دانشمندان آناتومی به تازگی لایه جدیدی در مغز را کشف کردهاند
مغز انسان یک عضو پیچیده است که پر از اسرار است. به لطف پیشرفت در فناوری تصویربرداری، اشکال و عملکردهای پنهان آناتومی عصبی همچنان در آن پیدا میشوند، از انواع جدید سلولهای عصبی گرفته تا ساختارهای کاملاً جدید بافت.
به تازگی محققان دانشگاه کپنهاگ و دانشگاه روچستر لایهای بافتی را شناسایی کردهاند که به محافظت از ماده خاکستری و سفید ما کمک میکند، لایهای که قبلاً تشخیص داده نشده بود.
به نظر میرسد که این غشاء با ضخامت چند سلول، نقشی را در تبادل مواد کوچک و محلول بین بخشهای مغز ایفا میکند. همچنین به نظر میرسد که پایه اصلی سلولهای ایمنی خاص مغز باشد و به سیستم دفع مواد زائد (گلیمفاتیک) مغز کمک میکند.
کیلد مولگارد که یک زیستشناس مولکولی دانشگاه کپنهاگ است و همکاران او، کشف خود را غشای لنفاوی زیر عنکبوتیه (SLYM) نامیدهاند. آنها با استفاده از میکروسکوپ دو فوتونی و تشریح، حضور SLYM را در مغز یک انسان تأیید کردهاند.
SLYM بین دو غشای دیگر قرار دارد که از مغز محافظت میکند. فضای مایع مغز ما را به دو قسمت تقسیم میکند و تعداد کل غشاهای شناخته شدهای که مغز ما را در بر گرفتهاند به چهار میرسد. به نظر میرسد که SLYM به عنوان یک مانع برای مولکولهای مایع مغز ما که بزرگتر از حدود 3 کیلودالتون هستند عمل میکند.
برخلاف بقیه بدن ما، سیستم عصبی مرکزی ما رگهای لنفاوی (ایمنی) ندارد و پاسخهای ایمنی در آن به شدت کنترل میشوند و از این نظر مانند چشمها و بیضهها است.
بنابراین تیم تحقیقاتی حدس میزند که مایع مغزی نخاعی ممکن است برخی از نقش سیستم ایمنی در مغز را بر عهده بگیرد. حضور SLYM میتواند توضیح دهد که چگونه این کار صورت میگیرد.
دانشمندان انواع مختلفی از سلولهای ایمنی – از جمله سلولهای میلوئیدی و ماکروفاژها – را در SLYM یافتند که بر روی مغز نظارت دارند. در موشها، این سلولها در پاسخ به ادم و پیری طبیعی تغییر میکنند، که نشان میدهد این محل ممکن است نقش مهمی در آسیبشناسی بیماری داشته باشد.
SLYM نشانگرهای مولکولی را با غشای مزوتلیال میپوشاند و سلولهای ایمنی را ذخیره میکند. بنابراین محققان پیشنهاد میکنند که SLYM مزوتلیوم مغز است که رگهای خونی را در حفره بین مغز و جمجمه پوشانده است.
SLYM ممکن است مانند سایر غشاهای مزوتلیال، اصطکاک بین مغز و جمجمه را در طی حرکاتی تپشهای فیزیولوژیکی ناشی از سیستم قلبی عروقی، تنفس، و تغییرات موقعیتی سر کاهش دهد.
پارگی در SLYM ممکن است برخی از علائم دراز مدت آسیب مغزی تروماتیک را توضیح دهد. اختلال در این سد به سلولهای ایمنیاجازه میدهد تا مستقیماً به مغز دسترسی پیدا کنند و باعث التهاب مزمن شود.
جریان ضایعات به خارج از مغز نیز میتواند برای مدت طولانی پس از آسیب مغزی سرکوب شود و الگوهای جریان تغییر یافته مایع مغزی نخاعی به دلیل پارگی غشاء ممکن است این مطلب را توضیح دهد.
محققان این سؤال را مطرح کردهاند که آیا این بافت ممکن است در ایمنی عمومیتر سیستم عصبی مرکزی نیز نقش داشته باشد و بنابراین در بیماریهای مرتبط مانند مالتیپل اسکلروزیس (MS) نقش داشته باشد.
این تحقیق در Science منتشر شده.
این نوشتهها را هم بخوانید
