چرا همیشه احساس خستگی می‌کنید؟ آیا درمانی برای خستگی مزمن و همیشگی وجود دارد؟
دلایل مختلفی می‌تواند وجود داشته باشد که چرا همیشه احساس خستگی می‌کنید، برخی از رایج‌ترین دلایل عبارتند از:
کمبود خواب: نداشتن خواب کافی یکی از شایع‌ترین علل خستگی است. بزرگسالان برای داشتن سلامتی مطلوب به حدود ۷ تا ۹ ساعت خواب در شبانه روز نیاز دارند.
کیفیت خواب ضعیف: حتی اگر 7 تا 9 ساعت در شب بخوابید، اگر کیفیت خواب شما ضعیف باشد، ممکن است همچنان احساس خستگی کنید. این می‌تواند به دلیل مشکلاتی مانند آپنه خواب، خروپف، یا سندرم پای بی قرار باشد.
کم خونی: کم خونی وضعیتی است که در آن تعداد گلبول‌های قرمز خون پایین است که می‌تواند منجر به خستگی شود.
مشکلات تیروئید: هورمون‌های تیروئید نقش مهمی در تنظیم متابولیسم، سطح انرژی و خلق و خوی شما دارند. اگر غده تیروئید شما به اندازه کافی هورمون تولید نمی‌کند، ممکن است احساس خستگی کنید.
استرس: استرس مزمن می‌تواند منجر به خستگی شود زیرا فشار زیادی بر بدن و ذهن شما وارد می‌کند.
سبک زندگی کم تحرک: عدم فعالیت بدنی می‌تواند منجر به کاهش سطح انرژی و افزایش خستگی شود.
افسردگی و اضطراب: شرایط سلامت روان مانند افسردگی و اضطراب می‌توانند باعث خستگی شوند زیرا می‌توانند الگو‌های خواب را مختل کنند و بر سطح انرژی تأثیر بگذارند.
کم آبی: ننوشیدن آب کافی می‌تواند منجر به کم آبی بدن شود که می‌تواند باعث خستگی و سردرد شود.
رژیم غذایی نامناسب: خوردن رژیم غذایی سرشار از قند، کربوهیدرات‌های تصفیه شده و غذا‌های فرآوری شده می‌تواند باعث نوسانات قند خون و احساس خستگی شود.
دارو‌ها: برخی دارو‌ها مانند دارو‌های ضد افسردگی، آنتی هیستامین‌ها و بتابلوکر‌ها می‌توانند به عنوان یک عارضه جانبی باعث خستگی شوند.
سندرم خستگی مزمن: سندرم خستگی مزمن (CFS) یک وضعیت پزشکی است که با خستگی شدید و مداوم مشخص می‌شود که با استراحت برطرف نمی‌شود.
اختلالات خواب: اختلالات خواب مانند بی خوابی، نارکولپسی و آپنه خواب می‌توانند باعث خستگی و خواب آلودگی در طول روز شوند.
درد مزمن: شرایط درد مزمن مانند فیبرومیالژیا، آرتریت و کمردرد می‌تواند باعث خستگی شود زیرا بدن انرژی زیادی برای مقابله با درد مصرف می‌کند.
کمبود آهن: آهن برای تولید گلبول‌های قرمز ضروری است و کمبود آهن می‌تواند باعث کم خونی و خستگی شود.
اگر خستگی مداوم را تجربه می‌کنید، مهم است که با ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی خود صحبت کنید تا علت زمینه‌ای را تعیین کنید و یک برنامه درمانی مناسب تهیه کنید.
خستگی آدرنال: خستگی آدرنال یک وضعیت بحث برانگیز است که با خستگی، قند خون پایین و مشکل در مدیریت استرس مشخص می‌شود.
عفونت‌های مزمن: عفونت‌های مزمن مانند بیماری لایم، هپاتیت و HIV می‌توانند باعث خستگی شوند.
یائسگی: یائسگی یک فرآیند طبیعی است که در زنان با افزایش سن رخ می‌دهد و می‌تواند به دلیل تغییرات هورمونی باعث خستگی شود.
اختلالات خواب: اختلالات خواب مانند خروپف، آپنه خواب و سندرم پای بی قرار می‌تواند باعث اختلال در خواب و خستگی شود.
اختلالات خودایمنی: اختلالات خودایمنی مانند لوپوس، آرتریت روماتوئید و مولتیپل اسکلروزیس به دلیل حمله سیستم ایمنی بدن به بافت‌های سالم می‌توانند باعث خستگی شوند.
سرطان: درمان سرطان و سرطان به دلیل عوارض جسمی و روحی بیماری می‌تواند باعث خستگی شود.
آلرژی: آلرژی به برخی غذا‌ها یا عوامل محیطی می‌تواند باعث خستگی شود زیرا بدن برای مبارزه با آلرژن تلاش می‌کند.
حالت‌زدایی: اگر برای مدت طولانی غیرفعال بوده‌اید، بدن شما ممکن است دچار بی‌حالی شود که می‌تواند منجر به خستگی و کاهش سطح انرژی شود.
بیماری مزمن کلیه: بیماری مزمن کلیه می‌تواند به دلیل تجمع سموم در بدن و کم خونی منجر به خستگی شود.
بیماری قلبی: بیماری قلبی به دلیل کاهش جریان خون و رساندن اکسیژن به بدن می‌تواند باعث خستگی شود.
قطع دارو: ترک برخی دارو‌ها، مانند اپیوئید‌ها یا بنزودیازپین‌ها، می‌تواند باعث خستگی شود زیرا بدن خود را با عدم وجود دارو سازگار می‌کند.
سلامت روانی ضعیف: سلامت روانی ضعیف می‌تواند باعث خستگی ناشی از کمبود انگیزه، کاهش انرژی و اختلال در الگوی خواب شود.
بیماری انسداد مزمن ریه (COPD): COPD گروهی از بیماری‌های ریوی است که می‌تواند به دلیل مشکل در تنفس و کاهش سطح اکسیژن در بدن باعث خستگی شود.
وضعیت نامناسب: وضعیت نامناسب می‌تواند با وارد کردن فشار بیش از حد به عضلات و مفاصل باعث خستگی شود.
اضافه بار آهن: هموکروماتوز وضعیتی است که در آن بدن آهن بیش از حد ذخیره می‌کند و منجر به خستگی و درد مفاصل می‌شود.
درد مزمن: شرایط درد مزمن مانند فیبرومیالژیا، آرتریت و کمردرد می‌تواند باعث خستگی شود زیرا بدن انرژی زیادی برای مقابله با درد مصرف می‌کند.
شیفت کاری: شیفت کاری نامنظم یا شیفت شب می‌تواند ریتم شبانه روزی شما را مختل کند و منجر به خستگی و اختلال در خواب شود.
آنافیلاکسی: آنافیلاکسی یک واکنش آلرژیک شدید است که در کنار سایر علائم می‌تواند باعث خستگی شود.
مسمومیت با فلزات سنگین: قرار گرفتن در معرض فلزات سنگین مانند سرب، جیوه یا آرسنیک می‌تواند باعث خستگی و سایر علائم شود.
حساسیت شیمیایی چندگانه (MCS): MCS یک وضعیت بحث برانگیز است که در آن افراد هنگام قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی در محیط خود خستگی، سردرد و سایر علائم را گزارش می‌کنند.
راه رفتن در خواب: راه رفتن در خواب که به نام خواب‌آور نیز شناخته می‌شود، می‌تواند به دلیل اختلال در خواب باعث خستگی شود.
فیبرومیالژیا: فیبرومیالژیا وضعیتی است که باعث درد مزمن، خستگی و سایر علائم می‌شود.
سندرم اختلال عملکرد ایمنی خستگی مزمن (CFIDS): CFIDS یک وضعیت پزشکی است که با خستگی، اختلال شناختی و سایر علائم مشخص می‌شود.
هپاتیت خودایمنی: هپاتیت خودایمنی یک بیماری کبدی است که در کنار سایر علائم می‌تواند باعث خستگی شود.
سندرم پاسخ التهابی مزمن (CIRS): CIRS وضعیتی است که می‌تواند در افرادی که در معرض سمومی مانند کپک قرار گرفته‌اند رخ دهد و در کنار سایر علائم باعث خستگی شود.
اختلالات میتوکندری: میتوکندری اندامک‌های تولید‌کننده انرژی در سلول‌های ما هستند و اختلالات میتوکندری می‌تواند باعث خستگی و سایر علائم به دلیل کمبود تولید انرژی شود.
آپنه انسدادی خواب (OSA): OSA یک اختلال خواب است که در آن راه هوایی در طول خواب مسدود می‌شود و باعث اختلال در تنفس و در نتیجه خستگی می‌شود.
استرس مزمن: استرس مزمن می‌تواند منجر به خستگی شود زیرا فشار زیادی بر بدن و ذهن شما وارد می‌کند.
سندرم خستگی پس از ویروس (PVFS): PVFS وضعیتی است که در آن افراد پس از عفونت ویروسی دچار خستگی و سایر علائم می‌شوند.
عفونت‌های مزمن: عفونت‌های مزمن مانند بیماری لایم، هپاتیت و HIV می‌توانند باعث خستگی شوند.
درمان خستگی مزمن
درمان خستگی مزمن به علت اصلی آن بستگی دارد. اگر یک بیماری زمینه‌ای وجود داشته باشد که باعث خستگی شود، درمان آن وضعیت ممکن است خستگی را کاهش دهد. به عنوان مثال، درمان کم خونی با مکمل‌های آهن یا درمان تیروئید کم کار با دارو ممکن است به رفع خستگی کمک کند.
علاوه بر درمان هر گونه بیماری زمینه‌ای، چندین تغییر در شیوه زندگی و درمان وجود دارد که می‌تواند به مدیریت خستگی مزمن کمک کند:
مدیریت خواب: رعایت بهداشت خواب با ایجاد یک برنامه منظم خواب و ایجاد محیطی مناسب برای خواب بسیار مهم است. ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما همچنین ممکن است دارو‌هایی را برای کمک به خواب توصیه کند، مانند ملاتونین یا دارو‌های خواب تجویزی.
فعالیت بدنی: نشان داده شده است که ورزش منظم باعث بهبود سطح انرژی و کاهش خستگی می‌شود. با این حال، مهم است که به آرامی شروع کنید و به تدریج سطح فعالیت را افزایش دهید تا از تشدید خستگی جلوگیری کنید.
رژیم غذایی: یک رژیم غذایی سالم با درشت مغذی‌های متعادل (پروتئین، کربوهیدرات‌ها و چربی‌ها) می‌تواند به مدیریت خستگی کمک کند. اجتناب از غذا‌هایی که باعث افزایش قند خون می‌شوند، مانند غذا‌های شیرین یا فرآوری شده نیز ممکن است مفید باشد.
مدیریت استرس: استرس مزمن می‌تواند به خستگی کمک کند، بنابراین تمرین تکنیک‌های مدیریت استرس مانند مدیتیشن، یوگا یا تمرینات تنفس عمیق بسیار مهم است.
درمان شناختی رفتاری (CBT): CBT می‌تواند به افراد مبتلا به خستگی مزمن کمک کند تا مکانیسم‌های مقابله‌ای را برای مدیریت علائم خود و بهبود کیفیت زندگی خود بیاموزند.
تمرین درمانی درجه‌بندی شده (GET): GET شامل افزایش تدریجی شدت و مدت ورزش در طول زمان برای بهبود سطح انرژی است.
این مهم است که با ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی خود برای ایجاد یک برنامه درمانی فردی برای خستگی مزمن بر اساس نیاز‌های خاص و شرایط زمینه‌ای خود کار کنید.
دارو‌ها: ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما ممکن است دارو‌هایی مانند محرک‌ها یا دارو‌های ضد افسردگی را برای کمک به مدیریت خستگی مزمن تجویز کند.
درمان‌های جایگزین: درمان‌های جایگزین مانند طب سوزنی، ماساژ درمانی و مراقبت‌های کایروپراکتیک نیز ممکن است به مدیریت خستگی مزمن کمک کند.
قدم زدن: قدم زدن شامل قطع فعالیت‌ها در طول روز برای جلوگیری از فشار بیش از حد و مدیریت خستگی است. این تکنیک می‌تواند به افراد مبتلا به خستگی مزمن کمک کند تا سطح انرژی خود را حفظ کنند و از بدتر شدن علائم جلوگیری کنند.
مکمل‌ها: برخی مکمل‌ها مانند کوآنزیم Q10 و منیزیم ممکن است به بهبود سطح انرژی و مدیریت خستگی کمک کنند. با این حال، مهم است که قبل از شروع هر مکمل جدیدی با ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی خود صحبت کنید.
گروه‌های حمایتی: پیوستن به یک گروه حمایتی می‌تواند به افراد مبتلا به خستگی مزمن کمک کند تا با دیگرانی که علائم مشابهی را تجربه می‌کنند ارتباط برقرار کنند و حمایت عاطفی ارائه دهند.
درمان شناختی اصلاحی (CRT): CRT نوعی درمان است که هدف آن بهبود عملکرد شناختی و کاهش علائم خستگی مزمن است.
نور درمانی: نور درمانی شامل قرار دادن بدن در معرض نور شدید برای تنظیم ریتم شبانه روزی و بهبود الگو‌های خواب است که می‌تواند به مدیریت خستگی کمک کند.
گیاهان سازگار: نشان داده شده است که گیاهان سازگار مانند آشواگاندا و جینسنگ به تنظیم پاسخ استرس بدن و بهبود سطح انرژی کمک می‌کنند.
درمان‌های ذهن و بدن: درمان‌های ذهن و بدن مانند یوگا، تای چی و مدیتیشن می‌توانند به بهبود سطح انرژی و مدیریت خستگی مزمن با کاهش استرس و تقویت آرامش کمک کنند.
کاردرمانی: کاردرمانی می‌تواند به افراد مبتلا به خستگی مزمن کمک کند تا استراتژی‌هایی برای مدیریت فعالیت‌های روزانه و حفظ انرژی ایجاد کنند.
تغذیه درمانی: تغذیه درمانی شامل کار با یک ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی یا متخصص تغذیه ثبت شده برای شناسایی هر گونه کمبود مواد مغذی یا حساسیت‌های غذایی است که ممکن است در ایجاد خستگی نقش داشته باشد و یک برنامه غذایی شخصی ایجاد کند.
آب درمانی: آب درمانی شامل استفاده از آب به اشکال مختلف مانند حمام سرد و گرم برای تقویت آرامش و بهبود گردش خون است که می‌تواند به مدیریت خستگی کمک کند.
تکنیک‌های صرفه‌جویی در انرژی: تکنیک‌های صرفه‌جویی در انرژی شامل ایجاد تغییرات کوچک در فعالیت‌های روزانه برای صرفه‌جویی در انرژی و جلوگیری از اعمال بیش از حد است. به عنوان مثال، استفاده از یک صندلی دوش یا یک دسته بلند برای جلوگیری از خم شدن می‌تواند به حفظ انرژی کمک کند.
مدیریت فعالیت درجه‌بندی شده: مدیریت فعالیت درجه‌بندی شده شامل افزایش تدریجی سطح فعالیت برای بهبود سطح انرژی و مدیریت خستگی است. این تکنیک ممکن است همراه با سایر درمان‌ها مانند CBT یا GET استفاده شود.
تعدیل‌کننده‌های سیستم ایمنی: برخی دارو‌ها مانند نالترکسون با دوز پایین نشان داده شده است که به تعدیل سیستم ایمنی و بهبود سطح انرژی در افراد مبتلا به خستگی مزمن کمک می‌کند.
به یاد داشته باشید، درمان خستگی مزمن یک فرآیند پیچیده است که نیاز به یک رویکرد چند رشته‌ای دارد. همکاری نزدیک با ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی برای ایجاد یک برنامه درمانی شخصی که به علل اساسی خستگی شما می‌پردازد و به شما در مدیریت علائم کمک می‌کند، مهم است.
