چگونه وابستگی کودک به پدر را کم کنیم

رپورتاژ

علت اینکه کودک به پدر خود وابسته است چیست؟ چرا برخی کودکان وابستگی شدیدی به پدر خود داشته و جدایی از ایشان برایشان سخت و دشوار است؟

در ادامه قصد داریم به علل وابستگی کودک به پدر اشاره کرده و به این موضوع بپردازیم که چگونه می توانیم این وابستگی را کاهش دهیم؟

بنابراین جهت آشنایی با راه های درمانی اینکه چگونه وابستگی کودک به پدر را کم کنیم همراه ما باشید.

علل وابستگی کودک به پدر چیست؟

وابستگی کودک به پدر می تواند دلایل متعددی داشته باشد لذا با توجه به نظرات تخصصی دکتر امین الرعایا (مشاور کودک و نوجوان) کودکانی که وابستگی زیادی به پدر خود دارند ممکن است صرفا به دلایلی محیطی و تجربی که کودک در سنین پایین تر تجربه نموده است و همچنین وابستگی ژنتیکی به پدر خود وابسته شده باشد..

فرضا دلایلی اعم از:

• احساس ترس
• استقلال کم کودک
• اضطراب درمان نشده
• حضور مداوم پدر کنار فرزند
• اضطراب جدایی
• وابستگی ارثی و ژنتیکی

1.ترس کودک

گاهی اوقات کودکان به سبب ترس و وحشتی که از محیط بیرون و افراد دیگر جز خانواده شان دارند به پدر خود وابستگی پیدا کرده و از کنارش نمی روند زیرا فکر می کنند پدرشان به سبب قدرتی که دارد می تواند تمام ترس ها و خطرات را دور کند.

از جمله دلایلی که سبب ترس کودک و وابستگی اش به پدر می شود این است که کودک ارتباط قوی ای با مادر نداشته و اوقات خوش کمتری را با وی تجربه نموده است و به سبب مهر بیشتری که از جانب پدر دریافت می کند به او بیش از مادر وابسته شده است.

2.استقلال کم در کودک

برخی والدین به سبب حضور فراوان و مداوم در کنار فرزند خویش سبب می گردند کودکشان لوس بار آمده و در هر موقعیتی به حضور ایشان خصوصا پدر که قدرت زور بیشتری دارد اکتفا نماید.

زمانی که کودک نمی تواند به تنهایی از پس برخی کارها متناسب با سن خویش بربیاید از پدر خویش کمک می گیرد..

در صورتی که پدر به کودک خویش بیاموزد که مسئولیت کارهای خویش را بر عهده بگیرد وابستگی وی به پدر کاهش می یابد ولی اگر پدر همچنان این وابستگی را در وی با پاسخ مثبت در برابر وظایف و کارهای کودک تقویت کند، کودک بیش از پیش به پدر خود وابسته بوده و نمی تواند به تنهایی در جامعه و حتی زندگی شخصی و فردی خود به خوبی عمل کند.

بنابراین این نیز می تواند یکی از دلایلی باشد که سبب گردد جویای این باشیم که چگونه وابستگی کودک به پدر را کم کنیم..لذا والدین باید کودک را با کمک های تخصصی روانشناس تقویت و تشویق کنند تا به تنهایی به برخی از فعالیت های شخصی خود بپردازد تا این نیز سبب گردد وابستگی کودک کاهش یافته و به مرور بیش از پیش در انجام کارهای خود مستقل باشد.

3.اضطراب مداوم کودک

کودکی که وابستگی شدیدی به پدر خود دارد دچار اضطراب زیادی است بنابراین اگر این اضطراب در کودک به جای حل و درمان، به هر دلیل از جانب والدین خصوصا پدر تقویت گردد کودک یاد می گیرد در هر موقعیت استرس زا و اضطراب آور باید به پدر تکیه کرده و خودش نمی تواند به تنهایی کاری کند و اضطراب خود را در برابر عامل استرس کاهش دهد.

این نیز سبب می گردد وابستگی کودک به مرور بیشتر گردد.

4.حضور مداوم پدر

گاهی اوقات این والدین هستند که سبب می گردند کودک به یکی از اعضای خانواده وابسته باشد فرضا پدر در هر زمان و مکان نزد کودک حضور داشته و به صورت افراطی و حتی ناخواسته باعث می گردد کودک نیازمند حضور وی باشد.

زمانی که کودک نتواند در موقعیت های متعدد به تنهایی حضور داشته باشد به مرور وابستگی بیشتری به پدر خویش پیدا خواهد کرد.

پدرها نیز به سبب علاقه شدیدی که به فرزندان خود دارند ممکن است علاقه داشته باشند به طور مداوم همراه فرزند خویش بوده و حضور پررنگی داشته باشد.

ولیکن اگر این حضور بدون برنامه ریزی قبلی باشد و جوانب آن از سوی پدر که می تواند وابستگی کودک به وی باشد در نظر گرفته نشود، کودک به مرور وابستگی زیادی به پدر پیدا کرده و همانطور که پیشتر اشاره نمودیم استقلال خود را از دست می دهد.

5.اضطراب جدایی

برخی کودکان مدام نگران این هستند که ممکن است با جدایی از والدین شان اتفاق ناگواری برای خود یا والدین افتد و سبب گردد دیگر نتوانند یکدیگر را ببینند و..به طور کل از جدایی از والدین می ترسند..این نیز ممکن است با علائمی مثل گریه و زاری شدید کودک به هنگام جدایی از پدر، بی قراری ها و..در وی مشاهده گردد که نیاز به درمان تخصصی توسط روانشناس کودک دارد.

6.وابستگی ارثی و ژنتیکی

گاهی علاوه بر عوامل محیطی که کودک آن ها را تجربه کرده و دچار وابستگی گشته است عوامل ژنتیکی هم بر وابستگی کودک به پدر موثر می باشد.

گاهی ممکن است این احتمال وجود داشته باشد کودک به صورت ژنتیکی دارای برخی مشکلات و اختلالات روانی باشد که سبب گشته است کودک به تنهایی نمی تواند به برخی از فعالیت های خویش بپردازد و نیاز دارد که یکی از اعضای خانواده فرضا پدر نیز در کنار وی باشد.

در صورتی که کودک به سبب اختلال روانی خاصی به والدین خویش وابسته است نیاز می باشد که والدین از تخصص دکتر روانشناس مجرب کمک گرفته و با تمارین مشخصی به کودک آموزش دهند که با کاهش علائم اختلال و پیامدهای آن به مرور این وابستگی را کمتر کند.

اگر والدین به سبب این اختلال تمام راه های رشد کودک را گرفته و سبب گردند کودک استقلال خود را از دست دهد به مرور علاوه بر کاهش وابستگی ممکن است کودک به دلیل اختلال موجود و عدم استقلال نیز دچار افسردگی و بی میلی به فعالیت های متعدد گردد..

بنابراین با توجه به این عوامل نیز ممکن است وابستگی کودک به پدر به مرور افزایش یابد بنابراین لازم است کودک از جلسات مشاوره روانشناسی کودک توسط درمانگری متخصص بهره مند گشته و با بهره مندی از تمارینی تخصصی از جانب روانشناس کودک، به کاهش وابستگی خود و افزایش استقلال فردی دست یابد تا به مرور در آینده دچار مشکلات بیشتری نگردد.

راهکارهای درمانی کاهش وابستگی کودک به پدر چیست؟

برخی والدین با وجود مشاهده وابستگی زیاد فرزند به پدر تصور می کنند با گذشت زمان این وابستگی کاهش یافته و با افزایش سن کودک نیز وابستگی وی به پدر از بین می رود. در صورتی که اگر کودک با این وابستگی رشد کند و نتواند استقلال فردی خود را حفظ کند این وابستگی افزایش یافته و حتی گسترش می یابد..به نوعی که کودک در بزرگسالی هم نمی تواند به تنهایی وظایف شخصی خود را پیش برده و وابسته دیگران می باشد.

در ادامه به راهکارهایی اشاره می کنیم که می توانند سبب کاهش وابستگی کودک به پدر شده و به وی کمک کنند تا استقلال فردی خویش را در حد تناسب با کمک روانشناس و والدین رشد دهد.

1.بهتر است روابط والدین با کودک در حد تناسب باشد نه حضور کم رنگی داشته و نه حضوری افراطی..

خوب است که تعادل و تناسب رعایت شده و کودک بتواند موقعیت هایی که می تواند تنها باشد را از موقعیت هایی که نیاز است با خانواده باشد از هم تمییز دهد. فرضا والدین می توانند با کودک خود بازی کرده و با بازی های جمعی به او یاد دهند تا با برقراری ارتباط با همسالان خود نیز وابستگی اش به اعضای خانواده خصوصا پدر را کاهش دهد.

2.اگر کودک وابستگی کمی به پدر دارد می توان وظایف ساده ای را به او محول کرد تا با انجام آن تا حدی وابستگی اش کاهش یابد فرضا از کودک خواسته شود تا نقاشی بکشد و یا اتاق خواب خود را به تنهایی مرتب کند..فرضا اگر کودک باز هم بی قراری کرد بهتر است والدین از تخصص روانشناس کمک گیرند..

3.تشویق کردن کودک می تواند تاثیر مثبتی بر عزت نفس و اعتماد به نفس وی داشته باشد و سبب گردد کودک تلاش کند به تنهایی به برخی فعالیت ها بپردازد تا مورد تایید و تمجید والدین قرار گیرد.

4.توصیه می گردد کودک به جدایی از پدر و ارتباط برقرار نمودن با افرادی جز خانواده مورد اجبار و سرزنش قرار نگیرد و والدین سعی کنند قدم به قدم با درک احساسات کودک به وی کمک کنند تا با کاهش وابستگی اش به پدر، استقلال فردی اش را در تناسب با سن اش به دست آورد.