شدند.
با همکاری بین «کالج دانشگاهی لندن»، «موسسه ولکام سنگر Sanger » و «کالج امپریال لندن» در بریتانیا، پژوهشگران سعی کردند به این سوال پاسخ دهند. این کار با استفاده از اولین «آزمایش چالش کنترل‌شده» برای کووید انجام شد، که در آن داوطلبان عمداً در معرض ویروس SARS-CoV-2، که عامل کووید است، قرار گرفتند تا به طور دقیق مورد بررسی قرار گیرند.
روش تحقیق
داوطلبان سالم و واکسینه‌نشده که سابقه قبلی ابتلا به کووید نداشتند، از طریق اسپری بینی در معرض دوز بسیار کمی از ویروس اصلی SARS-CoV-2 قرار گرفتند. این داوطلبان در یک واحد قرنطینه به دقت مورد نظارت قرار گرفتند و به طور منظم از آن‌ها نمونه‌برداری شد تا واکنش آن‌ها به ویروس در یک محیط کنترل‌شده و ایمن بررسی شود.
نتایج آزمایش
در پژوهش اخیر که در مجله Nature منتشر شده ، نمونه‌هایی از بافت بین بینی و گلو و همچنین نمونه‌های خونی از ۱۶ داوطلب جمع‌آوری شد. این نمونه‌ها قبل از قرار گرفتن در معرض ویروس و پس از آن در فواصل منظم گرفته شد تا یک اندازه‌گیری پایه فراهم شود.
سپس نمونه‌ها با استفاده از فناوری توالی‌یابی تک‌سلولی پردازش و تحلیل شدند، که به پژوهشگران اجازه داد تا ماده ژنتیکی سلول‌های فردی را استخراج و توالی‌یابی کنند. با استفاده از این فناوری پیشرفته، توانستند تکامل بیماری را از پیش‌از‌عفونت تا بهبودی دنبال کنند.
گروه‌های مختلف عفونت
پژوهشگران دریافتند که با وجود قرار گرفتن داوطلبان در معرض دوز مشابهی از ویروس به یک شکل، همه آن‌ها تست مثبت کووید نداشتند. داوطلبان به سه گروه عفونتی متمایز تقسیم شدند. شش نفر از داوطلبان دچار علائم خفیف کووید شدند و برای چند روز با علائم سرماخوردگی مثبت بودند. این گروه به «گروه عفونت پایدار» نامیده شد.
از ده داوطلبی که دچار عفونت پایدار نشدند، سه نفر دچار عفونت «متوسط» با تست‌های مثبت ویروسی متناوب و علائم محدود شدند. این گروه به «گروه عفونت گذرا» نامیده شد. هفت داوطلب باقی‌مانده در تست منفی بودند و هیچ علائمی نداشتند. این گروه به «گروه عفونت سقط‌شده یا رد شده» نامیده شد. این اولین تأیید از عفونت‌های سقط‌شده است که قبلاً اثبات نشده بودند.
پاسخ ایمنی
هنگامی که زمان‌بندی پاسخ سلولی بین سه گروه عفونتی مقایسه شد، الگوهای متمایزی مشاهده گردید. به عنوان مثال، در داوطلبانی که به طور گذرا آلوده شده بودند، یک تجمع سریع و فوری از سلول‌های ایمنی در بینی یک روز پس از عفونت مشاهده شد.
این در تضاد با گروه عفونت پایدار بود که پاسخ با تأخیری بیشتر، پنج روز پس از عفونت شروع شد، و احتمالاً به ویروس اجازه داد تا در این داوطلبان مستقر شود.
ژن محافظت‌کننده
پژوهشگران یک ژن خاص به نام HLA-DQA2 را شناسایی کردند که در داوطلبانی که دچار عفونت پایدار نشدند، با سطح بالاتری بیان شده بود و می‌تواند به عنوان نشانگر محافظت استفاده شود. بنابراین، ممکن است بتوان از این اطلاعات برای شناسایی کسانی که احتمالاً از کووید شدید محافظت می‌شوند، استفاده کرد.
اهمیت نتایج تحقیق
این یافته‌ها به پژوهشگران کمک می‌کند تا تصویر دقیقی از واکنش بدن به یک ویروس جدید به‌دست آورند، به ویژه در روزهای اولیه عفونت که بسیار حیاتی است. این اطلاعات می‌تواند برای مقایسه داده‌ها با سایر داده‌های در حال تولید استفاده شود، به‌ویژه جایی که داوطلبان به ویروس‌های دیگر و سویه‌های جدیدتر کووید آلوده می‌شوند.
تأثیر بر درمان‌های آینده
این تحقیق تأثیرات قابل توجهی برای درمان‌ها و توسعه واکسن‌های آینده دارد. با مقایسه داده‌های داوطلبانی که هرگز در معرض ویروس نبوده‌اند با کسانی که ایمنی دارند، ممکن است بتوان راه‌های جدیدی برای القای محافظت شناسایی کرد و در عین حال به توسعه واکسن‌های مؤثرتر برای همهگیری‌های جهانی پاندمی‌های آینده کمک کرد. اساساً، این پژوهش یک گام به سوی آمادگی بهتر برای پاندمی بعدی است.
