عکس‌هایی از پیک نیک‌های سرخوشانه میانه قرن بیستم – تاریخچه پیک نیک
جهان پیشرفت کرده و فناوری شیوه گذران اوقات فراغت خود را تغییر داده، به طوری که فراموشی لذت‌های ساده گذشته فراگیر شده است. یکی از این لذت‌ها پیک نیک است، فعالیتی که قبلا خیلی معمول‌تر از اینها بود. این روزها سفر بین شهری البته کم نشده، اما هم فضاهای دل‌انگیز و امن اطراف شهرها کم شده و هم دلبستگی آدم‌های خانواده و ساده‌گیری آنها با هم کم شده. لابد در پیک نیک همه باز به دنبال اتصال وای فای هستند و آنقدر بدنشان را نجنبانده‌اند که یک بازی دوستانی توپی در آغوش طبیعت دیگر چیزی کمتر معمول شده.
اما در قرن گذشته چنین نبود. من خودم سال‌های کودکی را به یاد می‌آورم که چه پیک نیک‌ها ساده‌ای می‌رفتیم. در اکثرشان حتی دوربین هم همراه نمی‌بردیم. دامنه کوه، کنار دریا، حتی کنار یک شالیزار …
در اوایل و اواسط قرن بیستم، پیک نیک روشی محبوب برای خانواده‌ها و دوستان بود تا دور هم جمع شوند، با هم غذا بخورند و از خاطراتشان بگویند.
خوشبختانه، عکس‌های قدیمی این پست می‌تواند شما را سر شوق آورد تا در آلبوم‌های خانوادگی بگردید و عکس‌های مشابه پیدا کنید.
تصور می‌شود که کلمه “پیک نیک” از کلمه فرانسوی “pique-nique” گرفته شده که به یک وعده غذایی عمومی اشاره می‌کند که در آن هر مهمان یک غذا را برای تقسیم کردن می‌آورد.
با این حال، تاریخچه پیک نیک به عنوان یک فعالیت تفریحی قدمت بسیار بیشتری دارد. برای مثال، یونانیان و رومیان باستان از ضیافت‌هایی در فضای باز لذت می‌بردند که در آن زیبایی طبیعت و لذت غذا‌ها و نوشیدنی‌های خوب را گرامی می‌داشتند.
با این حال مفهوم مدرن پیک نیک در انگلستان در قرون وسطی سرچشمه می‌گیرد. اشراف اغلب برای ضیافت‌های مفصل در فضای باز در حومه شهر گرد هم می‌آمدند که آنها را “ضیافت” یا “جشن شامپتر” می‌نامیدند.
این مجالس، پر از ولخرجی بود و شامل سرگرمی، موسیقی و بازی می‌شد و اغلب برای جشن گرفتن مناسبت‌های خاص مانند عروسی و تعمید برگزار می‌شد.
پیک نیک به عنوان یک فعالیت اوقات فراغت محبوب در قرن ۱۸ و ۱۹ گسترش بیشتری پیدا کرد، افزایش طبقه متوسط منجر به اوقات فراغت بیشتر و تمایل به فعالیت در فضای باز شد.
انقلاب صنعتی نیز در معمول‌تر شدن پیک نیک نفش مهمی داشت، زیرا ایجاد پارک‌ها و باغ‌های عمومی باعث می‌شد تا مردم راحت‌تر گرد هم آیند و در فضای باز معاشرت کنند.
ثروتمندان حتی خدمتکارانی را برای برپایی و سرویس دهی پیک نیک خود استخدام می‌کردند، در حالی که طبقه متوسط وسایل خود را می‌آورد و پیک نیک خود را ترتیب می‌داد.
پیک نیک در طول قرن بیستم به تکامل خود ادامه داد، زیرا تغییرات در فناوری و حمل و نقل باعث شد افراد بتوانند در گروه‌های بزرگ جمع شوند.
ظهور اتومبیل امکان سفر دورتر را فراهم کرد و افزایش سوپرمارکت‌ها و یخچال‌ها حمل و نقل و نگهداری مواد غذایی را آسان‌تر کرد.
در ایالات متحده، پیک نیک روش محبوبی برای جشن گرفتن روز استقلال است، در حالی که در استرالیا، پیک نیک روشی رایج برای جشن گرفتن روز کریسمس است.
در ژاپن، پیک نیک‌ها به نام هانامی شناخته می‌شود و در طول بهار در زمان جشن شکوفه‌های گیلاس برگزار می‌شود.
پیک نیک‌های معاصر برای بسیاری از مردم شامل غذا‌های ساده است. در کتاب The Oxford Companion to Food، آلن دیویدسون تخم مرغ آب پز، ساندویچ و تکه‌های مرغ سرد را به عنوان نمونه‌های خوبی ارائه می‌دهد.
در آمریکا، نویسنده غذا، والتر لوی، پیشنهاد می‌کند که «منوی پیک‌نیک ممکن است شامل مرغ سرخ‌شده سرد، تخم‌مرغ، ساندویچ، کیک و شیرینی، نوشابه‌های گازدار سرد و قهوه داغ باشد».
شما پیک نیک‌هایتان در کدام دوره زندگی برایتان به یادماندنی‌تر بوده است؟
