آسم – علائم – تشخیص و درمان آن چیست؟

آسم یک بیماری مزمن تنفسی است که راه‌های هوایی در ریه‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد. افراد مبتلا به آسم دچار التهاب و باریک شدن راه‌های هوایی می‌شوند که تنفس را دشوار می‌کند. علائم شایع آسم عبارتند از خس خس سینه، سرفه، تنگی نفس و سفتی قفسه سینه.

آسم می‌تواند توسط عوامل مختلفی از جمله آلرژی، آلودگی، ورزش، هوای سرد و عفونت‌های تنفسی ایجاد شود. درمان آسم معمولاً شامل دارو‌هایی برای کنترل التهاب و شل کردن راه‌های هوایی و همچنین اجتناب از محرک‌ها و ایجاد تغییرات در شیوه زندگی برای مدیریت علائم است.

برای افراد مبتلا به آسم مهم است که از نزدیک با ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی خود برای ایجاد یک برنامه درمانی شخصی و نظارت منظم علائم خود برای اطمینان از مدیریت صحیح این بیماری همکاری کنند. حملات شدید آسم می‌تواند تهدید‌کننده زندگی باشد، بنابراین برای افراد مبتلا به آسم مهم است که در صورت بدتر شدن علائم، به دنبال مراقبت‌های پزشکی باشند.

علائم

علائم آسم می‌تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد و همچنین می‌تواند در طول زمان از نظر شدت متفاوت باشد. برخی از علائم رایج آسم عبارتند از:

خس خس سینه: صدای سوت هنگام دم یا بازدم.

تنگی نفس: مشکل در تنفس یا احساس اینکه نمی‌توانید نفس خود را بگیرید.

سفتی قفسه سینه: احساس فشار یا سفتی در قفسه سینه.

سرفه: سرفه مداوم که ممکن است در شب یا صبح زود بدتر شود.

تنفس سریع: تنفس سریعتر از حد معمول یا نیاز به نفس کشیدن بیشتر از حد معمول.

علائم آسم ممکن است توسط عوامل مختلفی از جمله آلرژی، ورزش، عفونت‌های تنفسی، هوای سرد، استرس و قرار گرفتن در معرض عوامل محرک مانند دود یا آلودگی ایجاد شود. برای افراد مبتلا به آسم مهم است که محرک‌های خود را بشناسند و برای کاهش دفعات و شدت علائم، از آن‌ها اجتناب کنند یا آن‌ها را مدیریت کنند.

تشخیص

آسم را می‌توان از طریق ترکیبی از تاریخچه پزشکی، معاینه فیزیکی و آزمایش‌های تنفسی تشخیص داد.

سابقه پزشکی: ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی در مورد علائمی که تجربه کرده‌اید، از جمله اینکه هر چند وقت یک‌بار رخ می‌دهند و به نظر می‌رسد چه چیزی باعث ایجاد آن‌ها می‌شود، می‌پرسد. آن‌ها همچنین ممکن است در مورد هر گونه سابقه خانوادگی آسم یا سایر بیماری‌های تنفسی بپرسند.

معاینه فیزیکی: ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی به تنفس شما با گوشی پزشکی گوش می‌دهد و ممکن است علائم التهاب یا تنگ شدن راه‌های هوایی را بررسی کند.

تست‌های تنفسی: رایج‌ترین تست تنفسی که برای تشخیص آسم استفاده می‌شود اسپیرومتری نام دارد. در طی این آزمایش، از شما خواسته می‌شود که در دستگاهی تنفس کنید که میزان هوای شما و سرعت بازدم را اندازه‌گیری می‌کند. این آزمایش می‌تواند به شناسایی انسداد یا باریک شدن راه‌های هوایی کمک کند.

آزمایشات اضافی: در برخی موارد، آزمایشات اضافی ممکن است برای رد سایر شرایط احتمالی یا تعیین شدت آسم انجام شود. این ممکن است شامل آزمایش آلرژی، اشعه ایکس قفسه سینه، یا سایر تست‌های تنفسی باشد.

اگر علائم آسم را تجربه می‌کنید، مهم است که به دنبال مراقبت‌های پزشکی باشید، زیرا تشخیص و درمان به موقع می‌تواند به جلوگیری از عوارض و بهبود کیفیت کلی زندگی کمک کند.

درمان

درمان آسم معمولاً شامل ترکیبی از دارو‌ها و تغییرات سبک زندگی است. اهداف درمان کاهش التهاب در مجاری هوایی و پیشگیری یا مدیریت علائم است.

دارو‌ها: انواع مختلفی از دارو‌ها برای درمان آسم استفاده می‌شود. برخی از دارو‌ها برای تسکین علائم در طول حمله آسم استفاده می‌شوند، در حالی که برخی دیگر به طور منظم برای جلوگیری از بروز علائم مصرف می‌شوند. این دارو‌ها عبارتند از:

برونکودیلاتور‌ها: دارو‌هایی که ماهیچه‌های اطراف راه‌های هوایی را شل می‌کنند و تنفس را آسان‌تر می‌کنند.

کورتیکواستروئید‌های استنشاقی: دارو‌هایی که التهاب راه‌های هوایی را کاهش می‌دهند.

دارو‌های استنشاقی ترکیبی: دارو‌هایی که هم حاوی برونکودیلاتور‌ها و هم کورتیکواستروئید‌ها هستند.

اصلاح‌کننده‌های لوکوترین: دارو‌هایی که اثرات لکوترین‌ها را مسدود می‌کنند، مواد شیمیایی که باعث التهاب در مجاری هوایی می‌شوند.

تعدیل‌کننده‌های ایمنی: دارو‌هایی که سلول‌های ایمنی خاص را هدف قرار می‌دهند تا التهاب راه‌های هوایی را کاهش دهند.

تغییرات سبک زندگی: ایجاد تغییرات خاص در سبک زندگی نیز می‌تواند به مدیریت علائم آسم کمک کند. این‌ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

اجتناب از محرک‌ها: شناسایی و اجتناب از محرک‌هایی که می‌توانند باعث علائم آسم شوند، مانند گرده، گرد و غبار، شوره حیوانات خانگی و دود.

ورزش: درگیر شدن در فعالیت بدنی منظم می‌تواند به بهبود عملکرد ریه و سلامت کلی کمک کند.

مدیریت استرس: استرس می‌تواند علائم آسم را تحریک کند، بنابراین یافتن راه‌هایی برای مدیریت استرس، مانند ورزش، مدیتیشن یا درمان، می‌تواند مفید باشد.

خواب کافی: داشتن خواب آرام کافی می‌تواند به کاهش احتمال علائم آسم کمک کند.

برای افراد مبتلا به آسم مهم است که از نزدیک با ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی خود برای ایجاد یک برنامه درمانی شخصی و نظارت منظم علائم خود برای اطمینان از مدیریت صحیح این بیماری همکاری کنند. در برخی موارد، حملات شدید آسم ممکن است به مراقبت‌های پزشکی اورژانسی نیاز داشته باشد، بنابراین داشتن برنامه‌ای برای مدیریت چنین شرایطی مهم است.

درمان‌های دیگر

علاوه بر دارو‌ها و تغییرات سبک زندگی که قبلاً ذکر شد، چندین درمان دیگر نیز برای آسم وجود دارد که بستگی به شدت بیماری دارد.

ایمونوتراپی آلرژی: برای افراد مبتلا به آسم ناشی از آلرژی، ایمونوتراپی آلرژی، همچنین به عنوان واکسن‌های آلرژی شناخته می‌شود، ممکن است مفید باشد. این درمان شامل قرار دادن تدریجی فرد در معرض مقادیر کمی از آلرژن در طول زمان، به منظور حساسیت زدایی از سیستم ایمنی و کاهش شدت واکنش‌های آلرژیک است.

کورتیکواستروئید‌های خوراکی: در برخی موارد، کورتیکواستروئید‌های خوراکی ممکن است برای کمک به کاهش التهاب در مجاری هوایی در طول تشدید آسم تجویز شوند. با این حال، این دارو‌ها معمولاً برای دوره‌های زمانی کوتاه استفاده می‌شوند، زیرا با استفاده طولانی مدت می‌توانند عوارض جانبی قابل توجهی داشته باشند.

دارو‌های بیولوژیک: برای افراد مبتلا به آسم شدید که با سایر دارو‌ها به خوبی کنترل نمی‌شود، دارو‌های بیولوژیک ممکن است یک گزینه باشد. این دارو‌ها مولکول‌های خاصی را در سیستم ایمنی بدن هدف قرار می‌دهند که به التهاب در راه‌های هوایی کمک می‌کنند.

ترموپلاستی برونش: این روشی است که از گرما برای کاهش مقدار بافت ماهیچه صاف در مجاری تنفسی استفاده می‌کند و احتمال انقباض آن‌ها در طول حمله آسم را کاهش می‌دهد. معمولاً فقط برای افراد مبتلا به آسم شدید و مداوم که به درمان‌های دیگر پاسخ نداده‌اند توصیه می‌شود.

همکاری نزدیک با یک ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی برای ایجاد یک برنامه درمانی فردی برای آسم مهم است، زیرا درمان ممکن است بسته به شدت بیماری و علائم و محرک‌های خاص فرد متفاوت باشد. نظارت منظم بر علائم و استفاده از دارو برای حفظ کنترل آسم و جلوگیری از عوارض مهم است.